Yoğun bir hafta nedeniyle yeni bölüm paylaşamadım. Hepinizden özür dilerim. Keyifli okumalar :)
Amara
Daron görünüşlü şeytan üzerime doğru gelirken geri adım atmaya başlamıştım ve bir yandan da düşünmeye çalışıyordum. O an muhtemelen sormam gereken en mantıklı soruyu sordum. "Sen kimsin?" Şeytani bir bakışla "Kim olduğum dışarıdan belli olmuyor mu?" dediğinde ürpermeme engel olamamıştım. Evet görünüş olarak Daron'ın tıpatıp aynısıydı. Ama öfke dolu bakışlarında kişiliğinin hiç de benzemediği ortadaydı. Cevabı karşısında susup geriye bir kaç adım attığımda ileri doğru atılarak aradaki mesafeyi kapattı ve konuşmaya başladı. "Kim olduğumun bir önemi yok Amara. Sen kim olmamı istersin?" dedi ve demesiyle Peter'ın şeklini aldı. "Kes şunu." diye bağırmamla irkilmişti. Sanırım bunu beklemiyordu ve bu onu kızdırmıştı. Tekrardan Daron şekline bürünüp yumruğunu havada savururken son anda eğilerek yüzümün yumruklanmasından kurtulmuştum ve ileri atılarak midesine yumruğumu indirdim. O kadar güçlü vurmama rağmen sadece bir iki adım gerilemişti. Ardından omuzlarımdan tuttuğu gibi yere fırlattı ve birkaç metre sürüklendim. Kalktığım gibi gözümün dibinde yumrukla karşılaştım ve son anda aklıma gelerek yumruğun vücudumun içinden geçmesini sağladım. Karşımdaki şeytanın kısa süreli şaşkınlığını fırsat bilerek onu geriye ittirdim ve güçlü bir tekme attım. O yere düşünce üstüne atlayarak suratına bir kaç yumruk geçirmeyi düşünmüştüm. Yumruğumu havaya kaldırıp tam suratına geçireceğim sırada Peter'ın yüzü ile karşılaşınca afallamıştım. Bunu fırsat bilen Peter'ın-yoksa şeytan mı demeliydim- suratında bir gülümseme belirdi ve beni üstünden attı. Kalktığımda ise yanımdan son hız geçen ateş topunun sıcaklığı ile irkildim. Ateş topu yanımdan geçerek karşımdaki Peter görünümlü şeytanı vurdu ve yere savurdu. Ayağa kalkan şeytan merdivenlerden aşağı koşarak uzaklaşmıştı. Arkamı döndüğümde ise Peter o 'cidden mi' bakışlarından birini takınarak söze girdi. "Seni öğle arasında bile yalnız bırakamayacak mıyım ben?" Zonklayan başım ve sızlayan kolum ile onun yanına gittim ve kolunun arasına girdim. Kolları ile beni sarmış halde alt kata indik. Karşımızda Bayan Becky ayaklarını sertçe yere vuruyordu ve beni baştan aşağı süzdü. Gözlerini benden ayırmadan "Beni takip edin." dedi ve arkasını dönüp ilerlemeye başladı. Peter ile kısa bir an bakıştık ve Bayan Becky'yi takip etmeye başladık.
Boş sınıflardan birine girdiğimizde Bayan Becky kapıyı kapattı ve söze girdi. "Sizin ne olduğunuzu ve Daron'ın başına gelenleri biliyorum. Daron suçsuz bunu da biliyorum. Çünkü bende sizin gibiyim ve yeteneğim hafıza kontrolü." dediğinde gözlerimin kocaman açıldığından emindim. "Ama siz...?" aynı anda hem kafam karışmış hem de aklım soru işaretleriyle dolmuştu. "Daron'ın derste su bükücülüğü ile ilgili dedikleri fazlasıyla dikkatimi çekmişti. Bende derste çaktırmadan onun hafızasını yokladım ve hepiniz ile ilgili birçok şey öğrendim." dedi ve sözüne devam etti. "Sizi buraya çağırma sebebim Daron artık okula geri dönebilir. Sizin kaçışınızın hemen ardından müdür ile polislerin hafızalarından kamera kayıtlarını ve kaçışınızı sildim. Ardından da kamera görüntüleri sildim. Yani artık Daron'ın kaçması için bir sebep yok." dediğinde içimi mutluluk kaplamıştı. O an aklıma günün bingo sorusu gelmişti. "Peki bunların hepsini neden yaptınız?" dediğimde Bayan Becky'nin gülümsediğini gördüm. "Bazen koruyucuların da korunması gerekir."
Daron
Film bittikten sonra Kat ile birlikte dışarı çıkmaya karar verdik. Üzerimi giyinip aşağı indiğim sırada telefon çalmıştı. Arayan Amara idi. "Daron artık buraya dönebilirsiniz. Kamera olayı çözüldü, her ne kadar yeni bir sorunumuz olsa da." sesi biraz da olsa endişeli çıkmıştı. "Amara nedir o sorun?" dediğimde iyice meraklanmış olan Katherine ile göz göze geldik. Bana neler olduğunu soran bir ifadeyle baktığında elimle beklemesini işaret ettim. "Bence bunları yüz yüze iken konuşsak daha iyi olur Daron." dediğinde onaylayıp telefonu kapattım. Kat'e dönüp üzgün bir ifade ile "Tatilimiz yarıda bitti, eve dönmemiz gerekiyor." dedim ve konuşmayı anlatıp valizlerimizi toplamaya başladık. Yaklaşık yarım saat sonra evden çıkmıştık ve yola koyulmaya başladık. Kat son kez şehri izliyor, bende gözümü yoldan ayırmadan hem kamera kayıtlarının nasıl çözüldüğünü hem de Amara'nın yüz yüze konuşmamız gereken sorunun ne olduğunu düşünüyordum. Fakat bir şey bulamayınca boş verdim ve müziğin sesini iyice açtım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AÇIĞA ÇIKMIŞ
FantastikNormal bir hayat istediğinizde evren size tam tersini sunar. Tek istediğim sıradan bir hayattı. Fakat 17. yaş günümde namludan çıkan o kurşun ile işler değişti. En son hatırladığım bir grup gölge yaratıktı. Şuan ise karşımdaki gölge yaratık görünmey...