The Dragon's Seal: DEATH after LIFE (UNDER REVISION)

Chapter 4

Franchetti Xerene's POV

"A-Aray kuuuu~" mahinang ungol ko nang dahan-dahan akong bumangon. Agad na kumirot ang balikat ko na ikina-ngiwi ko sa sakit.

"You're finally awake." Napa-tingin ako sa taong nagsalita. Agad na namilog ang mga mata ko nang makita si Yohannie na naka-tingin sa akin. A-At... sobrang lapit niya! O////////////////O

"Y-Yeah. N-Nasa langit na ba ako?" Tanong ko. Natulala ako sa kaniya. A-Ang gwapo niya. Sobra.

"Do I look like an angel to you?" *releases steam in the head* Fuuuu----!!! Hindi lang anghel, Yohannie! Kundi DIYOS! ISA KANG DIYOS! Huhuhuhu! Kung ganito lang din naman kagwapo ang anghel na susundo sa akin, matagal na akong nagpatiwakal!

"H-Huh? A-Ano... O-Oo. Ay, hindi! >//////////////<" Naman! Hindi ako makapag-isip ng maayos. Naiilang ako sa sobrang lapit niya. Para akong kukumbulsyunin. H-Hindi ako makahinga. Kasi pinipigilan ko ang pag-hinga ko. Like, duh? Baka mamaya bad breath ako tapos maamoy niya. Edi major turn off agad siya! Huhuhuhu! Bakit ganito? Elyen ako sa ganitong feeling! ><

"You won, by the way." Sabi niya at umupo na ng maayos. Nadismaya naman ako. Akala ko kasi hahalikan niya---ERASE! ERASE! BAD THOUGHT! BAD!

"N-Nanalo a-ako? S-S-Saan?" Waaaaaah! Bakit ba ako nauutal!? Kaasar naman, oh! Nasaan na ba sina Pika-Pika? Bakit iniwan nila akong mag-isa kasama si Yohannie Bebe!?

"Yeah. And if you're wondering where are we, we're in the school's infirmary. The Conquerors attended their classes. And Van's buying foods for us." Oh my gosh, napaka-manly naman ng boses niya. May kung anong nakakakiliting pakiramdam akong nafi-feel sa bawat salitang lumalabas sa bibig niya. Adik na ba ako? Ito na ba ang sign na need ko nang magpa-rehab?

"G-G-Ganun b-ba? O-Okay..." naisagot ko na lamang at nag-iwas na ng tingin. Kasi nemen, eh! Bakit ganun na lang niya akong tingnan!? He's looking at me intently---Pwe! Napapa-english tuloy ako!

'Waaaaah! Ano bang ginawa mo sa akin Yohannie at nagkakaganito ako!? ><'

"Kalma ka lang, self. Kalma ka lang." Pagpapakalma ko sa sarili ko at ginawang pamaypay ang mga kamay ko. Shit naman. Nahihiya ako ng sobra at hindi ko alam kung bakit.

"Xerene." Namilog ang mga mata ko at agad na tumingin sa kaniya. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko.

"Y-Yes, Yohannie?" Fuck! Act normal, Xerene! Para kang tanga! Ano bang nangyayari sayo!?

"You look gorgeous."

*ba dump!*

*Ultra mega blush in a major, major way*

"You look gorgeous."

"You look gorgeous."

"You look gorgeous."

Hindi ko nagawang makapagsalita. Hindi ko magawang ibuka ang bibig ko. Hindi ko magawang makakibo. Hindi ko magawang huminga ng maayos. At hindi ko din magawang pakalmahin ang puso kong nagwawala sa dibdib ko. Sa hindi malamang dahilan, bigla siyang nabalutan ng mga liwanag, butterflies, fireworks---lahat na! May bubuyog na din at dinosaur para mas masaya.

Pakiramdam ko ay sobrang ganda ko. Gandang-ganda na ako sa sarili ko! Minsan ay sinasabihan ako nila Max na maganda ako pero normal lang naman ang nararamdaman ko everytime na purihin nila ang ganda ko. Pero bakit 'nung si Yohannie na, dinaig ko pa ang na-heart attack? Sa paningin ko ngayon ay para siyang anghel na galing sa langit. Huehuehuehuehue.