The Dragon's Seal: DEATH after LIFE (UNDER REVISION)

Chapter 30

Gervanni Lucrese's POV


"N-No..." T-That bitch---!


Luna buried my face between her naked chest. Umigting ang panga ko sa sobrang galit. She's the dirtiest! How could she do that to my father!? Wala na bang natira ni katiting na hiya at respeto sa sarili niyang katawan!? Ganon na ba siya kahayok sa t*t* para gawin niya iyon sa ama ko!?


"Helios..."


"Luna... Who am I? Who am I really? Why is my father's name Lucrese too? Who's Flyme? Where is that bitch!? I will break her neck and every bones in her body! I will kill her!" I blubbered at mahigpit siyang nayakap. She hugged me even more and her breasts enveloped my face more. It calms me. They are warm, soft and jiggly. But---fuck! I will still kill Alexandra!


"Luna... Please, tell me. Tell me, Luna. Who am I really? I wanna know!" I looked at her. I can see no emotions in her eyes. She's so serious. And it makes me nervous. The way she look at me, unpredictable. I can't read what she was thinking.


"You're not Gervanni Hexlock, Flyme." She blurted. I remained still. Looking straight in her eyes. Readying myself for more.


"You are Lucrese Izaac Flyme Elyxir Dragunovv III, son of Lucrese Izaac Flyme Elixir Dragunovv the II. You're LIFE's son. You're a Dragunovv. Not a Hexlock, Flyme." I-Izaac F-Flyme---What? THAT LONG!?


"H-How... I-I'm Gervanni Lucrese---"


"Who will you believe? I who suggested that name or not?" I held back because of what she said. S-She suggested that name f-for me? O////////O


"I'll tell you everything kapag nakabalik na tayo. I will tell everything in front of everyone. With Raghkeid. But Va, Flyme, promise me one thing." Kumabog ng malakas ang dibdib ko kasabay ng pagbilis ng puso ko. Hinawakan niya ng mahigpit ang mga kamay ko. I gulped.


"Hindi ka magbabago." Huh? What does she mean by that? Why would I change? Is that 'everything' too much para magbago ako? Are those enough to change me?


"Luna..." tawag ko sa kaniya. Hinila niya ang mga kamay ko papunta sa kanya at pinagdikit ang mga labi namin. We stayed like that for a few seconds bago siya lumayo at nginitian ako. I stared at her beautiful face bago sinuklay patalikod ang buhok niyang tumabing sa kaniyang mukha. I cupped her cheeks as I kissed her again with a smile.


No, I won't change myself. Tatanggapin ko lahat gaano man kabigat ang mga 'yon. Gaano man kasakit, kalungkot or what, titiisin ko at tatanggapin ko. Hindi ko babaguhin ang sarili ko. Dahil ako, yung bersyon kong ito ang minahal niya. Yung bersyon kong 'to ang dahilan kung bakit ako napalapit kay Luna. Ito ang dahilan kung bakit ako nabaliw sa kaniya. Siya lang ang bukod-tanging babae na naiibalibag ko at babalibagin din ako pabalik. She's my partner. Kasuntukan ko, kaaway ko, at mahal ko. Ayoko. Hindi ako magbabago. Dahil kung magbabago ako, makakasama ko pa ba si Luna? Could I still punch her just like before? Mababara ko pa ba siya? Spoil her fun? How could we stay as frienemy-lovers kung magbabago ako? How can we achieve the relationship she wants kung magbabago ako?


"I won't, Luna. Acceptance is the key for everything. I love you."


"Helios..."


"Shhh. Let's stop this, okay? Come, paliliguan na kita. Kanina pa ako nadi-distract sa hubad mong katawan, Luna. Or are you seducing me? Wanna have a round 15?"



O/////////////////////////////////////////////////O



"A-Ayoko muna, Va! S-Saka na ulit! >___<" she said na nagpa-tawa sa akin. Itinabi ko muna ang tray bago siya maingat na binuhat at ipinasok sa banyo. Ini-upo ko siya sa bathtub. I filled it with mid-warm water so she could soak herself in it. I bit my lower lip as I scan her whole.


"Va, ang manyak mo. Kaya ko nang maligo---"


"Nah. I will bath you, Baby Rin." I said with a smirk na nagpa-milog sa mga mata niya. Binasa ko ang sabon at naglagay sa parehas kong kamay. I sat in the edge of the bathtub near her who's lying down in it. I grabbed her breasts, massaging them. She gasped. It became slippery because of the soap.


"V-Va..." she moaned as she glared at me. I just smiled at her innocently and pressed her nipples teasingly. She moaned again. Fuck, Luna. You're so damn sexy.


Bumaba ang kamay ko sa kaniyang tiyan dahilan para maalis ang sabon sa aking kamay. Kinalbit ko ang kanyang pagkababae na ikina-singhap niya. Humawak siya sa magkabilang dulo ng bathtub, mabibigat ang paghinga. I was still smiling at her. And she's still glaring at me.


I moved my finger in circle, she bit ger lower lip and opened her legs voluntarily. Tumayo ako. I stripped and joined her in the bathtub. She was lying on my chest as she was in-between me. Her legs was on the bathtub's edges, finger-fucking her.


"V-V-Va! Oh, Va!"


"Call me by my name, Luna. Call me by the name you suggested to name me. Do it." I whispered sexily in her ear and licked it. She groaned.


"Lucrese Izaac Flyme Elixir! Fuck! M-More! O-Oh! I like it---That's it! Ang sarap..." ungol niya habang napapa-taas ang kanyang balakang sa sarap na idinudulot ng daliri ko sa kaniya. I inserted a finger inside her. Napa-kapit siya sa mga braso ko dahil doon. I grabbed her breast and massaged it. Damn. Too soft and big and jiggly. Now I know her struggle everytime she runs. They are really bouncy.


"Izaac Flyme... Oh! Ahhhm! Hmmmm! I-I'm ne-e-ear!" She screamed at itinulak ang kamay ko paalis sa pagitan niya. Ngunit nagmatigas ako at ipinagpatuloy ang ginagawa ko. Her thighs closes because of the impending explosion of her juices. She keeps on hauling her hips up and down. Nanginginig na ng sobra ang mga tuhod at hita niya. Her breathing was so fast and rough ngunit hindi ako tumigil.



"AAAAHHHHHHHH~~~!!! HELIOS!" She screamed in pleasure when she came. Her juices mixed in the water. So I drained it. Mahigpit ko siyang niyakap at hinalik-halikan sa balikat. I licked her shoulders, going to her neck all rhe way to her jaw and cheeks. Fuck, she tastes real good.


"Watch me fantasize you, Luna. Watch me how I moan and say your name in pleasure, milady." Bulong ko sa kaniya bago siya inikot at isinandal sa kabilang dulo ng bathtub. Hinawakan ko ang tayong-tayo kong kaibigan. Her eyes widened at tinakpan pa ang mga 'yon. I laughed. I started moving my hand up and down, envisaging her naked body.


"Ahhh... Ahhhh... L-Luna---Shit." It leave my mouth open. I was drooling because of the things getting inside my head about her. I looked at her while moaning my endearment for her. She was blushing so damn hard as she watch me do myself. She looked at me. I smirked at her. Pero agad ding napawi 'yon when I started groping my hand up and down so fast. Napa-tingala ako havang naka-pikit. S-So good!


"Ahhh... Ahhhhh! L-Luna... Ahhhh... Ahhhhh...."


"V-Va..."


"A-Ahhhh! Luna! Luna! Fuck---I'm cumming---Ooohh, Luna! Ahhhh! Ahhhh! Ahhhh! S-Shit---!" Hindi ko na nakontrol ang sarili ko. I was so desperate to come already kaya mas binilisan ko ang paggalaw ng kamay ko hanggang sa tuluyan na iyong sumabog. Electric current-like waves of pleasure enwrap my whole body as I shiver in so much pleasure. I released too much again. Tumingin ako kay Luna na umaktong hinimatay dahil sa ginawa ko. I laughed between my breath bago siya hinila palapit sa akin at hinalikan. She do responded while rubbing herself into mine.


"Let's always take baths together, Luna. I'll ready myself for my own show in front of you." I whispered in her ear and bite it. She gasped. I spanked her behind before squeezing them.


Damn, she's more beautiful when naked.




Luther Louis' POV


"PA! Tama na! Please! Huwag mo nang saktan si Mama!"


"You filth! Huwag kang makialam!"


"M-Mama..."


"Huwag mo nang saktan si Mama! Mamatay ka na! Mamatay ka na! Papatayin kita! Mamatay ka na, Papa!"


"ACK!"


"L-LUTHER---ANAK! HUWAG!


*


"ATE! TITA! HUWAG MO PO SIYANG KUNIN! MA! S-SI ATE!"


"LUTHER! LUTHER! TITA, AYOKO!"


"Sasama ka sa amin, Luisa! Hindi ka namin hahayaang masaktan ng Papa mo."


"What about my brother!? Hindi ko siya iiwan!"


"ATE!"


"LUTHER!"



"ATE LUISA!"


Wala sa oras akong napa-mulat ng mga mata at iginala ang tingin sa paligid. Napa-bangon ako. I-I'm---where? Y-Yohanne's house, yes. I remember, he let us stay here.


Napa-hawak ako sa dibdib kong sobrang bilis ng tibok. Nanlabo ang mga mata ko dahil sa mga luha kong nagbabadyang pumatak. I-I dreamed of it again. I had my nightmare again. Same old nightmare that will haunt me forever in my dreams.


Mahigpit kong nahawakan ang kumot. Natigilan ako nang bumukas ang pinto. Sumilip si Locke at ngumiti sa akin. Pumasok siya sa loob. Kasama si Yohanne. Namilog ang mga mata ko at napa-lunok, "A-Anong meron? May problema ba?" Tanong ko. Lumapit sila sa akin at umupo sa tabi ko.


"We heard you scream your sister's name. Kaya naman pinuntahan ka namin dito." Yohanne answered in a low tone na mas nagpalaki sa mga mata ko.


Nag-iwas ako ng tingin at napa-yuko, "N-Nanaginip lang ako... Okay na ako."


"Kwentuhan tayo?"


Napa-tingin ako kay Locke na naka-ngiti, "H-Ha? Pero malalim na ang gabi." Ngumiti lang siya sa akin at tumango. Humiga siya sa tabi ko.


"Alam ko. Alam mo ba kung bakit mo iyan paulit-ulit na napapanaginipan?" A-Anong ibig niyang sabihin?


"Una, dahil sa konsensya mo." Panimula niya at hinila ang damit ko pahiga. Gumaya din si Yohanne. We shared the same blanket habang naka-tingin sa kisame, "It's was the reason why you can't escape the reality that you've killed your abusive father. You're blaming yourself until now dahil sa krimen na ginawa mo. You're confused if what you did was right or wrong. You feel that it's right dahil wala nang mananakit sa Mama mo but you think it was wrong because it was your father. You killed your own father at ayaw kang patahimikin ng konsensya mo. Haunting you every night." Locke.


"Next was you. Your own self, " this time, it was Yohanne who spoke, "You find accepting what happened hard. Mahirap naman talagang tanggapin 'yon. You've done a sin by killing your own father. Hindi mapapanatag ang loob mo kung hindi mo tatanggapin ang lahat, Luther. You can't bring the time back where it was about to happen. Hindi mo na mababago ang katotohanang pinatay mo siya. Oo, sa mata ng ibang tao, mali ang ginawa mo. Pero para sa iyo, iyon ang tama. You're just a child back there when it happened. Ayaw mo lang makitang nasasaktan ang Mama mo. Your love and care for your mother is the reason why you did it. Sometimes, you need to hurt someone dear to you not because you want to, but because you don't want others to suffer anymore. You simply put an end into it. At kung ako man ikaw, I will do the same thing. No one hears your complaints and grievances not until you're the one who'll make a move. That's how this world works, L. Accepting cruel realities will keep you living and surviving."




I used my arm to block my face at hinayaang tumulo ang mga luha ko. A-Ang sakit. Ang sakit-sakit. Because of me, wala na ang padre de pamilya namin. Dahil sa kaniya, kinuha nila Tita si Ate sa takot na may gawing hindi maganda si Papa sa kaniya. Dahil sa amin, nabaliw si Mama at hanggang ngayon... Hanggang ngayon... nasa mental hospital pa din siya. H-Hindi ko masikmura ang ginawa ko sa sarili kong ama. Hindi ko matanggap lahat ng nangyari sa pamilya namin. Bakit? Bakit kailangang maging ganon si Papa? Hindi ba kami pwedeng mabuhay ng mapayapa at masaya katulad ng ibang pamilya? 'Yung kahit na gipit sa pera, basta kumpleto kami at masaya, okay lang? Bakit 'yung iba? Kumpleto pa din kahit puro paghihirap ang nararanasan? Bakit sa amin hindi?



Gustung-gusto kong hanapin si Ate, puntahan, pero hindi ko magawa. Wala na kaming balita sa kanila. Iniwan at kinalimutan na nila kami. Nalugi ang negosyo ni Papa. Hindi iyon naisalba pa dahil sino? Sino ang gagawa? Si Mama? Hindi, tuluyan na siyang nasiraan ng bait ilang araw matapos kong mapatay si Papa. Lahat ng perang naiwan ay napunta sa akin. H-Hindi ko alam ang gagawin ko noon. Akala ko noon ay masisiraan na din ako ng bait pero nagpakatatag ako. Pina-ospital ko si Mama at nagpatuloy sa pag-aaral. Todo pagtitipid ang ginawa ko.



Nang malamang iilan na lang ang natitira sa bangko, sinubukan kong maghanap ng trabaho. Pero walang tumanggap sa akin dahil sa family background ko. Then someone approached me. And suggested me to do boxing. At first, I refused. Pero dahil walang-wala na talaga, tinanggap ko na. That is when I figure out this special ability of mine. It was illegal pero ipinagsawalang bahala ko iyon. Malalaki ang perang natatanggap ko sa pagbo-boxing. The same person suggested me to enroll at ICU. An assassination school. And I can still remember what that person said to me clearly:



"Not all assassins kills for evil. Some stands for justice."



Dahil sa sinabi niya, nagkaroon ako ng ideya. I want to be an assassin too. Hindi para sa kapangyarihan kundi para magbigay hustisya sa mga naaapi at nasasaktan. Tumatak iyon sa isip ko. Dahil na din siguro sa pangit kong nakaraan sa pamilya. Handa akong kainin ang konsensya ko at pumatay. Kung ang kapalit lang din naman 'non ay mababawasan ang masasamang tao sa mundo. Iyon lang naman ang gusto ko. Pero bakit kriminal ang tingin ko sa sarili ko? Samang-sama ako sa sarili ko dahil sa nagawa ko. At hanggang ngayon, sinisisi ko ang sarili ko sa mga nangyari sa buhay ko. Sa mga nangyari sa pamilya ko.



"Makikita mo din si Ate Luisa mo, brad. Sige, iyak ka lang. Oh, blow." Pagko-comfort ni Locke at nilagyan ng tissue ang ilong ko. Agad naman akong nag-blow. Pero---


"KUMOT KO 'TO, GAGO!" What the---!? Siya ba maglalaba nito!?


"Bakit kasi hindi mo muna chineck bago ka suminga?" Tatawa-tatawa niyang sabi at ipinahid pa sa damit ko ang kumot. Masuka-suka naman ako kahit na sarili ko pa 'yong sipon.


"Fuck you! Labhan niyo 'yan!" Bulyaw ni Yohanne na nanggagalaiti sa inis. Nagsimula na kaming magsisihan  ni Locke. Ayan, nainis si Mr. Good Guy. Takte naman! Gago talaga 'tong si Locke. Tsk. Maglalaba pa tuloy kami ng wala sa oras. Kaasar!


"Hays. Basta bro, tanggapin mo na lang ang lahat at kalimutan. Nasa bagong chapter ka na ng buhay mo, gago. At sa isang istorya ng buhay, walang rewind. Puro flashbacks na lang. Siguro kapag nakasama mo na ulit Ate mo, matatanggap mo na ang lahat at makakalimutan. At siguro kapag magaling na Mama mo. Tutulungan ka namin, huwag kang mag-alala. Para saan pa't prends tayo, diba?" Naka-ngiti niyang sabi na nagpa-milog sa mga mata ko. Locke...


"Ayieeeee~ Kinikilig na 'yan~" pang-aasar niya. I poker faced bago siya binigwasan. Nyeta, panira!


"Locke is right. Pain takes time to heal when you're hurting so much---"


"Diba 'Love' takes time 'yun hind 'Pain'?" Naguguluhan kong sabi na ikina-poker faced niya.


"It's my own version! I have an originality, bastard. Ayokong makasuhan ng copyright. Stupid."



=____________________________________________=



Bakit ba ako napapaligiran ng mga bobo?



"What about you, Locke? How's your family?" Yohanne drifted kaya napa-tingin ako kay Locke na busy sa pangungulangot. Napa-tingin siya sa amin.


"Ha? Ano 'yun?"


Σ(▼□▼メ)



K-A-D-I-R-I.



"What about you, Locke? How's your family?"


"Bro, bobo ka ba? 'Yung tatay ko na lang ang natitira sa pamilya namin. Anong gusto mo? Tawagan ko si Mommy sa langit at kamustahin silang dalawa ng unborn sibling ko?" Sarkastikong sabi ni Locke kaya bumaling ako kay Yohanne at binatukan siya.


"Oo nga naman, bro. Alam mo? Parehas talaga kayong mag-pinsan, eh. Mga vuvu ampota." Hindi ko alam kung may utak pa ba silang mag-pinsan o ano, eh. Seriously? Alam naman niya ang nangyari tapos tatanungin niya pa kung kamusta pamilya ni Locke? Siraulo.


"Fuck.you.both."


"Pakyu too." Sagot namin sa kaniya ni Locke bago siya tinawanan ng nakakaasar. Masama niya kaming tiningnan na tinawanan lang namin. Maya-maya ay natahimik kami at nag-seryoso na.


"Matagal na akong lumayas sa amin." Panimula ni Locke at huminga ng malalim, "Hindi ko maintindihan kung bakit? Bakit niya kailangang gawin ang mga bagay na 'yon? Paano niya nagawang patayin ang sarili niyang asawa at ang anak niya? Anong klase siyang ama para ipakita sa akin ang mga bagay na ku-corrupt sa mura kong kaisipan? Puro siya kababuyan. Nandidiri ako sa kaniya. Kinamumuhian ko siya. Hindi ko kayang tumira kasama siya. Sinira niya ang pamilya namin, halang siya sa laman, isa siyang demonyo. Lumayas ako sa amin pero alam niyo ba ang sinabi niya sa akin?"


"Hindi bro. Sayo sinabi 'yun kaya hindi namin alam. Depende na lang kung nandun kami kaso, wala, eh." Napapa-kamot sa ulo kong sabi. Naiintriga tuloy ako sa sinabi ng ama niya.


"He'll wait for me. He wants me to manage his nasty businesses at gayahin ko siya. He's insane. He sends me bondaged womens with a money-full envelope for me in their mouths. Isa siyang hampaslupa, hindi ba? Wala siyang kwentang ama."


Napuno ng katahimikan ang buong kwarto. Tanging paghinga lang namin ang maririnig maging ang tunog ng aircon. I smiled bitterly. Siguro naging magkaibigan kami dahil parehas lang halos ang napagdaanan namin. Parehas kinuha sa kaniya ang kapatid at ina niya. Ang pagkakaiba lang sa akin, buhay pa sila. Pero malabo na ata silang bumalik, eh. Malabo nang bumalik si Ate at ganun din ang katinuan ni Mama. I-Ito na naman. 'Yung ayaw kong pakiramdam. 'Yung paninikip ng dibdib ko na para bang papatayin ako nito.


"Mine is just simply jealousy and envy towards a centuries-old woman named Franchetti Xerene Covry." Yohanne. Nanatili kaming walang imik ni Locke. Ngunit nakikinig, "I always see them and hear them fighting before. Hearing the same name 'Rin'. Laging umiiyak si Mom and dahil doon, I started to hate Dad and that person named 'Rin'. I always comforts Mom because Dad wouldn't. Pagkatapos nilang magtalo, aalis si Dad at babalik na kinabukasan, tipsy or drunk. One time, Dad came home drunk. He was looking for 'Rin' again. Tuluyan nang sumabog si Mom at nagwala. I could see how hurt Mom is everytime Dad looks for that 'Rin'. I often watch them in a corner silently. Trying to understand everything that was happening. Dad dragged Mom in their room and the fighting and screaming continues. Then after that night, they seperated. Mom left us. She left me."


"Pero ngayon alam mo na ang dahilan kung bakit sila naghiwalay, may galit ka ba kay Xerene?" Tanong ko at tumingin sa kaniya. He shooked his head as an answer.


"I couldn't hate her nor be angry at her. I know, I could feel it, na talagang malaki ang utang na loob ng family namin sa kaniya. Xerene is a blessing for everyone. She's kind even though ganon ang ugali niya. And I can clearly understand Dad's reason. She just want to ask for forgiveness for hurting her unknowingly. Xerene carried and kept the pain and tears all by herself. She acted okay kahit na she's deeply hurt. She's the kind of person na mas pipiliing manahimik habang nasasaktan. She sacrifices herself's happiness and smile to everyone. She keeps smiling kahit na nasasaktan siya. And I admire her for that. She's the strongest woman. Ever."



Ewan ko pero napa-ngiti na lamang kami. Xerene is truly a blessing. Kahit na nakakaasar siya. Napakagaan ng loob ko sa kaniya. At magdadalawang isip ka kung lolokohin mo siya o paplastikin o ikaw ang paplastikin niya. Ayos din 'yung babaeng 'yun, eh. May saltik. Pfft.


"Hmmmmm... Ano kayang ginagawa nila ni Van ngayon?" Tanong ko out of nowhere at nangulangot. Nag-tinginan kami. And we're just like:


( ͡° ͜ʖ ͡°)


"Fireworks."



Kailangan na ba naming maghintay ng 9 months?