I Can See You ✔️ (DUTCH)

Deel 2 - Hoofdstuk 1.

~Chyna~

Drie jaar later

vrijdag, 17 maart 2023, 8:22

'Happy birthday to you. Happy birthday to you. Happy birthday dear Chynaaa~. Happy birthday to you.' Ik kreeg een glas water over me heen. Ik sprong uit mijn bed en begon te schreeuwen. 'Godverdomme. Yo, kutzooi.' 'HAPPY BIRTHDAY!' riepen Catalina en Dawn nog eens. Ik begon al snel te lachen, ook al zat ik helemaal onder het water. Ze hadden een taart vast met kaarsjes. 'Hoeveel?' vroeg ik aan hen. 'Raad?' vroeg Catalina. '90?' vroeg ik als grap. 'Zit in de buurt,' vertelde Dawn me.

'Gelukkige 21e verjaardag, mijn klein Chineesje.' Catalina gaf me een knuffel. Ik bedankte haar en keek naar Dawn. Ik deed mijn armen open, maar ze weigerde. Altijd die saaie Dawn. 'Ach, kom op, het is mijn verjaardag. Dan MOET je me knuffelen.' Ik kwam dichter bij haar in de buurt. Dawn deed er alles aan om het vermijden, maar mijn armen waren te sterk. 'Personele ruimte,' zei ze met moeite toen ik haar harder vastgreep. Ik lachte.

Laat me het even uitleggen. Tijd gaat zeker snel, als je het mij vraagt. We waren drie jaar later. Drie jaar sinds ik Flynn Austin in het echt had gezien. Er was heel wat verandert. Allereerst wil ik graag felicitaties. Mommy Green heeft het gemaakt op de universiteit van Oxford. In de zomervakantie van 2020 heb ik een geheim luikje gevonden in het graf van mijn ouders. Ze hebben 1 miljoen pond achtergelaten voor mij.

Ik kon mijn studies betalen en ben zelfs afgestudeerd. Toen ik genoeg had van de deeltijdse jobjes, ben ik gaan nadenken over wat ik wou doen in de toekomst. Zo kwam ik op het gedacht om te gaan studeren. En hier ben ik, in mijn derde jaar van informatica. Ik vond technologie altijd al heel interessant. Ik had natuurlijk niet het geld om er iets mee te doen. Maar nu dus wel. Nu woon ik op de universiteit in een kamer met mijn twee beste vriendinnen. Catalina Brown en Dawn Taylor. Ik heb ze ontmoet toen ik als eerste jaar aankwam.

Catalina is in hetzelfde jaar geboren als mij. Maar omdat ze pas in september verjaart, ben ik 5 maanden ouder. Hehe. Catalina studeert geneeskunde. Ze is echt heel slim. Met haar rode haar kan ze ook zeer veel jongens verleiden. Catalina is een schatje. Ze is zo lief en eerlijk. Toen ik haar voor het eerst ontmoette, overwoog ik om van kant te wisselen voor haar. Just kidding. Omdat ik hier in mijn eentje aankwam, was ze een hele hulp in het herkennen en leren kennen van nieuwe mensen. Maar al snel had ik door dat ik met haar genoeg had.

Dawn is 1 jaar ouder. Ze studeert psychologie. Dawn is het volledige tegenovergestelde van Catalina. Haar bossy en agressieve gedrag kunnen je van je sokken wegblazen. Ze is heel koud tegen onbekende mensen en doet geen moeite om ze te leren kennen. Maar eens je haar kent is ze een heel aardig persoon. Ze heeft al veel tegenslag gekregen, dus moet ze zich soms als een muur opstellen.

Met mij gaat het heel goed. In deze drie jaar heb ik niet eens zwaar in de put gezeten. Voor sommige nutteloze redenen, maar niet echt iets om me zorgen over te maken. Natuurlijk is er wel veel verandert. Ik ben niet meer dezelfde persoon van drie jaar geleden. Mentaal en op basisch van uiterlijk. Mijn haar is niet meer zilver. Ik heb besloten om me meer naturel te maken. Daarom heb ik het terug gekleurd naar blond, mijn natuurlijke haarkleur. Voor de rest heb ik gewoon een heel ander leven. Geen tientallen jobs om me zorgen over te maken. Alleen mijn studies. Natuurlijk moest ik wel extra centjes bij verdienen. Daarom werk ik bij een repareer winkel om gsm, laptops en nog andere dingen te herstellen.

'Weer aan het dagdromen?' vroeg Catalina. Ik schudde mijn hoofd. 'Gewoon aan het nadenken over het epische feest dat zich morgen plaats vind.' Cata en ik begonnen te dansen. In drie jaar had ik zeker wel mijn best gedaan om een reputatie op te bouwen. Het was niet dat ik de populairste chick van de universiteit was, maar best wel veel mensen kenden mijn naam. Dat was waarom ik morgen een feest gaf voor mijn 21e verjaardag.

'Niet vergeten, idioten. We moeten nog naar school.' Dawn gooide een T-shirt naar mijn hoofd. Naar Cata slingerde ze een jeansbroek. 'Bijzaak,' grapte ik. Ik deed het T-shirt van mijn hoofd en pakte mijn kleren. 'Ikalseerstindebadkamer.' Voor we ook door hadden wat ze zei, sprong Catalina al door de deur van de badkamer. Dawn ging bij de deur staan en bonkte er op. 'Kom aan. Dit is elke morgen!' riep ze geïrriteerd. 'Het spijt me. Deze schoonheid heeft tijd nodig,' hoorde we ze zeggen vanuit de badkamer. Ik zuchtte. 'Roodharigen. Wat doe je er mee?' zei ik. 'Hey, dat hoorde ik.' Dawn en ik begonnen te lachen.

Na de urenlange ochtend routine van Catalina, was het mijn beurt. Ik had al mijn kleren gisteren klaargelegd. Ik deed mijn extra warme trui aan en een blauwe jeansbroek. Toen ik terug uit de badkamer kwam, zaten Dawn en Catalina mijn taart op te eten. 'Wel thanks om te wachten.' Ik ging bij hen zitten en begon ook te eten. 'Hoe voelt het om 21 te zijn?' vroeg Catalina. 'Ik voel mijn rug al kraken,' grapte ik. 'Je kan best stoppen met verjaren,' zei Dawn. 'Ja, man. Binnenkort lig ik al op het kerkhof.' We grinnikten alle drie.

'Waar is mijn birthday girl?' Een jongen kwam opgewonden binnen. Dawn fluisterde subtiel 'Brice'. Ik sprong recht en gaf hem een knuffel. 'Girl, ik hou van je trui. Waar heb je die gekocht?' 'Forever 21.' Ik knipoogde en wees naar hem. Hij lachte. 'Feeling already.' Hij duwde me aan de kant. 'Taart.' Hij ging op mijn plaats zitten en begon ook van de taart te eten. 

Brice Washington, mijn gay best friend. Hij is net zoals Dawn een jaar ouder dan mij en Catalina. Hij studeert rechten. Brice is geweldig. Als ik ergens mee zit of ik heb advies nodig, dan is hij een werkelijke engel. Hij komt uit Amerika. Zijn ouders zijn rijk en bezitten twee hotels in New York City. Hij had besloten om in Oxford te studeren. Hij woonde in een reusachtige villa aan de rand van de universiteit. Dat was ook waar het feest van morgen doorging. Handig zo'n rijke beste vriend.

'Kom, we moeten naar de les,' merkte ik op. Ze knikten allemaal. Ik pakte mijn tas en we vertrokken. We gingen elk onze eigen weg omdat niemand van ons hetzelfde studeerde.