Córka Zdrajcy

Rozdział VII

Dobra ludzie!!

Mam mało czasu zanim autorka się rozwiąże !! 

Więc w szybkim mega skrócie!!

( Jak ktoś nie łapie kim jestem to Abi pisze)

Nie wiedziałam, że tylu ludzi zaciekawi moja historia nieszczęsnego życia.

I chciałam podziękować za prawie 400 (385) wyświetleń i 35 gwiazdki.

Mówicie co chcecie ale to napełnia autorkę determinacją do pisania dalej mojej historii.

( Pozdro dla wymarłego gatunku fani Undertale xD)

Głównie chcę podziękować @only_Human0101 dzięki, której "żyje".

Więc chce wam się jakoś odwdzięczyć więc zrobiłam włama do domu 

autorki i macie przedwczesny rozdział...

( Mikołajki!!)

O kurwa!! 

Muszę kończyć bo Avengers rozwiązuje autorkę!! I zaraz mnie złapią!!!

Pa!!!

Miłego czytania!!

 Uważaj! Bo jak upadnę... to wstanę... ,

a jak wstanę to masz przejebane...

- Ma pani wielkie szczęście. - powiedział do mnie brunet z brodą oglądając moje prześwietlone żebra - Jeszcze jedno lekkie uderzenie i miałabyś pęknięte żebro.

 - Czyli będę mogła wsiąść udział w zawodach? - zapytałam z nadzieją w głosie lekarza.

- Tak, ale...

Jak ja kurwa uwielbiam słowo "ale"

- ... przez jakieś dwa tygodnie proszę się nie przemęczać...

- A potem będę mogła normalnie ćwiczyć?

- Tak, ale nie od razu bardzo mocno.

- No dobrze... - powiedziałam z lekkim zawodem - Czyli mogę już iść do domu?

- Wolałbym jakbyś została na obserwacji - powiedział Harry uprzedzając odpowiedź technika.

Westchnęłam bardzo głośno i powiedziałam:

- Dobrze, ale tylko na dzisiejszą noc, a jutro idę do domu...

- Raczej chciałaś powiedzieć dzisiaj - powiedział z uśmiechem mój stary przyjaciel.

Popatrzyłam na zegar w kształcie czerwonego serca, który był powieszony na ścianie nad brązowym biurkiem. Urządzenie pokazywało, że jest kwadrans po pierwszej. Czekaj. Ile ja do cholery byłam nieprzytomna!? Nigdy przy tych moich " atakach " nie mdlałam, aż do teraz.... okey, czyli muszę zapisać do mojej listy " nie powiadamiaj psychiatrę o... " o tym, co miało dzisiaj miejsce...