အခန်းထဲ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် လမ်းလျှောက်နေမိတာ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်မှန်းမသိတော့။ မမ ဆီဖုန်းဆက်ရန် တွန့်ဆုတ်နေမိတာတော့ အမှန်ပင်။ ထပ်ပြီးများ အချေခံရမလားဆိုပြီး တွေးလိုက်မိပြန်တော့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ကုတင်ပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်မိပြန်တယ်။
နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၁၀ နာရီတောင်ထိုးနေပြီလေ။ ၈နာရီလောက်ကတည်းက ဆက်မယ်ဆိုပြီး ကြံရွယ်ထားတာ အခု ၁၀ နာရီထိုးသည်အထိ ခြေတုံချတုံ ဖြစ်နေခဲ့တယ်။
" ဟယ်လို "
တဖက်က ချိုသာလွန်းလှတဲ့ မမရဲ့အသံလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ အရူးတစ်ယောက်လို ပြုံးလိုက်မိသေးတယ်။
" လီလီ မလား "
လီဆာ ဆက်မှန်းတောင် မမ ကသိနေတယ်ဆိုတော့ လီဆာ့ဆီက ဖုန်းကိုမျှော်နေတယ်လို့ စိတ်ထဲ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စွာ မှတ်ချက်ချလိုက်သည်။
"မမ မအိပ်သေးဘူးလား "
"အင်း အိပ်မပျော်လို့ "
"အဲ့တာဆို စကားပြောကြမယ်လေ "
"လီလီ မနက်ကျရင် ဆေးရုံသွားရမှာမလား။ စောစောအိပ်လေ။ တို့ နဲ့စကားပြောနေရင် အိပ်ရေးပျက်နေမှာပေါ့ "
"ကျွန်မလဲ အိပ်မပျော်လို့ပါ။ စကားပြောကြရအောင်နော် "
" အကြာကြီးတော့ မရဘူး "
" အင်းပါ။ ခဏဘဲပြောမယ် "
ဆေးရုံမှာ ကြုံတွေ့ခဲ့သမျှ ရယ်စရာကောင်းတဲ့ အမှတ်တရလေးတွေ၊ ဆိုးလ်မြို့ကြီးရဲ့ အလှအပနေရာလေးတွေ၊စသည့်အရာတွေကို ဂျဲန်းနီအား ရယ်မောကာ ပြောပြနေတဲ့ လီလီ့ကြောင့် ဒီနေ့ညအဖို့တော့ အပြုံးများစွာနဲ့ အိပ်စက်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။
" မမ "
ကြည့်ရတာ အိပ်ပျော်သွားပြီထင်ပါတယ်။
" အိမ်မက်လှလှမက်ပါစေနော် မမ "
ဖုန်းချပြီးသည်နှင့် ရင်ဘတ်လေးပေါ်သို့ ဖုန်းကိုတင်ကာ မျက်နှာထက် ဖျောက်ဖျက်ပစ်လို့မရနိုင်တဲ့အပြုံးတွေနဲ့အတူ အိပ်ယာဝင်ခဲ့ရတဲ့ ထိုညလေးဟာ သာယာကြည်နူးဖွယ်ရာအတိ။
YOU ARE READING
When I first met you, I fell for maple
Fanfictionတစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရင်နှင့်အမျှ ချစ်မြတ်နိုးဖို့အတွက် အကြောင်းပြချက် တစ်စုံတစ်ရာမှ မလိုအပ်ပါဘူး။ ချစ်တဲ့စိတ်လေးတခုကိုပဲ ထုတ်ပြတတ်ဖို့လိုတာ။ {29 October 2019} 📒 {8 May 2020}
