I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 1 - Hoofdstuk 2.

~Chyna~

'Chyna?! Vanessa?!' riep mevrouw Bennett. 'Nu is het genoeg. Buiten jullie twee!' Ik liet Vanessa's haar los en stond op van mijn stoel. Dit gebeurt er dus als je mij langs Vanessa Greyheart zet. Ik kan dat mens niet uitstaan. 'Maar mevrouw, juffie Japan is begonnen,' riep Vanessa nadat ze ook was recht gestaan. Ik keek haar vol afschuw aan. 'Juffie Japan? Kun je ff dimmen, Blackheart?' Ik maakte vuisten met mijn handen en bracht ze naar mijn hoofd om haar te laten zien dat ik haar echt ging slaan als dat moest.

'Wat moet ik toch met jullie?' vroeg mevrouw Bennett aan zichzelf. 'Ons niet meer in 1 klas zetten zou al veel oplossen,' zei ik in mezelf maar sprak het wel luid uit zodat ze het toch hoorden. 'Stuart, wil jij even naast Chyna gaan zitten? Dan kan Vanessa op jou plaats zitten naast Ryder.' Vanessa liep naar de plaats die haar was opgegeven. Terwijl ik met mijn ogen rolde en ging zitten. Stuart kwam naast me zitten. Stuart is super aardig, af en toe is hij wat afstandelijk. Hij is niet iemand die veel praat.

'Kunnen we nu verder met derdegraads-functies?' vroeg mevrouw Bennett. Ik opende mijn boeken en keek naar het bord. 'Ga je vandaag naar het café?' vroeg iemand. Ik tilde mijn hoofd en keek in het rond. 'Kun je nu ook al geen mensen meer zien?' ging hij verder. Ik keek naast me en zag Stuart zijn oefeningen opschrijven. 

'Ja, waarom?' Ik schreef mee op mijn blad. 'Mijn vader zal waarschijnlijk iets later zijn. Hij moet mijn kleine zusje van het school halen,' zei hij tegen me. Ik knikte. Stuarts vader is de eigenaar van het café waar ik werk. Het is volgens mij wel de eerste keer dat we met elkaar praten op school.

***

'Ik ben terug.' William stapte het café binnen en bracht zijn dochter naar het appartement boven het café. Ik was ondertussen een tafel aan het afvegen. Wanneer hij terug kwam, vroeg hij hoe school was geweest. 'Saai. Ik mis de vakantie al terug,' zei ik terwijl ik een bestelling in het systeem tikte. 'Nog drie maanden en dan ben je afgestudeerd.' William pakte zijn schort. 'Ja, en wat dan? Heel mijn leven werken om een beetje geld te verdienen zodat ik eten kan kopen voor de volgende dag? Ik denk dat ik nog eens serieus depressief ga worden.'

'Pfff, je overdrijft. Depressies zijn voor de middelbare leeftijd.' William ging naar een paar mensen die hun bestelling wouden opnemen. 'En hoe zit het met een beurs?' vroeg hij aan me. 'Wel, dan zou ik eerst een wondertalent moeten creëren. En ik kan je vertellen: ik ben niet echt handig.' 'Je bent toch slim.' Ik keek naar hem en deed een klein knikje. 'Nah, er zijn veel slimmere kinderen bij mij op school.' Ik bracht drankjes naar klanten. Toen ik terug bij William kwam, ging ons gesprek verder.

'Heb je vandaag die sollicitatie?' vroeg hij aan me. Ik knikte. 'Jup, binnen een uur moet ik daar zijn.' 'Als je de job krijgt, wil ik wel dat je rekening houdt met je uren hier, want anders ben ik mijn beste medewerker hier kwijt.' Ik lachte. 'Maak je geen zorgen. Als ik hem zou krijgen, wat waarschijnlijk 10% kans is, zal ik hen smeken om me fatsoenlijke uren te geven. Goed?' William gaf me een high five. 'Yes, zo wil ik het horen.' Hij ging verder met werken, net zoals ik deed.

Drie kwartier later was ik op weg naar het hotel. Ik was zo zenuwachtig. Ik kon wel in mijn broek plassen. Maar dat zou niet zo handig zijn. Dat zou zonde zijn van mijn eerste indruk. Ik hoopte gewoon dat de vader van Vanessa niet zo'n trol is als Vanessa zelf. Maar die hoop was lichtjes aan het vervagen. Er bestaat nog altijd zoiets als genen. Hoe kan ze anders zo'n kakpersoon zijn? Nochtans geloofde ik niet dat dat interview bij hem zal zijn.

***

'En u bent hier voor de sollicitatie?' vroeg de hotel manager achter het onthaal. Ik knikte. 'Ik zal dadelijk iemand roepen. Ga gerust even zitten.' Ik draaide me om en ging in de zetel zitten. Wanneer ik met mijn rug tegen de leuning wou gaan zitten, gebeurde er iets dat ik nog steeds niet heb verwerkt. 

Een vloed van fotografen kwam de het hotel binnen. Overal zag ik flitsende camera's foto's trekken van iets voor hen. De eerste groep fotografen stapten naar achteren. Daarachter liep een groepje van vier personen. Het leek alsof ze een jongen aan het beschermen waren die in het groepje voorbij me liep. De tweede groep fotografen liep achter het groepje van vier personen met de binnenste persoon erin.

Ik had niet eens tijd om me af te vragen wat dat was. De jongen ging met de lift naar boven. Ik keek naar links en zag de fotografen staan. Ze beseften dat ze verder niets meer konden doen. 'Mevrouw Green?' Ik keek achter me en zag een man met een klipbord. 'Dat ben ik,' zei ik tegen hem. 'Zou je me willen volgen?' Ik knikte en volgde de man. Wel, nu ging het gebeuren. Ik hoopte dat ik mijn stress kon bedwingen en dit gesprek niet ging verkloten.

De man liet me in zijn kantoor. Hij ging zitten achter zijn bureau. Hij duidde de stoel voor hem aan. Ik ging voor hem zitten. 'Zo, Chyna Green,' zei hij terwijl hij naar mijn cv keek. Ik knikte. 'Heb je werkervaring in deze industrie?' vroeg hij. Ik knikte. 

'Ik werkte een jaar geleden bij een poetsbedrijf. Ik heb dus veel ervaring met het poetsen van kamers. Daarbij werk ik dagelijks in een café. Ik kan zeker wel met mensen werken en ik kan zeer goed omgaan met geld. Bovenop dat ben ik ook zeer gedreven en gemotiveerd. Als je me vraagt wat ik moet doen, dan zal ik het eindigen zonder gezeur.'

De man knikte en tikte iets in op de computer. Ik hoopte dat ik zelfverzekerd overkwam en dat hij niet te veel zenuwen bij me zag. Ik heb al veel sollicitatiegesprekken meegemaakt. Ik weet dus wat zo'n bazen willen horen. 'En je zit nog op school?' vroeg hij. 

'Ja, ik ben 18 en zit in mijn laatste jaar van de middelbare school.' 'Kan je je genoeg vrijmaken om te werken?' Oeh, deze vraag was tricky. 'Ik zal mijn uiterste best doen. Ik heb wel nog twee andere jobs, maar ik ben zeker dat ik dat zal kunnen combineren.' Alweer tikte hij iets op zijn computer.

'Laatste vraag, bent u op de hoogte van de kwaliteiten van dit hotel?' Ik dacht even na. Ook dit was een strikvraag. 'Absoluut. Ik weet dat er geen beter hotel bestaat in Cambridge. Ik ben positief dat ik de hoge verwachtingen dat u hebt kan vervolledigen.' Zijn mondhoeken krulden. 'Perfect. Jij bent wat we zoeken. Een jonge werkster die zich kan vermenigvuldigen met de verwachtingen van de kamers. Chyna Green, gefeliciteerd, wanneer kan je beginnen?' Ik glimlachte. 'Erg bedankt dat u me deze kans geeft. Ik zal u en uw collega's niet teleurstellen. Als het oké is, kan ik morgen al beginnen,' zei ik trots.

Hij knikte. 'Kom, ik wil je aan een paar personen voorstellen.' Ik stond op en volgde hem. Hij liep naar de lift. We gingen vijf verdiepingen omhoog. 'Oh, ik ben trouwens Eden Daniëls, maar je mag me gewoon Eden noemen,' zei hij. Ik knikte. We liepen de lift uit. 'Chyna, wil je even hier wachten?' 'Ja, hoor.' Ik bleef alleen achter in de gang. Ik stapte een beetje verder toen ik licht zag komen uit de gang ernaast. Er stond een tafeltje met een paar boeken en daarop een grote lamp. Ik liep naar de boeken. Ik pakte er één op.

'Niet bang dat je ze betrappen,' hoorde ik achter me. 'Waarom zouden ze me betrappen? Is boeken oppakken verboden?' Ik draaide me om. Er stond een jongen een paar meter van me vandaan. 'JIJ??' riep hij. 'Ik?'