I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 1 - Hoofdstuk 30.

~Chyna~

Ik stond machteloos. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt. Normaal gebeuren er alleen saaie dingen in mijn leven. Maar dit overtrof wel alle activiteiten die ik al ooit heb gedaan. Mensen wisten mijn naam. Ik stond overal in de krant, op het nieuws, op het internet, Twitter, Facebook, Instagram. Er was niets dat ik kon doen, alleen maar de juiste knoop doorhakken.

Toen ik Flynn en een man hoorde praten, dacht ik wel dat dit alles mijn schuld was. Flynn was nog steeds een beroemdheid. Ik kon de schuld niet bij hem leggen. Niet dat iemand hier schuld van heeft. Maar ik kan het nog steeds opnemen door te zeggen dat ik hem heb verleidt. In elk geval is er niets anders dan dat ik kan doen.

'Ik heb een oplossing,' zei ik met volle overtuiging. Ik liet Avery los en ging bij hen staan, ook al wist ik niet wie ze waren. 'Het enige wat we kunnen doen is elkaar niet meer zien,' stelde ik voor. Met pijn in mijn hart keek ik in Flynns groene ogen. Hij stond verslagen naar me te kijken. 'Wat bedoel je?' vroeg hij. Waarom deed hij alsof hij dom was? We hadden dit al meerdere keren besproken. Natuurlijk niet met die woorden, maar we wisten allebei wat er ging gebeuren als het zou uitkomen.

'Wat kunnen we anders doen? Zoals je in de auto al zei kan ik mijn gewone leventje niet meer leiden als ik bij je blijf. En nu ze mijn naam kennen gaat het nog tien keer erger worden.' Ik merkte het niet, maar mijn ogen begonnen nat te worden. Dit deed zoveel pijn. 'Chyna heeft gelijk. Ik weet dat dit helemaal niet eerlijk is. Ik vind ook dat mensen gewoon mogen houden van wie ze willen. Maar als je hiermee doorgaat ben jij niet alleen je reputatie kwijt, maar de hele band. De comeback die we hadden gepland kunnen we dan wel vergeten.' Ik weet niet wie het zei maar hij had gelijk.

'Wanneer precies ... is die comeback gepland?' Avery kwam naast me staan. Iedereen keek haar kwaad aan. Misschien is deze situatie was dat niet gepast. 'Het spijt me.' Ze zette een paar stappen terug. 'En wat met je werk? Ook al gaan we uit elkaar, ze zullen zien dat je naar hier komt,' merkte Flynn op. 'Ik verzin wel iets. Ik kan me nog genoeg aanmelden voor andere jobs.' Flynn pakte mijn handen vast. Ik kon mijn tranen niet meer houden. Ze rolden van uit mijn ogen op mijn wangen.

'Ik wil je niet kwijt,' fluisterde hij. Flynn plaatste zijn voorhoofd op de mijne. Ik sloot mijn ogen. 'Ik jou ook niet,' fluisterde ik terug. 'Maar we hadden dit zien aankomen. We wisten allebei dat dit ging gebeuren. Het lot heeft beslist dat een beroemde popster en een ziek meisje niet samen kunnen zijn.' Ik veegde zijn tranen af met mijn handen. Ik gaf hem een kus op zijn wang. 'Ik zal je nooit vergeten,' voegde ik er als laatste aan toe. Ik riep Avery en we vertrokken samen uit zijn appartement. Zoiets intens had ik nog nooit meegemaakt.

'Alles oké?' vroeg Avery toen we in de gang stonden. 'Ja, ja, we wisten dat dit moest gebeuren,' zei ik tegen haar. 'Dat maakt het niet beter.' 'Nee.' Ik probeerde me sterk te houden voor Avery, maar ik voelde mijn knieën ineen zakken. 'Kom, ik neem je mee naar mijn huis.' Ze zag dat ik moeilijk op mijn benen kon staan. Ze pakte me vast aan mijn middel en ging samen met me naar beneden. Onderweg kwamen we Martha tegen die ons tegen hield met honderd vragen. Ze zag dat we het nu niet aankonden en gaf de sleutel van de achterdeur zodat we de paparazzi konden vermijden.

Avery bracht me naar haar huis waar ik meteen in slaap viel. Ik was emotioneel vermoeid. Ik wist niet wat ik moest denken. Een paar dagen geleden noemde Flynn me zijn vriendin. Ik had al zo'n vermoede dat het snel gedaan kon zijn. Maar ik had niet verwacht dat het zo snel was. Ik mis hem nu al. De laatste dagen met hem waren perfect.

De volgende dag voelde ik me nog steeds zo slecht. Ik heb een aantal keer moeten overgeven in de nacht. Ik wist niet wat me bezielde, maar ik had me nog nooit zo slap gevoeld. 'Jij gaat niet naar school.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik moet naar school. Ik kan me niet permitteren om nog lessen te missen voor mijn examens.' Ik pakte mijn tas en deed mijn schoenen aan. 'Je kan bijna niet op je benen staan,' discussieerde Avery. 'Dat kan ik wel.' Ik ging rechtstaan en toonde dat ik veel beter was.

'Je weet wat er op school gaat gebeuren.' Mijn gezichtsuitdrukking veranderde. 'Er is geen enkel meisje die nog nooit van White Ocean heeft gehoord. Het nieuws is verspreid.' Ik knikte. 'Weet ik. Ik zal wel één of andere smoes verzinnen en zeggen dat ik dat niet ben.' Ik opende de voordeur. 'Ze kennen je naam,' zei Avery. 'Jij kent mijn naam ook. Het zal allemaal wel meevallen.' Ik sleurde Avery mee en we gingen naar buiten. 'Ik ben er voor je,' zei ze opeens terwijl we op de fietsen gingen zitten. Avery had twee fietsen. Ik mocht er één lenen. 'Dankje.'

We vertrokken naar school. Onderweg had ik haar nog wat verteld over onze trip. Eerst was ze wat bang om het te vragen omdat de wonde nog diep zat. Maar praten helpt. Ik wist al vanaf het begin dat het zo zou eindigen. Ondanks alles had ik toch een hele leuke tijd met hem. Ik heb van niets spijt. Toen we op school aankwamen, was het erger dan verwacht. Alle blikken gleden over mijn lichaam. Geen lieve, idool blikken. Maar jaloerse en kwade blikken.

'Misschien was dit toch niet zo'n goede keus,' fluisterde ik tegen Avery. 'Ik zei het je toch.' We gingen naar binnen. Overal hoorde ik mensen fluisterden. Flynn, Chyna, die woorden kwamen er duizenden keren in voor. Ik ging naar mijn lokker zoals ik altijd deed. 'Slet,' hoorde ik regelmatig van andere meisjes. Avery wilde ze telkens slagen maar ik hield haar tegen. Ze waren het niet waard.

'Mevrouwtje ik-ken-White-Ocean-niet? Weet je wel niet wat je hebt gedaan?' Ik keek naar rechts en zag een groepje meisjes bij me staan. Ik wist niet wie er tegen me praatte. 'Eliza,' fluisterde Avery in mijn oor. 'Ik weet niet waar je het over hebt.' Ik besloot om het onschuldige meisje te spelen. Maar zij konden er niet mee lachen.

'Iedereen weet dat jij het bent. Nu snappen we ook waarom je ineens in een rode sportauto naar school kwam. Weet je wat er gebeurt als je hiermee doorgaat? Flynn Austin verliest zijn contract. Zijn band zal er voor moeten boeten. Zonder jou komen die jongens al in genoeg schandalen die niet waar zijn. Maar nu heb je het toch heel hard voor hem verpest.' Het kwam best intimiderend over. Dat was waarschijnlijk haar bedoeling.

'Liefste Eliza. Hoelang ben je al fan van White Ocean?' vroeg ik terwijl ik mijn arm rond haar schouder deed. 'Al vanaf 2016,' antwoordde ze. 'En heb je ooit al een vriendje gehad?' Ze schudde haar hoofd. 'Weet je hoe het voelt om verliefd te zijn?' Weer schudde ze haar hoofd.

'Ik zal het even uitleggen. Wat ik en Flynn hadden, was echt. We hebben elkaar twee jaar geleden ontmoet. Toen ik een paar maanden geleden voor hem ging werken, hebben we een band opgeschept. Een sterke band. Zo zijn we verliefd geworden. Als meisje denk je waarschijnlijk dat dat super opwindend is omdat hij super beroemd was. Maar dat telde bij mij niet. Flynn Austin was echt. Hij deed zich niet voor als een ander persoon om zo meer mensen aan zijn kant te krijgen. Hij was zichzelf bij mij. We wisten beiden dat dit niet kon. Ik kon niet de persoon zijn die zijn reputatie verwoestte door een kalverliefde. Tijdens onze vier dagen vakantie, zijn we even weg gegaan. Weg van al het volk. Gewoon wij twee. De laatste avond was er vuurwerk in de stad. We wouden er beiden naartoe. Aangezien het de laatste avond was dat we samen waren, hebben we er van genoten. We beseften niet dat iemand een foto van ons had genomen. Gisteren hebben we het uitgemaakt en nu mogen we elkaar nooit meer zien.'

Ondertussen was de hele school rond ons komen staan. Ik wist niet wat me bezielde. Ineens vertelde ik mijn liefdesverhaal tegen half de buurt. Ik zei nog een paar uur geleden dat ik me ging voordoen alsof ik het niet was. Maar ik kon niet liegen. Mensen mochten weten wat er tussen ons gebeurt was. En zeker dat het nu gedaan was.

'Is het gedaan?' vroeg Eliza. Ook zij was een toontje lager gaan zingen. Ze snapte dat het voor mij ook niet gemakkelijk was. Ik knikte. 'Denk je dat het mijn bedoeling was om voor hem te vallen? Mijn leven is al moeilijk genoeg zo.' Ik zag de gezichten van mijn klasgenoten naar onder gaan.

'Ik ga Flynn Austin nooit meer zien.'