The Dragon's Seal: DEATH after LIFE (UNDER REVISION)

Chapter 49

Franchetti Xerene's View


*knock knock knock*


"Xerene? It's already 11:00. It's time." Dinig kong sabi ni Volt na nasa labas. Hindi ako sumagot. Sa halip, nanatili ako sa tabi ni Vava. Hinahaplos ang pisngi niya habang mahimbing siyang natutulog.


Nagsitulo ang mga luha ko at mahigpit siyang nayakap. Kinagat ko ang labi ko upang hindi ako makagawa ng ingay. I don't want to go...


"G-G-G-Good...bye...V-V-Va..." F-Fuck!


Bago pa ako humagulgol ay mabilis ngunit maingat akong bumaba sa kama. Binuksan ko ang pinto. Naroroon na silang dalawa. Blank faces and has no emotions at all. Ngumiti ako sa kanila. Isinarado ko ang pintuan. Ngumiti ako sa kanila.


"I'm ready."



Nagsimula na kaming maglakad. At bawat paghakbang ko, napakabigat. Parang gustong dumikit ng mga paa ko sa sahig huwag lang akong makaalis. Ang sakit-sakit na din ng lalamunan ko kakapigil sa mga luha ko. Takip-takip ko ang bibig ko upang hindi ako makagawa ng kahit ano mang ingay na magpapagising sa kanila. Nasa sala na kami nang makarinig ako ng mga yabag.


"Luna? Where are you going?"




Nanlaki ang mga mata ko at agad na lumingon kay Vava na nasa hagdan at naka-kunot ang noo sa akin. Nanginig ang mga kamay ko. F-Fuck. N-Nagising siya!


"Hmmmm? Ginising kasi ako ni DEATH. Gusto daw pag-usapan kung...pwede daw siyang lumabas minsan? Para naman daw ma-familiarized siya dito sa Pelepens." Sabi ko at itinuro si DEATH na naka-upo sa couch.


"Then why Electric Current is awake too?" S-Shit!


"Ano ka ba, Va. Bestfriends kaya sila. Tapos best buddy ko pa siya. Siya ang tatayong tour guide ni DEATH sa paggagala." Naka-ngiting sabi ko habang naka-tingin sa kaniya. Pero hindi ko kayang tumagal sa pagpapanggap na 'to. M-Mas nahihirapan ako.


"Is that so? Okay. Let's go. May bukas pa naman. Matulog na tayo. Let them talk. Come on."


"A-Ano kasi, Va---"


"Luna." Nagbabanta niyang sabi na ikina-yuko ko. Tumingin ako sa dalawa at tumango lang sila. Humakbang ako palapit sa kaniya. Hinila niya ako pabalik sa kwarto.


"I-Ihi lang ako, Va. Wait." Sabi ko at nagmamadaling pumunta sa banyo. Kinuha ko ang cellphone ko at tinext ang demonyo.


To: Putanginang Liorei na Demonyo.


Nagising si Vava. Give me some time.


Sent.


Flinush ko ang bowl bago lumabas at tumabi sa kaniya. Agad niya akong ikinulong sa mga bisig niya. Hindi na lang ako kumibo at nagpanggap na natutulog. Bumalisbis sa pisngi ko ang mga luha ko. Mapait akong napa-ngiti bago siya ginantihan ng yakap. Mahal na mahal ko 'to kahit gago 'to. Sobra.


***


"Hindi na ba magbabago ang isip mo, Xerene?" Ani Volt na malalim ang boses. Ngumiti lang ako sa kaniya bago isinuot ang helmet ko. Nandito na kami sa gate. Naglakad kami papunta dito. Para naman hindi sila magising sa tunog ng makina nitong motor ko. At madaling araw na rin. Hindi magtatagal ay magigising na sila. Makikita na nila ang ni-record kong video para sa kanila once na buksan nila ang tv.


"Paalam na sa inyong dalawa." Naka-ngiting sabi ko at ini-start ang motor. Nakagat ko ang labi ko at tumingin sa kanila. Mahigpit ko silang niyakap.


"PIKACHU!" Humagulgol ako ng sobra. Mahigpit niya lang akong niyakap at hinagod sa likod.


"I-I will always support you no matter what happen, Xerene. Do what you think is right. Do what you think is the best." Sabi niya at kumalas na sa yakap. Tumingin ako kay DEATH na walang emosyon. Nag-iwas siya ng tingin. Tumalikod na ako at humawak sa manibela. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at pinaharurot ang motor ko palayo sa kanilang dalawa habang umiiyak.


I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry, Vava. I'm sorry.


Tumingin ako sa side mirror at nakita si DEATH na nawalan ng balanse at doon na umiyak nang umiyak. Agad naman siyang dinaluhan ni Pikachu. Ngumiti na lamang ako kahit na ang sakit-sakit na. Mas binilisan ko pa ang pagpapatakbo sa motor ko at iniwasan sila ng tingin. Baka magdalawang isip pa ako at balikan sila at hindi na umalis pa. Buo na ang desisyon ko, diba? Ngayon pa ba ako aatras?


Napakahirap pala talagang gawin ang isang bagay lalo na kung labag sa loob mo. Ang bigat lang. Ang bigat-bigat sobra sa dibdib. Sana tama 'tong naging desisyon ko. Sana hindi ko 'to pagsisihan. Sana wala akong pagsisihan.



Until the next eclipse,






Helios...






"FINALLY! ALOISIA! HAHAHAHAHAHAHA! YOU REALLY CAME!" Tuwang-tuwang bungad sa akin ni Liore at itinaas ang mga kamay niya upang mayakap ako. Hindi ako kumibo. Malamig ko lang siyang pinakitunguhan.


"Come in. Come in, Xerene. Have a seat. Feel comfortable. I didn't regret giving you the 'some time' you wanted." Halos mapunit ang mga labi niya sa sobrang pagkakangiti niya. Pinaupo niya ako sa napakalambot niyang couch.


"Masaya ka na ba? Lulubayan mo na ba sila? Anong gagawin mo sa akin? Babuyin mo ulit ako? Kung patayin mo na lang kaya ako?" Nagulat siya sa mga sinabi ko at natigilan. Lumapit siya sa akin. Hinawakan niya ang mga kamay ko.


"I am really, really happy, Aloisia. We had a deal, right? So, yes. Lulubayan ko na sila. Lulubayan na namin sila. Anong gagawin ko sa iyo? Pakakasalan kita. Magpapakasal tayo, Xerene. Gusto kong malaman ng lahat na akin ka na. I never make the same mistake I did against you again. If, you'll be a good girl. But you'll be really a good one since I'll be erasing your memories and replace it with new ones. With me." Malambing niyang sabi na nagpa-milog sa mga mata ko. A-Anong ibig niyang sabihin?


Tumayo siya, "I know you're tired. Why don't you rest? Ikaw na lang naman ang hinihintay kong dumating. Mamaya ay aalis na din naman agad tayo. We can't stay any longer here, Xerene. As your new memories start, your new life with me will start too." Binuksan niya ang pinto ng kwarto niya. Iniupo niya ako sa kama.


"B-B-Buburahin mo ang mga alaala ko?" Hindi makapaniwala kong sabi habang nanlalaki ang mga mata. Lumuhod siya sa harap ko at tumawa.


"Of course, Xerene. What made you think na hahayaan kitang isipin ang ibang tao imbis na ako? Aalisin ko na silang lahat sa pagiging parte ng buhay mo. Sa akin na iikot ang mundo mo, Aloisia. Wala ka nang kilalang Van. Wala ka nang kilalang Max, Paris, at Voltage. Hindi mo na sila kikilalanin bilang kaibigan kundi isa nang kaaway. Dahil ikaw na ang magiging Prinsesa ko. Ang Prinsesa ng Sinister Phantom." Nalaglag ang panga ko kasabay ng pagtulo ng mga luha ko. A-Anong klase...siya?


"H-Huwang na huwag mong gagawin 'yan, Liorei! Huwag mong burahin ang mga alala ko, hayop ka! HAYOP KA, LIORE! HUWAG MONG GAGALAWIN ANG MGA 'YON!" Pagwawala ko at pinagsusuntok niya. Hinuli niya ang mga kamay ko bago ako inihiga sa kama. Napa-singhap ako.


"I dare, Xerene. Gagawin ko lahat ng gusto kong gawin. Sa ayaw o sa gusto mo man. Ako ang masusunod dito. Wala kang kawala. Fighting is no use too. You know that. You surrendered yourself to me. You DO. And that means isinuko mo na din ang buong pagkatao mo sa akin. Sa akin ka na, maging 'yang katawan mo. Mine. ALONE." Sinimulan niya akong hubaran. Hindi ako nakagalaw. Pakiramdam ko ay lantang-lanta ako dahil da mga sinabi niya. Patuloy ang pagtulo ng mga luha ko. Natulala ako sa kaniya na halang ang kaluluwa. Pinagsasamantalahan na naman ako.


"You're mine alone, Xerene. You're my goddess. My one and only goddess. H-Hmmm... You smell like berry, Aloisia. Your scent really drives me...crazy." Wika niya habang sinasamba ang pagkababae ko. Hinayaan ko lang siya sa gusto niya. Wala akong ibang ginawa kundi umiyak ng umiyak habang pinapatay na siya sa isipan ko. And a thought comes in my mind.



I don't to forget them.



I don't want to forget all the memories I had with the. The memories I shared with them. I-I want them to remain. In my heart. In my head. In my memories. Ayokong kalimutan lahat ng pinagsamahan namin. I don't want to forget the pain, the tears, the laugh, the victories, the fights, the cold wars...everything that I spend together with them. Bakit kailangan niyang gawin sa akin 'to? Hindi pa ba sapat na nasa kaniya na ako?


Isa-isa niyang tinanggal ang mga damit ko. Mahigpit akong humawak sa bedsheet nang akmang hahalikan na niya ako. Narinig ko ang pagtawa niya. Hinawakan niya ako sa pisngi at hinarap sa kaniya.


"I'll take care of you." Mahinahon at sinseridad niyang sabi na nagpa-kunot sa noo ko. He smiled. Nanibago. It should be a smirk. Not a smile.


He pressed his lips on mine. Nanatili lang akong walang kibo. I was dying deep insidd mr. But hoping has no use at all. Ito na. Nandito na ako, eh. Hindi na ako makaka-atras pa. If this will give them the peace they wanted, I'll gladky sacrifice myself and body. Even my memories. They may be erased, but in my heart, they will be remained.


Bumaba ang halik niya sa leeg ko. Iniwas ko ang ulo ko at tinakpan ang mga mata kong patuloy sa pagluha. I just let him explore my body. He opened my legs and penetrated me. I winced. I-I can't take him!


"L-Liore, tama na. M-Masakit---"


"I'll be gentle, Aloisia." Nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla. Tumingin ako sa kaniya na nakapa-ibabaw sa akin. He was smiling at me. Sweetly. I-I can't understand. Naguguluhan ako. Si Gerson Fucking Liorei ba talaga ang nasa harapan ko?


"You made me really, really happy, Xerene. Thank you. For choosing to be with me. I love you so much. And I really do." Natulala ako sa kaniya. Walang paglukunyari sa mukha niya. His expression was so soft. Hindi pang-demonyo katulad ng nakasanayang makita ng lahat. He was completely his opposite self. At nakakapanibago. 


Pinagsaklop niya ang mga kamay namin. He pinned it atop of my head. Nagsimula siyang gumalaw. Iniwas ko ang ulo ko at mariing pumikit. This damn body became dirtier even more. I'm the dirtiest already. And I hate it. I hate myself.



"I will never get tired waiting for you, Xerene."



Volt, magagawa mo pa ba akong hintayin sa sitwasyon na 'to? Makakaya at masisikmura mo pa kaya akong papasukin sa buhay mo gayong ang dumi-dumi ko na lalo? Say, Volt... Matatanggap mo pa din ba ako?



Rumehistro sa isip ko ang mukha ni Vava habang natutulog siya kanina. He was sleeping peacefully and soundly. There is no worries plastered in his face at all. He was happy. I know. I-I don't want him to lose the smile on his face. I want it to remain kahit na wala na ako sa tabi niya. Kahit na...hindi ko natupad ang ipinangako ko sa kaniya. Sana... Sana... Mapatawad niya ako. At sana...makalimutan na din niya ako.



Goodbye, Helios. I love you.




Gervanni Lucrese/LIFE III's View


"Hmmmmm~ Good morning, sunshine~" naka-ngiti kong pagsalubong sa magandang umaga at sinipat ang labas. It was such a beautiful day. Really.


"Luna?" Tawag ko sa kaniya at bumalik sa loob. Suminangot ako. Nagising ako nang wala na naman siya sa tabi ko. Aish. Saan na naman kaya nagsususuot ang babaeng 'yon?




"Good morning, Mommy, Daddy." Bati ko sa kanilang dalawa at hinalikan sila sa pisngi. Ngumiti sila.


"Have a seat, Baby Flyme. Ipinagluto ka ni Mommy ng favorite food mo! ^O^" masayang sabi niya at inihain ang Cerelac sa harap ko. Bagot ko siyang tiningnan.


"Seriously, Mom? Cerelac?" Ugh! Bine-baby pa rin niya ako!


"What's wrong with that, Honey? Favorite mo 'yan." UGH! NOT AT ALL, MOM. I wanted to say that pero malungkot na ang mukha niya. Umismid na lamang ako at sinimulang kainin ang inihanda niya para sa akin.


"Pffft. What a good boy, son." Dad. Sinamaan ko lang siya ng tingin at inirapan siya. Hindi nagtagal ay nagsidating na din ang iba at sinaluhan kami. Nangunot ang noo ko.


"Nasaan si Luna? LUNA!" Tawag ko sa kaniya. Nasaan na ang siraulong 'yon?


"Pfft. Baka hinahanap 'yung tsinelas mo." L. What!? Argh! Sabi ko sa kaniya bibili na lang ako ng bago, diba? Ang bobo talaga 'nun kahit kailan. Yari ka sa akin pagbalik mo.




Matapos kumain ay nagsi-tambay na kami sa sala. Same and usual routine. Inuugat na ako dito sa bahay. Gusto ko nang gumala-gala. I want to treat Luna out. Para naman mas maraming memories kaming mabuo hindi 'yung puro dito lang sa bahay. Ang boring!


Tumingin ako kay DEATH na umiinom ng tsaa kasama ang ina niya habang nagbabasa ng magazines. Naramdaman niya atang naka-tingin ako sa kaniya kaya agad siyang tumingin sa akin. Kinunutan ko lang siya ng noo bago inirapan.


"Yuya, spanshbab. Spanshbab, Yuya!" Yuan. Palakad-lakad sila paikot sa lamesa. Nakakahilo silang dalawa ni Yamnie!


"No, no, no, no! Barbie, Yuya. Barbie? Barbie?" Yamnie. Ayan na naman sila. Mag-aaway na naman.


"No! Yuya! I want Spanshbab! UWAAAAHHH!"



(= ______________ =)



Kung isalpak ko kaya sa bunganga niya si Spanshbab---PWE! Spongebob kasi!


"Don't fight, honey. We'll watch Spongebob for then Barbie later for Yamnie, okay? We had CDs!" Tita Yanny. The twins agreed to her kaya tumayo na si Yohann para buksan ang tv nang may makita siyang envelope. Nangunot ang noo niya bago tumingin sa akin.


"It's yours, dumbass." Sabi niya bago binuksan ang tv. Sinalo ko naman ang envelope. My name was written on it. Capital letters pa lahat. At isang tao lang ang tumatawag sa aking 'Helios' at 'Vava'. May hearts pa. I smiled secretly. It's cute.


"Shappi big krismas sil ilibin ilibin!" Agad na nairita ang mga tenga ko sa narinig. It wasn't Manny Pacquio but Luna. She's on the screen, smiling. So, kaya siya nawawala dahil napunta siya sa loob, ganon? Ganun na ba siya kaliit para magkasya doon? LOL.


"Eherm. Uhhhhm, paano ko ba sisimulan 'to?" Sabi niya at tumawa. Nangunot ang noo ko. Naguguluhan na kami dito. Anong meron? May pakulo na naman ba siya? Bakit ang bigat ng dibdib ko? Bakit ganito?


"Siguro kapag napanood niyo 'to, magtataka kayo kung bakit wala ako." Dagdag niya pa kasabay ng pangingintab ng mga mata niya. Bumilis ang tibok ng puso ko. Luna...


"I-I'm sorry agad-agad sa inyo. G-Gusto ko lang sabihin na...paalam." That completely stopped ny world from revolving. Paalam...?


"I want you all to know that I am happy to be with you all. LIFE, Sera, masaya ako na buhay pa kayong mga depunggal kayo. Sana ay magampanan niyo na ang mga role ninyo bilang parents ni Vava. Sana maibigay niyo na lahat ng pagkukulang niyo sa kaniya. Watch him for me, hmmm?"


"L-Luna... W-What are you saying?" Naguguluhan kong sabi bago tumayo at pumunta sa harap ng tv. What is she saying? I can't understand. What is this?


"Mom? Dad? W-What is this? W-Where's Luna?" Pumipiyok kong tanong sa kanilang dalawa at itinuro si Luna na nasa tv. Maging sila ay mga gulat na gulat. Hindi malaman ang mga ire-react.


"Raghkeid, Yanny, b-be happy, hmmm? Ayokong maging bitter ngayon so, oo na. I'm happy for the both of you na. Sayang at hindi ako naging Ninang ng kambal." Natatawa niyang sabi pero humahagulgol na.


"M-Mistress Elexea, Sir Devon, t-thank you for forgiving me. Thank you for accepting me. I want you to be happy too. And I want you to live your life to the fullest. Please enjoy your life in this modern world. #Millenials!"


"Sa tatlo kong boy friends, m-mahal na mahal ko kayo. Alam niyo naman 'yan. Paris, alagaan mo 'yang asawa mo. Tangina ka huwag mong lolokohin 'yan. Isa na 'yang Dragunovv baka nakakalimutan mo. Sige ka, magagalit sayo Kuya niyan. Kahit hindi pa niya tanggap si Maxine. Ata. Mehehehehehehehe." Luna! Why are you saying things like that!?


"I-Iisa-isahin ko pa ba dapat kayo? Gusto ko lang naman magpasalamat sa inyong lahat, eh. Gusto ko ding huwag niyo na akong hanapin. Hindi niyo naman ako mahahanap. Hindi ko sasabihing binantaan ako ni Liore na huhulugan niya ng bomba 'yung bahay kapag hindi ako sumama sa kaniya. Secret ko lang 'yun kaya hindi niyo talaga malalaman." Nahigit ko ang hininga ko dahil sa sinabi niya.


"WHAT!?" She went...to him? She left me? She went to Liorei?


"V-Va... Sorry kung hindi ko matutupad promise natin, ha? Until the next eclipse, Va. Goodbye." Naka-ngiti niyang sabi na nagpamilog sa mga mata ko. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig at natuod sa kinatatayuan ko. Why... Luna... Liorei...


"N-No... You can't leave me like this, Luna. Luna. L-Luna... LUNA! FUCK, LUNA! LUNA!" Tawag ko sa kaniya at pinagsusuntok ang tv. Damn! Where is she!? Where is she!?


Kinuha ko ang papel na nasa loob ng envelope. Binuksan ko iyon. Napa-luhod ako sa nabasa. Isa-isang nagsipatak ang mga luha ko.


To Helios,


I LOVE YOU.


Forever yours,
Luna.



"AAAAAAAAAAHHHHHH!!!! LUNA!!!" Malakas kong sigaw at nasabunutan ang sarili ko. Why is this happening all of a sudden!? Why!? Bakit niya ako iniwan!? Bakit sumama siya sa kaniya!? Anong kaputahan 'to, Xerene!? Bakit mo ako iniwan!?


"NO! YOU CAN'T LEAVE ME! YOU CAN'T BE WITH HIM! XERENE! FUCK! XERENE! LUNA!" Hagulgol ko at inilagay sa dibdib ko ang sulat niya. Agad akong dinaluhan nila Mom at Dad kasama si Yohanne.


"M-Mom! Luna! Luna left me, Mom! AAAHHHH! I DON'T WANT TO! I DON'T WANT HER TO LEAVE ME! DAD! DAD! LUNA! PLEASE! BRING HER BACK! BRING HER BACK TO ME! LUNA!" Naitukod ko ang kamay ko sa sahig at malakas na sumigaw. Mahigpit akong niyakap ni Mom.  She can't do this to me! She can't leave mw like this! Why? Why did she need to do this? Why did she need to leave me? What did I do? What am I supposed to do? If there's no her in my life?



Gumanti ako ng yakap kay Mom at humagulgol ng sobra sa balikat niya. Nanlalabo man ang paningin ay gumawi ang mga mata ko sa mag-ina na walang pakialam sa mga nangyayari ngayon. Tumayo ako at lumapit sa kanila. Ibinato ko papel kay DEATH. Nangunot ang noo niya. Mahigpit ko siyang hinawakan sa kwelyo at itinaas.


"This is all your plan, right!? You set her up! You made an alliance with that fucking bastard! What have you done!? Where is Luna!? What did you do to her!? Where is she---!"


"VAN! VAN, ENOUGH! LET HER GO!"


"DRAGUNOVV! LET MY DAUGHTER GO!"


Inihiwalay nila ako sa kaniya at malakas na itinulak. Napa-salampak ako sasahig. Nanlalaki ang mga mata akong tumingin kay Yohanne na naka-kunot ang noo sa akin, "Don't just blame her, Van! It's not her fault but Liore's! Can't you see how swollen her eyes are!? She cried! Because she left!" Sabi niya at tumingin kay DEATH na namumugto ng sobra ang mga mata. Nag-iwas siya ng tingin.


"Y-You knew it, right? Alam mong aalis siya, diba? Diba?" Tanong ko sa kaniya. Pero wala kaming nakuhang sagot. Nagsitulong muli ang mga luha ko.


"W-Why didn't you said a thing? You planned this all, right? You three? Last night? That's the time she'll go, right? Right?" I lookes at Xirquit na naka-iwas din ng tingin.


"ANSWER ME, BITCHES! WHY DID YOU LET HER GO AWAY!? WHY DID YOU LET HER GO!? WHY!? WHY DID YOU LET HER GO!? WHY DIDN'T YOU STOPPED HER!? XIRQUIT!? WHY!?" Pagwawala ko at malakas na sinipa ang lamesa na halos ikatalon nila sa gulat. Muli akong napaluhod at umiyak ng umiyak.



"Paano kung paggising mo, wala na pala ako?"


"Aish. Kunyari lang naman. Oh, sige. Kunyari pumunta ako kay Liorei. Para makatotohanan. Anong gagawin mo?"



S-She's already giving me hints. About her departure. But I thought that she was just bluffing. But it was really true. Bakit... Bakit hindi ko agad nahalata? Bakit hinayaan ko pang umabot 'to sa ganito? Hindi na dapat ako natulog. I should have watched her sleep para hindi na siya nakaalis pa. That's why she keeps on crying last night. That's why... If only I knew...


"I don't want to...l-lose you too, Va." But you just left me, Luna! Why? Bakit kailangan mo pa siyang puntahan? Bakit mas pinili mong mapunta sa kaniya? Is my arms not enough to keep you safe, protected and warmed?


"Helios, say it to me."


"I love you. I love you. I love you so much, Luna. I love you so much so please... Please, Xerene... Bumalik ka na. Please!" Don't do this to me, Luna. Ang sakit-sakit. Hindi ko kaya.


"Thank you, Helios. You're the best thing God sent to me. Be strong, okay? Be the strongest so you can beat Liore. I know you can. You will do it, someday. I love you with all of my heart, body, and soul, Lucrese Izaac Flyme Elyxir Dragunovv III. And I am yours."


Natakpan ko ang buong mukha ko at umiyak nang umiyak. Wala akong pakialam kung nakikita nila ako sa ganitong estado at kondisyon. What I need is Luna! Siya ang kailangan ko! Kailangan na niyang bumalik! Hindi niya ako pwedeng iwanan!


"---You will shine again, Helios. Brighter than you used to be."


"GERSON FUCKING LIOREI! YOU'RE A SON OF A BITCH! DIE, BASTARD! DIE! DIE! DIE! DIE! FUCK YOU! DAMN YOU! PUTANGINA KA TALAGA! HAYOP KA!" Panggagalaiti ko at ibinuhos lahat ng galit ko sa kaniya sa tiles. Paulit-ulit ko iyong pinagsusuntok hanggang sa magdugo ang mga kamao ko. Mamatay ka na, Liore! Mamatay ka na!


"OH MY GOD, HONEY! NO! DON'T DO THAT! FLYME!" Pigil sa akin ni Mom at mabilis akong niyakap upang tumigil ako sa pananakit sa sarili ko. Malakas akong sumigaw upang mailabas lahat ng nararamdaman ko.


"XERENE! LUNA! BUMALIK KA!" Please! I know you could hear me! Come back to my arms again!


"Promise!" And that completely shattered me. Napa-yuko ako at tumingin sa sulat niya. Humarap ako kay Mom at sobrang higpit siyang niyakap.



"Mom. She promised me. Sabi niya hindi niya ako iiwan. Mommy, nangako siya sa akin. Ang sakit-sakit, Mom. 'Yung kaibigan mo, sumama na sa iba. Mom, please, pabalikin natin siya. Ayokong wala siya dito! Ayoko! Ayoko! Ayoko! Gusto ko nandito lang si Luna! Dad! Help me! Let's get her back! This is where she belongs! AYOKONG WALA SIYA DITO! AYOKONG WALA SIYA! AYOKO! AYOKO!"


"V-Van. K-Kumalma ka. Van!"


"IBALIK NIYO SI LUNA SA AKIN! GERSON FUCKING LIOREI! PAPATAYIN KITA! PAPATAYIN KITA, LIOREI! LET ME GO, MOM! PAPATAYIN KO SIYA! IUUWI KO SI LUNA! BITAWAN NIYO AKO! IBABALIK KO SI LUNA! ANO BA!?" Pagwawala ko dahil ayaw nila akong bitawan. Mga nakaharang sila sa daraanan ko at itinutulak ako pabalik. Bakit ba ayaw nila akong padaanin!? Ayaw ba nilang ibalik ko dito si Luna!? Pinagkaisahan ba nila ako!?


"KUMALMA KA, DRAGUNOVV!"


"GET OUT OF MY WAY!" Bulyaw ko sa kanila at malakas silang itinulak.


"Ouch!"


"C-Charmeine! Honey!" Agad akong natauhan sa boses ni Mom. Nanlalaki ang mga mata akong napa-tingin kay Mom na naka-salampak sa sahig. Tumingin siya sa akin with her teary eyes.


"Please, listen to us, Flyme. Don't...rush. I don't...want to lose you too. Stay here, Honey. I'm begging you." Garagal ang boses niyang sabi na ikinalanta ko lalo. Napa-luhod na lamang ako sa harap niya. Nanginig ang mga labi ko kasabay ng pagbabadya ng mga luha ko na tutulo na naman.


"I just want...to bring her back...Mom..." nahihirapan kong sabi at natakpan ang mukha ko. My family hugged me. Mom cried with me. Yamnie and Yuan's comforting me as they cry too even though they can't understand what was happening. Mahigpit akong yumakap kina Mom at Dad. Hinayaan lang nila akong umiyak nang umiyak.





Why did you leave me, Luna? Why did you do this to me? Please. I don't want to live without you in my life. How am I supposed to laugh without your silliness? How am I suppose to smile without seeing your face? How am I suppose to live...without you by my side?



Who am I without you?