I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 2 - Hoofdstuk 17.

~Flynn~

'En hoe is het met onze superstar?' 'Ik heb net mijn album geschreven. De komende dagen zal ik het moeten opnemen.' Carter was aan de telefoon. 'Wanneer komt het uit?' vroeg ik. 'We moeten de officiële datum nog zoeken. Het zal nog wel even duren. De fotoshoots moet ik ook nog doen.' Ik legde een boek weg. 'En hoe gaat het met mijn computer nerd? Lukt het wat?' vroeg Carter. Ik grinnikte.

'Het is even aanpassen, maar ik kom er wel door.' Ik bedacht me dat niemand van hen wist dat Chyna hier was. Ach, ik zal het wel een andere keer zeggen. 'Flynn, ik ga moeten afleggen. Ik bel je nog wel eens.' Ik knikte en Carter legde af. Het was goed dat ik hem nog eens had gesproken. 'Carter Hamilton?' vroeg Felix. Ik knikte. Hij was voor de zoveelste keer weer onder de indruk. 'Ik kan nog steeds niet geloven dat ik mijn deel met een beroemdheid.' Ik grinnikte. Mijn telefoon ging en gaf aan dat het Chyna was.

'Hey, babe. Hoe was het?' vroeg ik. 'Goed. Ze hebben niets gevonden waarover ik me zorgen moet maken. Maar ze weten wel niet de oorzaak waarom ik je kan herkennen,' hoorde ik aan de andere kant. Ik zuchtte. Er was niet veel verkeerd in dat. 'Wel, dat is toch al goed nieuws,' zei ik. Ik was blij voor Chyna. Ik was toch wel wat bezorgd, vooral omdat het mijn schuld is dat ze naar de dokter moest.

'Ja, ik had het erger verwacht.' Ik knikte. Ik was er toch ook niet zo gerust in. 'Nu kan ik weer sla-' Chyna maakte haar zin niet af. In plaats daarvan hoorde ik veel gekraak en schreeuwende mensen. Ik werd direct ongerust. 'Chyna? Hallo, Chyna? Alles oké? Chyna?' Er kwam geen antwoord. De lijn werd gebroken en ik had geen contact meer. Ik had geen idee wat er gebeurt was, maar ik had geen goed voorgevoel.

'Shit,' mompelde ik. Dit was niet normaal. Ik liep uit mijn kamer en ging naar de kamer van haar vriendinnen. Als een psycho viel ik binnen bij hen. 'Chyna..,' was het enige dat ik eruit kon halen.

***

Ze was aangereden. Mijn lieve prinses was aangereden. Wie deed er nu in godsnaam zoiets? Ik, Felix, Brice, Dawn en Catalina zitten in de wachtzaal te wachten op nieuws van de dokters. Ze hebben ons alleen nog maar verteld dat het een auto-accident was en dat ze met haar bezig zijn. Meer informatie hebben we niet gekregen. Ik was zo bang dat er iets met haar gebeurt was.

De politie is ook gekomen. Wij hadden niets gezien, maar ze gingen wel onderzoeken of het een accident was of het op een andere manier gebeurde. Ik was er overtuigd van dat het niet Chyna's schuld was. Een paar getuigen zaten ook in de wachtzaal. Het gebeurde in de stad, dus veel mensen zagen wat er gebeurt was. 'Hier, koffie.' Ik pakte het kopje dat Dawn aan me gaf. Het was al 8 uur en ze hadden nog steeds niets gezegd over Chyna.

Mijn gedachten waren overal en nergens. Ik wist niet hoe ik deze situatie moest handelen. Ik wilde mijn ogen eruit wenen, terwijl ik ook iedere dokter wilde slaan. Ik kon er niet mee omgaan. Ze moesten me vertellen wat er met haar was. Ik moest haar zien. Als het ernstig was, vergaf ik het me nooit. Ik was de laatste persoon waarmee ze gepraat heeft. Misschien had ik haar afgeleid. Misschien was dit alles mijn schuld.

Ik stond op en ging naar de dichtstbijzijnde dokter die ik zag. 'Hebben jullie al nieuws over Chyna Green?' vroeg ik hem. Hij keek me van kop tot teen aan en schudde zijn hoofd. 'We zullen u zo snel mogelijk informeren als we meer weten.' Hij vertrok. Ik zuchtte en sloeg met mijn vuist tegen de muur. Het kon me niet schelen hoeveel mensen naar me keken. Ik moest haar in mijn armen hebben. Wetend dat ze nu pijn leidde, at mijn ziel op.

'Kalm aan.' Felix pakte mijn handen en zette me terug op mijn stoel. 'Moeten we haar ouders niet informeren?' vroeg Felix. Ik keek hem aan. Hoe kon hij het dan ook weten? 'Haar ouders zijn dood,' vertelde Dawn hem. Hij ging terughoudend zitten. Ik ging agressief door mijn haar. Hoe konden ze nu nog altijd niets weten? Ze hadden haar toch in hun ziekenhuis. Dan moesten ze toch iets weten.

Vier uur later kwam de eerste dokter die ons eindelijk informeerde. 'Zijn jullie familieleden van Chyna Green?' vroeg de dokter. Iedereen keek naar elkaar. 'Nee, maar we zijn wel haar vrienden. Kunt u ons zeggen wat er hand is met haar?' antwoordde Catalina. 'Sorry, informatie is alleen voor bloedverwanten.' Ik balde mijn vuisten.

'Als je me nu niet verteld wat er aan de hand is met haar, ga ik zelf naar binnen!' riep ik tegen haar. Felix en Dawn hielden me tegen. 'Het spijt me van hem. Chyna Green heeft geen familie in de buurt. Wij zijn de enige voor haar,' zei Catalina. De dokter keek ons kwaad aan, maar vertelde het ons toch.

'Ze heeft een stevige klap gehad. We hebben net de operatie gehad en die is vlot verlopen. Ze heeft een gebroken been, een gebroken rib, een lichte hersenschudding en een polsverstuiking. Voor zoveel gebroken zaken, heeft ze toch nog veel geluk gehad. Ze had dood kunnen zijn.' Ik was opgelucht. Ze gaven ons tenminste informatie. 'Kunnen we haar zien?' Ik begon al te lopen, maar deze keer hield de dokter me zelf tegen. 'Ik was nog niet klaar.' Oh.

'Chyna ligt op het moment in coma. De schok van het accident was te zwaar. We hebben geen idee wanneer ze wakker zal worden.' Ik wist dat het te goed nieuws was. Godverdomme. 'Dokter. Ik ben zo snel mogelijk gekomen. Ik ben Ella Smith, Chyna's huisdokter. Er zijn een paar dingen die u moet weten over deze patiënt.' Ze gingen ergens anders staan.

'Vrienden van Chyna?' We keken opzij en zagen twee agenten. Brice knikte. 'We moeten jullie een paar vragen stellen over het accident,' vertelde de linkse agent. 'Wie van jullie heeft ze het laatst gezien?' vroeg hij. 'Ja, dat ben ik.' De dokter die daarnet ertussen was gekomen, kwam bij ons staan. 'Chyna is bij mij gekomen voor een probleem dat ze had. Daarna is ze al stappend vertrokken.' De rechtse agent noteerde het op zijn papier.

'Wie heeft er voor het laatst nog iets van haar gehoord?' Ik stak mijn hand op. 'Chyna heeft me voor het accident gebeld. Ze vertelde me over haar doktersbezoek. Op dat moment werd ze aangereden. De lijn werd doorbroken,' vertelde ik tegen hen. 'Dank u.' Ze wilden vertrekken, toen Catalina hen tegenhield. 'Wat is er eigenlijk gebeurt?' vroeg ze.

'Wel, alle getuigen en het verhaal dat u net heeft verteld zeggen hetzelfde. Chyna wachtte voor het rode licht om over te gaan. Toen het groen werd, stak ze over. Een dronken man die ook in het ziekenhuis ligt, heeft haar omver gereden. Het was niet haar fout.'