I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 1 - Hoofdstuk 6.

~Chyna~

Twee dagen later moest ik heel vroeg opstaan. Ik was het helemaal niet gewoon om op een zondag vroeg op te staan maar sinds mijn nieuwe job zal ik dat elke dag moeten doen. Vandaag was het uurrooster onverdraaglijk: van 8 tot 12 uur en van 3 uur tot 2 uur in de nacht. Een hele dag bij het verwende varken zitten.

In het begin dacht ik: "Waarom moet ik zo laat nog werken? Wat voor eis zal hij dan nog hebben?" Maar nu ik het vrijdag al eens heb beleefd snap ik het. Flynn Austin gaat meestal om 12 uur in zijn bed. Daarvoor moet ik natuurlijk zijn bed klaarmaken, nakijken of hij gegeten heeft, zijn bad klaarzetten. 

Nadat hij in bed ligt, moet ik samen met Stella het restaurant voor de volgende dag opruimen en klaarzetten. Ik heb dus zeker mijn handen vol. Om eerlijk te zijn is het heel zwaar. Ik haal mijn slaap uurtjes niet. Het is nu half 8. Ik heb dus nog een halfuur om te ontbijten, me klaar te maken en naar het hotel te fietsen dat ongeveer 10 minuten rijden is. Misschien moet ik maar eens beginnen met iets te doen.

***

'Binnen.' Ik klopte op de deur van Flynns kamer. Hij heeft me uitgebreid vertelt dat hij niet hoeft uit te slapen tijdens de weekends en dat ik gewoon mag binnen komen als dat moest. Ik stapte binnen. Flynn zat in een T-shirt en een pyjama broek in de zetel met een stapel papieren. Ik bracht hem zijn ontbijt. Ik kreeg strikte instructies over hoe alles moest geplaatst en gelegd worden. 

Hij was hier nog maar een paar dagen, dat had ik althans gehoord van Stella en hij deed alsof hij de koning was. Oké, hij was beroemd. Hij zat in een band. Maar het was zijn keuze om dit appartement te kopen. Waarom moesten wij hem nog zo behandelen als hij het al heeft gekocht?

'Wil je even gaan zitten,' vroeg Flynn. Ik zette het ontbijt op de tafel en stapte naar de zetel. 'Waarom?' vroeg ik aan hem. De dagen nadat ik uit de kamer ben gestormd waren niet altijd stroefjes. Ik weet niet wat zijn probleem is maar het lijkt alsof hij me bij hem wil hebben in alles wat hij doet. Die jongen is 19 jaar maar gedraagt zich als een kind van 4 waar ik de mama van ben. 'Ik wil dat je naar iets luistert.' Ik zuchtte en ging zitten. Flynn begon te praten.

'Open your eyes. Can't you see it? Can't you feel it. It's okay. Even though my grief is done. Even if I lie in endless dreams. Even if I'm not myself someday. It's okay. I'm the only one who can save me. It's okay for me to not be fine. It's okay to break.'

Ik gaapte hem aan. Kwam dat uit zijn mond? Heeft hij dit verzonnen? 'Wauw,' zei ik alleen. Ik kon even niet uit mijn woorden komen. 'Vind je het wat?' Ik knikte. 'Is het voor een nieuw lied?' vroeg ik. 'Jup, nu we een pauze nemen, hebben we genoeg tijd om nummers te schrijven voor onze volgende comeback.' Ik knikte en keek in zijn ogen. Die groene, glinsterende ogen waar je gemakkelijk je in kan verliezen. Hmm?

Ik stond verward op door mijn eigen gedachten. 'Ik moet maar eens voort doen,' zei ik tegen hem. 'Oh, wacht.' Ik zette een stap weg van de zetel, toen hij plotseling mijn arm vast pakte. Ik schrok en gleed uit over de gladde vloer. Flynn had nog steeds mijn hand vast en deed zijn best om te blijven staan maar viel toch om. Hij belandde met zijn lichaam op mij. Weer keek ik in zijn ogen. Het enige wat ik kon zien uit mijn perspectief was zijn gezicht. Onze neuzen raakten elkaar met het tipje. Er was amper ruimte tussen ons. Niemand van ons wist wat te doen.

'What the...' Ik keek naar rechts, naar de stem die ik hoorde. Een jongen met een tas stond ons verbaasd aan te kijken. Op dat moment was ik weer in mijn bij de situatie. Ik trok Flynn van me af en ging staan. Ik klopte het 'stof' af van mijn rok en stond naast de zetel. De jongen bekeek me van kop tot teen. 'Carter,' zei Flynn op een geïrriteerde toon. 'Ja, ik ben er al. Of ben ik veel te vroeg?' De Carter boy wees naar ons twee terwijl zijn ogen van de ene kant naar de andere kant gingen. 'Het spijt me. Ik moet verder werken.' Ik gaf geen enkele blik aan Flynn en vertrok. Dat was awkward as hell

'Ah Chyna. Heb je zijn ontbijt gebracht?' Ik kwam Emma tegen op de gang. Emma is net zoals mij een bediende van een speciale gast. Ik knikte. 'Ik moest van Martha zeggen dat je niet mocht vergeten om zijn kamer te kuisen. Elke dag is een must,' zei ze terwijl ze het poetsgerief aan me gaf. Ik zuchtte. Dat ook nog. Ik was net ontsnapt aan die gênante situatie en nu moet ik er weer in. 'Ik weet het. Mevrouw Gold was er ook niet blij mee, toen ik in haar kamer ging kuisen.' Emma vertrok. Ik had alweer geen keus.

Ik klopte op de deur en ging binnen. 'Ik moet je kamer kuisen,' zei ik droog tegen hen. Flynn knikte. Ik begon in zijn slaapkamer. Daar zou hij waarschijnlijk niet komen op dit moment. Ik begon zijn kamer te poetsen. Af en toe hoorde ik iemand zingen en gitaar spelen. Daarom was die Carter hier. Hij is waarschijnlijk een deel van White Ocean. Oh wow, ik zit hier met twee celebrities. Amazing.