I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 2 - Hoofdstuk 2

~Flynn~

vrijdag, 17 maart 2023, 16:34

'304.' 'Dankuwel.' Ik deed de deur van mijn kamer open. 'Uhem?' De vrouw die me zonet hielp schraapte haar keel. Ik draaide me om. 'Zou ik misschien uw handtekening mogen hebben? Mijn nichtje is een grote fan.' Ik glimlachte en pakte het papier dat ze aanbood. 'Hoe noemt uw nichtje?' vroeg ik. 'Linda.' Ik knikte en schreef het op het papier.

Toen ik het wou afgeven, werd ze geroepen. 'Yo, Linda. Zijn er nog extra wc-rollen?' vroeg een jongen. 'In de kast op het tweede verdiep,' zei ze tegen hem. Ik lachte. 'Je nichtje uh?' grapte ik. Ze verstopte zichzelf awkward achter haar jas. 'Als er iets is, roep me maar.' De verantwoordelijke van de kamers liep weg. Ik ging mijn kamer binnen.

De kamer was vrij groot. Groter dan ik verwachtte. Er stonden twee bedden. Op het linkse bed lag een jongen een boek te lezen. Ik sloot de deur en stapte naar hem. 'Hi, ik ben Flynn,' zei ik vriendelijk. 'Flynn Austin,' voegde ik er aan toe. De jongen keek weg van zijn boek en bekeek me van kop tot teen. Hij liet een klein gilletje horen en sprong recht. 'Jij bent Flynn Austin,' zei hij schokkend. 'Jij kan goed luisteren,' zei ik sarcastisch. 'Nee, ik bedoel jij bent Flynn Austin.' Ik knikte.

'Ik ben inderdaad die ene van White Ocean.' Als ik het niet zei, gingen we er nooit komen. De jongen keek me vol bewondering aan. 'Ik ben Felix Evans.' Hij schudde mijn hand. Felix had bruin, kort haar. Zijn bruine ogen waren parallel met zijn haar. 'Wat doe jij hier?' vroeg hij. Ik zette ondertussen mijn koffer aan mijn bed. 'Studeren.' Ik opende mijn koffer en begon uit te pakken. 'Ja, maar jij bent beroemd.' Felix was nog verbaasd. 'Mogen beroemde mensen niet studeren?' vroeg ik. Misschien moest ik deze jongen maar wat uitleg geven voor hij nog meer vragen ging stellen.

'We hebben besloten om te stoppen met White Ocean,' zei ik tegen hem. Zijn mond vloog open. Het verbaasde me dat hij het nog niet wist. We hadden dit al vanaf september aangekondigd dat we in ons 7e jaar gingen stoppen. 'Na 7 jaar dachten we dat het genoeg was. Wij alle vier wouden andere dingen doen met ons leven. Begin maart hebben we ons contract afgerond dat oorspronkelijk gebonden was voor 7 jaar.' Felix knikte. 'Wauw. En jij hebt besloten om te studeren.' Ik knikte. 'Informatica.'

Hij was opnieuw verbaasd. 'Ik ook. Laatste jaar.' Ik knikte. 'Is dit dan je eerste jaar?' vroeg Felix. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik had al super lang het idee om te gaan studeren. Technologie interesseert me heel erg dus daarom informatica. Sinds oktober 2020 heb ik online lessen gevolgd. Ik zit in mijn derde jaar.' Ik ging verder met uitpakken. 'Wauw, dat beroemde mensen dat zomaar mogen doen.' 'Een beroemdheid is ook maar een mens. Ik mag alles doen. Nu al helemaal zonder contract.'

'En de rest?' vroeg hij. 'Ken je ze?' Het zou me verbazen dat een jongen van 22 naar onze liedjes luistert, laat staan ons kent. 'Een beetje. Mijn zus is een grote fan,' vertelde hij. Fair enough. 'Carter is solo gegaan. Hij was tenslotte onze songwriter en lead zanger. Als iemand het kan, is hij het. Hij is bezig met een album. Lewis heeft het bedrijf van zijn vader overgenomen in Londen. Hij is nu CEO van de West-enterprise. En Noah is aan het reizen. Hij wou altijd al de hele wereld zien en daar heeft hij gebruik van gemaakt,' zei ik. 'En jij gaat studeren.' 'Yup.' Felix knikte.

'Ben je niet bang voor alle aandacht?' vroeg hij. 'Ik weet zeker dat het niet gemakkelijk gaat zijn. Maar na 1 maand zijn ze alweer vergeten wie ik ben.' Felix ging terug op zijn bed zitten. Ik ging verder met uitpakken. Na tien minuten was ik klaar. 'Heb je zin in een rondleiding? Dan kunnen mensen al wat gewoon worden aan je,' zei Felix. Ik knikte. We vertrokken uit de kamer. We gingen uit het gebouw van de kamers. 'Is het verplicht om hier te wonen?' vroeg ik aan hem. 'Nee, absoluut niet. Je kan hier in de buurt ook appartementen huren. Maar de meeste doen het omdat het veel makkelijker is. De campus is 3 minuten stappen. En het hoort bij het studeren. Met een kamer genootje op kot zitten is toch deel van je studentenleven.' Ik knikte. De reden waarom ik niet zelf een appartement heb gehuurd is omdat ik echt eens normaal wilde leven. Geen fancy hotel of appartement met een dienstmeid.

Chyna bleef nog veel in mijn gedachten hangen. Nadat ze het had 'uitgemaakt' was ik een soort van gebroken. Ik dacht constant aan haar. Ik kon haar niet vergeten. Toen we terug startten met concerten als band, ging het iets beter. Ik kon me focussen op me mijn werk in de plaats van te piekeren over haar. Na drie jaar kon ik wel zeggen dat ik erover was, maar haar vergeten zal ik nooit doen.

'Dit is het gebouw van informatica. Hier zullen waarschijnlijk je meeste lessen plaats vinden.' We stonden voor een groot gebouw, verbonden met een tunnel aan de andere gebouwen. Felix leidde me naar alle belangrijke dingen die ik waarschijnlijk moest gebruiken. Hij beval ook restaurants aan in de stad. Ik was echt dankbaar voor hem. Omdat het al zo laat was, hebben we niet veel mensen gezien. De mensen die ik zag keken wel eens. Maar volgens mij geloofden ze hun ogen niet dat ze mij zagen. Het was ook al donker. Ik zal ze maandag wel zien.

We waren op weg naar onze kamer. 'Dankjewel Felix. Ik apprecieer dit echt,' zei ik tegen hem. Ik meende het ook echt. 'No worries.' Ik ging op mijn bed liggen. 'Ga je morgen al iets doen?' vroeg Felix. Ik trok mijn schouders op. 'Ik was eigenlijk van plan om de universiteit te leren kennen, maar dat hoeft al niet meer,' zei ik. Hij lachte.

'Er is een fuif morgen. Iemand die ik ken, houdt een feest voor haar 21e verjaardag. Iedereen is uitgenodigd. Denk dat het je welkomsfeest is.' Ik knikte.

'Een feest kan ik wel gebruiken.'