Almost Paradise

Chapter 13

"Pasok kayo. Take a rest muna." Sabi ko sakanila pagkabukas ko ng pinto.

Dumiretso ako sa kusina at kumuha ng tubig sa ref. Kumuha na rin ako ng mga baso at inilagay ito sa center table.

"Buti nalang wala pa si Kuya John." Saad ni Vienna. Tumango nalang ako.

Buti nalang talaga.

Nakaupo na silang lahat sa sofa. Pagod na pagod. Pero ako, di ko kayang mag-relax hanggang di ko pa nakakausap si Kuya.

"I'm so tired. How will I also explain this to Aunt Milley?" Tugon ni Ardy at itinuro ang sugat nya.

Oo nga pala. S*** problema pa yan. Pati si Jake. Paano nila ipapaliwanag ang nangyari sa magulang nila.

Kasalanan ko rin 'to eh.

"Sorry." Sabi ko sakanila at umupo rin sa sofa.

"Don't be sorry Janelle. We're not blaming you for what happened. This is all because of that jerk!" Sagot nya at nagduro pa sa sahig.

"Yeah, he's right. Kaya wag kang ma-guilty, wala kang kasalanan. Walang ibang dapat sisihin kundi ang h**** na yun." Galit na sagot rin ni Jake.

"But if it wasn't because of me, di sana kayo nasaktan. Pasensya na talaga kung kinailangan nyo pa akong ipagtanggol. I'm so sorry for that. This is all my fault." Sabi ko habang nakayuko. Awang awa din ako sakanila.

"Janelle, wag ka ng malungkot jan. Pinagtanggol ka lang naman nila, normal yun sa magkakaibigan. Yun nalang ang isipin mo. Buti nga meron na ngayong nagtatanggol sayo kapag wala ang kuya mo and from now on, ipagtatanggol na natin ang isa't isa. We'll protect and comfort each other." Sabi ni Vienna at tumayo para tabihan ako.

Napabuntong-hininga ako at tiningnan sila.

"Thank you for being there for me kahit na di ko kayo pinagkakatiwalaan nung una, di nyo ko sinukuan. Salamat. Aaminin ko, ayoko kayong pagkatiwalaan at maging kaibigan dahil sa mga nangyari sakin noon pero ngayon unti-unti nang nabubuo ang tiwala ko sainyo...sana nga lang di kayo tulad ng kaibigan ko noon na trinaydor ako." Saad ko.