Behind the scar (Fan Fiction of Azrael Montefalco Book 2)

Wakas

Meron pa pong last one. Hinati ko na lang po kasi masyadong mahaba. Konti lang itong scene dahil hindi ko pwede ispoil dahil nakalagay lahat sa part 3. Masyado na pong mahaba pag dito.

Pero na sa inyo na lang po iyon kung gusto niyo po basahin ang POINT OF VIEW ni Azrael. Nakapost na po siya sa wall ko. Click niyo na lang po ang account ko para makita niyo. Salamat!
__________________

Wakas

Forever, my soldier

Ang dami na naming pinagdaanan. Tapos na ang kaso at mga taong nanira sa aming lahat. Nasa SCP kami ngayon ng Manila. May speech ang isa sa mga Tito ni Victoria para sa mga bagong graduate ng mga sundalo at mga pulis kasama pati ang mga pinsan niya na nagtapos ng Militar.

Katabi ni Gen. Ivan ang presidente ng pilipinas. Kasama din ang ilang mga heneral sa stage. Tumahimik lamang ako kasama ang aking mga magulang habang nagsasalita ang Tito ni Victoria.

"I just want to say thank you for joining our army and to fight for our country. If my father was in here.
He always takes a smile and happy for all of you. And of course! He's so proud of all of you to join our society to make better and to protect."

Tahimik ang lahat. Walang nakakibo sa mga pangyayari. Pagkatapos ng speech. Umakyat sa stage ang mga grumaduate. Pumalakpak ako nang tumungtong ang isang pinsan ni Victoria na si Ivana. Hindi ko maalis ang ngiti sa aking labi ngunit may sakit pa din itong nararamdaman.

Sobrang sakit!

"And of course! We want to congratulate the two people who made us proud. Who are very brave and can sacrifice their lives. They put a scar to their body and to give us peace and protect our country. Please! Give a round of applause to Victoria Cristelana Dela fuente Ty and Ian Ignacio Liu Ty."

"Kuya, hindi ka ba sasabay kumain?" Tanong ng kapatid kong si Claudette. Di ako sumagot at hinayaan ko siya. Nilaklak ko lahat ng alak na meron ako habang malalim kong tinitignan ang pool.

"Busog pa ko" Wala sa sarili kong sabi. Di nakasagot ang kapatid ko. Naninibago ang mga pinsan ko sa akin at naiintidihan ko yon. Hindi na ko ang dating Azrael, Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko.

"Are you okay?" She asked but I didn't reply. She sighed deeply. "Victoria will never be happy kapag nakita ka niyang ganyan."

I hate to hear her name. I really really hate it. Mas lalo akong nakakasaktan. Halos mabasag ang bote sa paglabag ko. Nagulat pa siya at wala siyang na gawa dahil sa oras na pinakialam niya ko ay magagalit ako ng sobra. "Don't mention her fucking name."

Di siya nakakibo at mukhang na bigla sa ginawa ko. Bigla naman ako na dismaya. I sighed. "I'm so sorry, Clau...I didn't-"

"I understand..." Napaiwas siya ng tingin habang nasa direksyon ng pool siya nakatingin. "I just...I just miss my older brother. The old Azrael."

Napangisi lamang ako. Uminom lang ako. I just cannot accept it. Ang sakit sakit pa din sa damdamin.

"Kuya, kumain ka na. Susubuan na lang kita." Paglalambing niya ngunit umiling ako. Ipinatong niya ang kanyang ulo sa balikat ko.

"Sige na! Claudette. Ako na bahala."

Napahiwalay siya. "Ayaw mo ba talaga?"

I shooked my head. "Ayoko talaga! Wag mo na ko pilitin, Clau."

Nalungkot siya. I'm sorry, Clau. I heard she sighed. Malungkot siyang napatayo. Noong bumalik si Victoria dito at iniwan ako ng dalawang taon ay hindi ko akalain na may mangyayari na naman na di maganda.