I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 2 - Hoofdstuk 10.

~Chyna~

'Ik wil je blijven zien. Daar ben ik zeker van.' Ik was nerveus. Misschien dacht Flynn er helemaal niet zo over. Misschien vond hij wat er zaterdag gebeurde een "one night stand". 'Je weet niet hoe blij me dat nu maakt,' zei hij. Flynn glimlachte. Ik dronk verlegen een slok van mijn drankje. Hij wist niet eens hoe blij hij me maakte.

'Wat is er eigenlijk gebeurt met de rest van de leden?' vroeg ik. Flynn had nog niet gepraat over wat de anderen hadden gekozen. Zou het kunnen dat hij als enige wilde studeren? Dat leek me wel sterk. 'Na ons incident hebben we met ons vieren wat gepraat over wat we wilden in het leven. Iedereen had andere levensdoelen en interesses. We beslisten dus dat we op een bepaald moment moesten stoppen. Toen hebben we ook al wat dingen geregeld voor als het geval zou komen dat we gingen stoppen. Ook al duurde het nog een paar jaar.

Carter, de jongen waarmee je volgens mij het meest hebt gepraat, is solo gegaan. Hij was de lead zanger en schreef de meeste liedjes. Hij zei al van het begin dat hij nog steeds wilde verdergaan met muziek. Noah, de flirter, wilde altijd al de wereld zien. Hij is nu ergens in Zuid-Korea. Hij reist de hele wereld rond. Ik denk dat hij het nodig had. Noah had veel stress problemen. En Lewis, waarschijnlijk de meest onbeleefde jongen, heeft het businessbedrijf van zijn vader over genomen.'

Wauw. Ze waren geen band meer, maar ze hadden nog steeds geweldige dromen. Ik kon mijn oren niet geloven dat ze daar al zo lang over hadden nagedacht. 'Dat is echt geweldig. Jullie hebben zo'n spirituele levensdoelen.' Flynn lachte. 'Na 7 jaar in een band wil je natuurlijk wel eens iets anders proberen.' Hoe chill hij ook was, ik wist dat hij het miste. Hij hield echt veel van zijn band en zijn leden. En natuurlijk ook van muziek maken.

'Wat studeert Avery?' vroeg hij. Ik tilde mijn hoofd in zijn richting. 'Avery zit in Amerika. Ze had al lang het plan om naar de universiteit van Yale te gaan om daar astronomie te studeren. We bellen nog en hebben nog contact. Maar het is moeilijk met zo'n groot tijdsverschil,' vertelde ik. Na de diploma uitreiking is ze direct vertrokken. Ik wist al lang dat ze dat in haar gedachten had. Natuurlijk miste ik haar super hard, zeker de eerste maanden van de vakantie. Maar toen ik besloot om ook te studeren hield ik haar als motivatie in mijn hoofd.

***

'En waarom kwam je gisteren zo laat thuis?' Ik nam een hap van mijn cornflakes. Catalina kon het niet laten om me te plagen. 'Ik zei gisteren dat ik nog naar de stad ging,' verdedigde ik mezelf. Gisteren hadden ik en Flynn zoveel te vertellen dat we een hele namiddag bij elkaar zaten. Toen het avond was, besloten we iets te eten. Daarom kwam ik pas na 10 uur aan in onze kamer. 'Je had maar 4 uur les. Wat heb je gedaan dat je 10 uur kon vullen?' vroeg Dawn. So d*mn suspicious.

'Ik kwam een oude vriendin tegen,' loog ik. Ik wist dat ik het hen gewoon kon vertellen, maar ik had geen zin in het geplaag van hen. En daarbij hadden ik en Flynn besproken dat we het even rustig aan gingen doen. De aandacht die hij nu kreeg, ging nog even voort gaan. Daarna zou het rustiger worden en konden we zoveel daten als we wilden. Zijn woorden.

'En jij dan? Ik heb nog niets gehoord over jou en Shane sinds zaterdag. Wat hebben jullie eigenlijk gedaan?' vroeg ik Catalina. Ik kon me nog vaag herinneren dat ik ze samen zag. Voordat ik van de trap rolde. 'We zijn samen.' Ik kon mijn oren niet geloven. Mevrouwtje ik-wil-liever-nog-wachten had haar slag geslagen.

'Dat werd tijd. Iedereen kan zien dat jullie zot op elkaar zijn,' zei ik. 'Ik ben blij,' zei Catalina. Ik grinnikte. 'Wat staat er voor jullie op het programma?' vroeg ik hen. '6 uur les. Yak.' Catalina maakte een vies gezicht. 'Veel succes daarmee. Dawn?' vroeg ik. 'Ik niet. Ik moet werken aan mijn thesis.' Ik knikte. Ik zette mijn bord in het afwasmachine.

'Hoe zit het met jou?' vroeg Cata. '2 uur, maar ik ga daarvoor nog naar de dokter.' 'Dokter?' vroegen ze beiden. Ik draaide me om en keek hen aan. Ik knikte. 'Hoe kan het dat ik iemand die ik drie jaar niet heb gezien kan herkennen, terwijl ik mijn beste vriendinnen 's morgens moet vragen om hun naam te zeggen?' zei ik. Psychologisch gezien is dat niet mogelijk.

'Uhm, je hebt gelijk,' zei Dawn. Ik ging naar mijn kamer en pakte mijn spullen. Tijd om te kijken wat die Austin met mijn hart doet. 'Zie jullie straks.' Ik vertrok uit de dorm. Het was ongeveer 20 minuten wandelen naar de dokter. Zondag had ik een afspraak gemaakt met mijn huisarts. Sowieso moest ik om de drie maanden om te checken. Maar deze keer zat ik met een paar vragen. Onderweg genoot ik van de natuur.

Na twintig minuten kwam ik veilig aan bij de dokter. Ik ging in de wachtkamer zitten. Na vijf minuten riep de dokter me. 'Ah, Chyna. Het is alweer even geleden.' Ik schudde de hand van de dokter. 'Ik heb gehoord dat je deze keer zelf een afspraak hebt gemaakt. Is er een probleem?' Ella Smith was mijn dokter. Bij controles kon ik vanaf de eerste keer dat ik in Oxford was bij haar terecht. Zij behandelt me altijd als ik ergens mee zit. Ze is een hele goede dokter.

'Ja, eigenlijk wel. Je weet al lang over mijn aandoening. Zoals er mij altijd al verteld werd, is het ongeneeslijk.' Ik wachtte op een reactie. 'Dat klopt. Door het ongeval in 2008.' Ze wist bijna alles van mijn situatie. 'Wat als ik je vertel dat ik iemand heb herkent, iemand die ik al drie jaar niet meer heb gezien.' Ik zei het gewoon zonder rond de pot te draaien.

'Dat is absoluut onmogelijk.'