I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 1 - Hoofdstuk 27.

Flynn

Na het zwemmen zijn we nog even blijven liggen op het gras. We hebben nog wat gepraat over onze levens en alles wat ons interesseert. We hebben veel gelachen. Het leek echt alsof ik Chyna al eeuwen kende. We konden over super veel dingen praten. Het viel me op dat ze een eigen visie heeft op het leven. Een speciale visie waar ik verbaasd van ben.

Daarna zijn we naar de stad gegaan. We hebben iets gegeten en zijn terug naar het huis gegaan. Na een tijdje besloten we om een film te kijken in de zetel. 'Hoe vind je de break?' vroeg ze plotseling. Ik pakte een druif en dacht na. 'Break van het touren,' voegde Chyna er aan toe. Ik zuchtte. 'Het is anders. Ik mis het zingen en het gitaar spelen. De optredens waren ook altijd super leuk.' Chyna keek me met grote ogen aan. Ze had verwacht dat er nog een maar kwam. En die kwam er ook.

'Maar ik heb nooit echt de kans gehad om een normaal tienerleven te leiden. En nu we de rust krijgen, wil ik daar toch van genieten.' Chyna knikte. Ik besefte dat het zo melig klonk. 'Hoe voelt dat eigenlijk?' vroeg ze na een paar minuten. 'Wat?' 'Beroemd zijn?' Ik zuchtte. 'Het moet waarschijnlijk een heftig gevoel geven, weten dat super veel mensen naar je op kijken en van je houden.' Chyna keek naar boven. Ik kon raden dat ze het inbeeldde. Wat het voorstelde om voor duizenden mensen te zingen.

'Er zijn wat epische dingen aan. Geloof me. Maar elk geweldig ding heeft een aantal nadelen. Privacy, liefde, faalangst.' Chyna's gezicht werd bleker. 'Dat kan ik me voorstellen.' Ze nam een aantal happen adem en ging verder. 'Maar geeft het je geen kick wanneer je op dat podium staat? Duizenden mensen schreeuwen om maar gewoon je gezicht te zien. Wanneer je je mond opent, beginnen ze nog luider te schreeuwen. Allen verlangen naar je aandacht of toch maar één blik in hun richting.'

Ik keek haar aan. Dat bedoelde ik met haar speciale visie. Zij, die nog nooit op een podium heeft gestaan, nog nooit gezongen, kan inbeelden hoe het voelt om daar te staan. Het beeld dat ze in haar hoofd had, klopte volledig met mijn ervaring. 'Het is niet voor altijd.' Ik keek terug naar het scherm. We hadden tien minuten van de film gemist. Maar dat kon me weinig schelen. 'Wat niet?' vroeg ze. 'De break.' Chyna's blik verzachtte. Ze had de woorden niet verwacht. Ze keek weer naar voor, geschrokken van iets. Ik was bezorgd dat ik iets had mis gezegd.

'Ik ga iets te drinken halen. Wil jij iets?' vroeg ze terwijl ze naar de keuken liep. Ik schudde mijn hoofd. Had ze verwacht dat deze break voor altijd ging zijn? Voor ik erover kon nadenken, zag ik Chyna met een bier in haar handen terwijl ze de deur van de frigo openhield. In één slok had ze 30 cl alcohol in haar keel geslorpt. Ik wist niet dat ze dronk, laat staan zoveel op kon.

Ze nam nog een blikje en ging terug naast me zitten in de zetel. Ik keek haar aan, maar ze negeerde mijn blik door vooruit te kijken. Ze ging door met het drinken van haar bier. Voor twintig minuten zaten we gewoon stil naar de film te kijken. Althans ik zat stil. Chyna is nog drie keer naar de frigo gestapt. Ik maakte me zorgen over haar. Ik had haar nog nooit zien drinken. Ik wist niet hoeveel ze er kon tolereren.

'Zou je niet beter stoppen?' vroeg ik toen ze voor de vijfde keer naar de keuken ging. 'Ik heb dorst,' antwoordde ze. Ik stapte naar de frigo en pakte het nieuwe blikje uit haar handen. Ze volgde het met haar ogen tot ze bij die van mij kwam. Ik zag aan haar dat ze al aangeschoten was. 'Van mij!' riep ze terwijl ze het probeerde te vangen. Ik was veel groter dan haar dus het werkte moeizaam voor haar.

Ik zag Chyna glimlachen. Voor ik het wist drukte ze haar lippen op de mijne. Ik was zo verrast dat ze het blikje bier uit mijn handen pakte. Ze haalde haar lippen van de mijne en dronk het op. Ik zag aan haar dat ze niet meer zichzelf was. Dit was de eerste keer dat ik Chyna dronken zag. Ik pakte het blikje uit haar handen. Weeral. 'Kom op,' klaagde ze. 'Wil jij wat hebben? Dan kon je het gewoon vragen.' Ze draaide zich om en nam een ander blikje. Ze bood het aan. Ik schudde mijn hoofd. Niet zo'n slimme beslissing want ze dronk het gewoon zelf op. Waarom hebben we zoveel bier in huis?

Ook dat blikje stal ik van haar. Ik sloot de frigo en ging er voor staan, zodat ze geen bier meer kon pakken. Ze probeerde om me weg te duwen, maar dat lukte niet. 'Flynn!' riep ze. Ze begon zich te irriteren. Het was best grappig. Een dronken Chyna die Flynn Austin aan de kant probeerde te duwen om een frigo open te doen. Ze besefte dat het nutteloos was en ging op het aanrecht van de keuken zitten. Ze zuchtte.

Ik zette de blikjes bier aan de kant en ging voor haar staan. Chyna nam mijn hoofd in haar kleine handjes. Mijn kaken werden bij elkaar gedrukt. 'Je bent zo schattig,' kwam er met moeite uit. Chyna bleef in mijn ogen kijken terwijl ze mijn gezicht vast had. Ik keek in de hare. Haar blauwe ogen klemden me vast. Ik wist dat ik eigenlijk het juiste moest doen door haar in bed te leggen en haar roest uit te slapen. Maar die ogen van haar konden mij niet doen verdwijnen. Ik moest bij haar blijven. En dat was niet zo'n goed idee. Want wat uit haar mond kwam, was gevaarlijk. Erg gevaarlijk.

'Waarom kan ik jou niet loslaten? Ik weet dat mijn hart gaat breken. We weten allebei dat we niet samen kunnen zijn. Maar hier zijn we, kijkend in elkaars ogen. Wel niet altijd. Ik vind het leuker om naar je lippen te kijken. Wist je dat je echt heel mooie lippen hebt?' Ze ging met haar handen over mijn lippen. Mijn voeten begonnen te tintelen. Het was moeilijk om me in te houden als er zo'n mooi meisje voor je zit.

'Waarom moet jij Flynn Austin zijn? Waarom moet jij in een band zitten? Waarom ben jij beroemd? Alles zou veel simpeler zijn als we een normale relatie hadden die iedereen heeft. Maar nu ben ik gewoon te bang om me te binden aan zo iemand groot. Welke superster zou van een ziek meisje zoals mij houden? Welke jongen zou zelfs van een ziek meisje zoals mij houden? Het idee dat wij hier samen zijn in een huis waar we ongemerkt alles kunnen doen, windt me op. Tot we in de echte wereld zijn en we alles moeten vergeten. Elk moment dat we hier gehad hebben, moet vergeten worden.'

Ik stond machteloos. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Alles wat ze zei klopte. Al wilde ik het ontkennen tot het einde, dat was wat er ging gebeuren. Wat er moest gebeuren? Van zodra ik weer ga touren, kan ik niet meer bij haar zijn. Welk vriendje wil dat bij haar vriendin doen? Een lange afstandsrelatie?

Wie doet zoiets?