I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 1 - Hoofdstuk 5.

~Chyna~

Ik kleedde me om in het setje dat Martha had gegeven. Ik sloot mijn locker en ging naar boven. Ik was benieuwd welke rijke tata ik moest bedienen. Ik had echt geen zin om slaafje te spelen van een oude businessman. Dan leek het wel alsof ik in een hoerenkot terecht was gekomen. Ik stapte in de lift en drukte de knop in van de vijfde verdieping. Grappig, daar was ik gisteren ook nog.

Ik stond voor de deur van kamer 509. Ik nam een diep adem en klopte op de deur. 'Ik kom,' riep de eigenaar van de kamer. Ergens hoopte ik toch nog dat het een meisje was en dat Martha zich vergist had toen ze zei 'hij'. Maar nadat ik de stem hoorde, bleek het toch wel echt een jongen te zijn. Hij opende de deur op een kier. Ging hij me niet binnenlaten, dacht ik eerst. Wat een verwend joch. Ik ging de kamer binnen en liep door de gang naar de woonkamer. Hij stapte wel heel snel aangezien hij al tien meter verder was dan de deur.

Toen ik de woonkamer binnenkwam, zag ik hem zitten, in zijn badjas. Ik draaide me meteen om. Waarom moest hij juist net gedoucht hebben? 'En jij bent?' De jongen stond gewoon op zijn gemak voor me, terwijl ik rood aan het worden was van schaamte. Dit hoefde ik toch helemaal niet te zien op mijn eerste werkdag.

Ik herstelde me en besloot om me voor te stellen. 'Hi, ik ben Chyna Green. Ik zal ervoor zorgen dat je hier een aangename tijd beleeft in dit prachtige hotel.' Ik keek gewoon in zijn ogen. Hij mag dan wel halfnaakt voor me staan, het is zijn eigen schuld. Waarom zou ik me als een kind gedragen terwijl het zijn keuze was? 'Nieuwe werknemer?' vroeg hij. Ik dacht dat hij me wel zou accepteren maar hij begon meteen moeilijk te doen.

'Wat?' vroeg ik als een domme koe. 'Ik zag je gisteren met de hotelmanager praten in verband met je nieuwe job,' zei hij kalm. Gisteren? Was hij het die dacht mij te kennen? Ah, ja, hij had zwart haar. Net zoals deze jongen.Even terzijde,nu ik erop lette, vond ik zijn stem echt geweldig. Hij had een aangename, warme stem. 'Ah, ja.' Ik wachtte even voordat ik verder ging. 'Ik hoop dat je het me niet moeilijk maakt aangezien ik nog maar pas nieuw ben.' Mijn glimlach verdween. 'Maak je maar geen zorgen. Ik zal het je niet moeilijk maken.' Ik zuchtte van oplichting. Wel, iets te vroeg. 'Vandaag,' voegde hij er aan toe.

Ik keek hem verbaasd aan. Hij liep weg. Ik volgde hem met mijn ogen. Toen hij een kamer binnenging, liet ik mijn lichaam los. Wie dacht hij wel dat hij is? En wat moest ik hier nu gaan doen? Moest ik blijven wachten? Na vijf minuten kwam hij de kamer uit. Hij droeg een T-shirt en een zwarte broek. Wel, het leek niet alsof hij dom was. Hij wist dat ik me oncomfortabel voelde. De jongen, van wie ik eigenlijk nog steeds de naam niet wist, ging in zijn zetel zitten. Hij klopte langs zich neer en keek me aan.

Ik wees in verwarring naar de plaats waar hij op klopte. Hij knikte en klopte opnieuw. Was het oké voor mij om naast hem te zitten? Ya, who cares? Ik ging naast hem zitten. Nu kan ik met zekerheid zeggen dat hij groene ogen had. Vanop een afstand kon ik het niet goed zien. 'Ik denk dat het tijd is voor een kennismaking. Als we elkaar dan toch elke dag gaan zien, kunnen we maar beter goed met elkaar omgaan.'

'Ik ben Flynn Austin. Ik ben 19 jaar. Ik ben geboren in Cambridge en ik speel gitaar.' Flynn Austin? Die naam komt me bekend voor. 'Flynn Austin?' zei ik luidop. 'Dus je kent me wel,' zei hij uit het niets. Ik schudde mijn hoofd en begon te praten. 'Je naam komt me gewoon bekend voor.' Flynn draaide zijn hoofd en mompelde iets. 'Bekend voor?' vroeg hij. Ik knikte. Ik begon hard na te denken. Ik heb de naam niet zo lang geleden gehoord. Ik weet het zeker.

'Oh, ben jij niet een gitarist van een band?' zei ik uiteindelijk. Hij keek me boos aan. 'Wat wil je? Een handtekening, een foto, tickets voor een concert?' Ik draaide met mijn ogen. Dat gebeurt er dus als je praat met zo'n irritante snob zoals Flynn Austin, gitarist van de beroemde band White Ocean. 'Ik hoef helemaal niets.' Al de dingen die hij verzameld had in verband met zijn band was hij al in mijn handen aan het drukken. Ik duwde zijn handen weg.

'Dus je vindt White Ocean niet goed?' vroeg hij. Ik zag teleurstelling op zijn gezicht. 'Ik ken jullie en de muziek niet echt. Ik kan niet beslissen of jullie goed zijn of niet.' 'Dan wordt het hoog tijd om daar eens werk van te maken.' Ik rolde mijn ogen. 'Dus?' begon hij. 'Dus?' Waarom stopte hij na 1 woord? 'Nu jij?' 'Nu ik wat?' Hij begon te lachen. 'Ben jij altijd zo dom?' Ik ging rechtzitten. Wat heeft hij nu net gezegd?

'Excuseer?' Ik kruiste mijn armen voor mijn borst. 'Noem jij elke persoon die je net hebt ontmoet dom?' zei ik kwaad. 'Nee, maar...' Ik kraakte hem af voordat hij een reden kon geven. 'Dat dacht ik al. Is het dan juist om dat bij mij te doen? Jij moet eens leren duidelijk zijn in de dingen die je zegt. Hoe moet ik weten wat je bedoelt met 'dus'?' Ik stond op en wou net weggaan toen ik een hand voelde. Hij pakte mijn hand en stond op.

'Sorry. Kunnen we elkaar niet even leren kennen?' zei hij bijna fluisterend. Ik draaide me om en ging zonder iets te zeggen zitten. 'Wel, omdat je het zo lief vraagt. Ik ben Chyna Green. Ik ben 18 jaar. Ik ben geboren in China en zit nog steeds op school in mijn laatste jaar,' zei ik op dezelfde manier als hem. Flynn knikte. 'Wacht, heet je daarom Chyna?' Ik knikte en hij schoot in de lach. Het leek alsof hij niet meer kon stoppen.

Ik had er genoeg van en ik stond op en vertrok uit zijn kamer. Wat een arrogant varken.