I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 1 - Hoofdstuk 19.

~Flynn~

Ik werd wakker van een storend geluid. Ik keek naast me en zag Chyna met haar rug tegen me liggen. Af en toe hoorde ik een snurkje van haar kant. Ik slingerde mijn arm onder haar nek. Ze draaide haarzelf om en begon tegen me aan te liggen. Ik keek naar haar gezichtje. Ze lag vredevol tegen me aan. Het gesnurk herhaalde zich, maar ik vond het niet erg. Als er zo'n mooi meisje naast me ligt, kan ik alles verdragen.

Op het moment dat ik haar lippen aan het bewonderen was, ging mijn telefoon. Wie belt er nu, dacht ik. Ik pakte vlug op zodat het geluid Chyna niet zou wakker maken. 'Met Flynn,' fluisterde ik met een ochtendstem. 'Hiyah, Flynn. Ik dacht dat je niet meer ging opnemen.' Ik zuchtte. Chelsea. 'Wat?' zei ik kwaad. 'Ik vroeg me af of je vandaag met me wilt shoppen. Misschien kunnen we daarna wel wat andere dingen doen.' Ze begon heel fake te lachen.

Chelsea was de dochter van de directeur van ons platenmaatschappij. Ze was twee jaar jonger dan mij en irriteerde me heel hard. Ze bleef achter me aanlopen, ook al zei ik duizend keer nee. Jammer genoeg kon ik niet tegen haar roepen, of haar buiten gooien wanneer ze schaamteloos mijn appartement binnen liep. Ze zat nog steeds in een machtige positie. Als ik haar verdriet zou aan doen, konden we ons contract verliezen. Kut situatie dus.

'Vandaag niet. Ik heb geen tijd,' zei ik nog steeds fluisterend. 'Kom op, je gaat er geen spijt van hebben,' zei ze op een "verleidende" toon. Dat deed me absoluut niets. In mijn ogen was ze gewoon een verwende bitch. 'Ik heb nog veel dingen te doen.' Maar toch drong ze verder aan. 'Flynnetje? Wat kan er belangrijker zijn dan mij?' vroeg ze weer. 'Nee, Chelsea,' riep ik uit pure frustratie. Naast mij begon Chyna wakker te worden. Shit, waarom kon ik niet stiller zijn?

'Okay, dan. Je hoeft niet zo te roepen. Ik vraag het wel aan Noah.' Chelsea legde af en ik draaide met mijn ogen. Ja, probeer het maar bij de andere drie jongens. Ik legde mijn gsm aan de kant en ging liggen op mijn zij. Chyna rolde van de ene kant naar de andere. Dat is waarschijnlijk haar manier om wakker te worden.

Uiteindelijk zag ik haar linkeroog open gaan. In het begin had ze niet door waar ze was, of wat er gebeurt was. Ze zag er als een verloren puppy uit. Toen ze mijn gezicht zag, verschoot ze even. Ze wist waarschijnlijk niet wie ik was. 'Flynn,' zei ik voor de zekerheid. Ze lachte. Ze ging terug liggen en rekte zichzelf uit. 'Jij hebt echt een fantastisch bed,' zei ze toen ze helemaal wakker was. Ik grinnikte.

'Misschien komt het wel door mij dat je zo goed hebt geslapen. Je begon zelfs al een concert te geven.' Ik lachte. 'Heb ik gesnurkt?' vroeg ze. Ik knikte en bracht mijn hand naast me. 'Een klein beetje.' Ik beeldde het uit met mijn hand. 'Oeh, het spijt me. Ik ben het niet gewend om naast iemand te slapen.' 'Het is oké. Je hebt geluk dat je schattig bent.' Ik raakte haar neus aan. Ze glimlachte. Ik ging ook terug liggen en knuffelde haar.

'Ik heb nog nooit zo goed geslapen,' fluisterde ik in haar oor. 'Je bent echt een softie, weet je dat,' zei ze. 'Dat komt allemaal door jou.' 'Pfff, cringe,' zei ze lachend. 'Too much?' vroeg ik haar. 'Absoluut,' zei ze. Ik lachte. Ik liet haar los en keek in haar ogen. Ik deed een pluk haar uit haar gezicht. 'Wat nu?' vroeg ik. Ons gesprek van gisteren verliep niet zo soepel. We zijn niet tot een conclusie gekomen. We weten nu gewoon allebei dat we elkaar willen, maar meer hebben we nog niet besproken.

Ik wist dat het erg moeilijk is voor Chyna om in mijn wereld te leven. Net zoals ik mij nooit kon aanpassen aan haar levensstijl. Maar dat zegt niets over onze gevoelens. 'Ik heb geen idee,' vertelde ze me. Chyna keek naar onder. 'Ik denk niet dat ik nog van je weg kan blijven,' ging ze verder. 'Niet alleen omdat het mijn job is, maar ook omdat ik besef dat wat wij hebben anders is. Het zou kunnen dat ik dit anders zie dan jou en dat het voor jou iets anders betekent dan voor jou. Misschien wil je me volgende week al niet eens meer.' 'Hey, hey, hey, denk je zo over mij?' vroeg ik bezorgd.

'Nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat dit tijdelijk kan zijn of levenslang. En eerlijk gezegd maakt dat me niet veel uit. Ik wil gewoon nu bij je zijn en wat er morgen of volgende maand gebeurt dat zien we dan wel.' Ze gaf me een dikke zoen op mijn lippen. M'n hartslag sloeg twee keer zo snel als normaal. Ik was nog nooit zo blij. Eindelijk kan ik bij haar zijn.

'Ik heb twee jaar op je moeten wachten. Ik laat je nu niet meer gaan,' zei ik tegen haar. Ze glimlachte. Ik trok haar opnieuw in een knuffel. Ik rook haar geur op. Ze had een van mijn T-shirts aan. Die ga ik dus nooit meer in de was doen. Ze liet me met een snelle beweging los. Ze keek me bezorgd aan. Ik schrok. 'Hoe laat is het?' Ik pakte mijn gsm en toonde haar het uur. Ook ik verschoot ervan. 'Shit, shit, shit, shit, shit, shit.' Ze deed het deken aan de kant en liep naar mijn badkamer.

Het was half 9. Binnen een halfuur moest ze op school zijn. Ik liep uit mijn kamer. Ik pakte haar al haar spullen al bij elkaar. In een paar seconden stond ze uit de badkamer. Fris, aangekleed en opgemaakt. Hoe heeft ze dat gedaan? Ze zat er twee minuten in. 'Ik breng je wel,' stelde ik voor. Ik pakte een broek en deed die snel aan. 'Ben je gek?' vroeg ze me. 'Excuseer,' schrok ik.

'Wat denkt iedereen wel niet als je me afzet?!' riep ze zenuwachtig. 'Moet ik je dan maar te laat laten komen? Niets van. Mijn ruiten zijn zwart. Ze zullen het niet door hebben,' zei ik terwijl ik in de spiegel mijn haar een beetje fatsoenlijk probeerde te leggen. 'Dat zijn ze niet.' Ik lachte en gaf haar een rugknuffel. 'Ik heb meerdere auto's,' fluisterde ik in haar oor. 'Ah,' zei ze schamend. Ik lachte en draaide haar om.

'Laat me dit voor je doen. Het is mijn schuld als je alweer te laat komt.' Ze dacht nog even na en knikte dan. 'Zet me twee straten verder af en we zullen geen aandacht trekken,' zei Chyna streng. Ik grinnikte.