Parmak uçlarımda yükseldiğim yerde bir türlü amacıma ulaşamıyordum. Kahretsin niye kısa insanları düşünmezler ki. Son defa ha gayret Özde. Parmak uçlarında tekrar yükseldiğim de kalçamda hissettiğim sertlik ile uzanmış olduğum dolabın kulpunu tutuyo...
Üzerime doğru attığı her adımda bir adım geriledim. Sırtımı dayadığım duvar kurtarıcım olur diye umut etmiştim fakat şimdi bir nefes kadar yakındı. Gözleri nasıl bu kadar derin bakardı. O gözlerde gördüklerimle dolan gözlerime lanet ettim.........................
Ne olmuştu ben ne yapmıştım. Bunlar kimdi. Benden ne istiyorlardı. Kolumda hissettiğim el ile gerçek hayat döndüm o kadar sinirli bakıyordu ki ve ilk defa o günden sonra bu kadar yakındık birbirimize. Burnumu gıdıklayarak ciğerlerime ulaşan Orman kokusunu alabiliyordum. Ormanlar insana huzur vermez miydi. Peki ben neden şimdi huzursuz ve hatta mutsuzdum. Sadece bakıyordum. Neden tepki veremiyordum, bağırmıyordum ki....
'sakın tek kelime etme' deyip kolumdan tutulduğum gibi araca fırlatıldım. Ben ne yaptım bu adama, bu adam kim benden ne istiyor. Korkudan hıçkırmaya da başlayınca eksik olan her şey tamamlanmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beni araca fırlattıktan sonra sürekli takip edildiğim hissini verdiren döl fazlası baby facenin yanına gidip önce yüzüne yumruğu geçirdi, daha sonrada omzuna dokunup araca doğru gelmeye başladı. Onunla gideceğim her yerde başıma bir şey gelecekmiş gibi hissetmem normaldi. Beynimi uyuşturan orman kokusundan hızla uzaklaşmam gerekiyordu.Aracın kilidini açtığı gibi bulduğum fırsatı değerlendirerek, kapıyı açıp koşmaya başladım
'nereye kaçacaksın' diye saymaya devam ederken bugün spor yerine giymiş olduğum sandaletlerim bana ihanet edip kopması ile yeri boyladım. Normal de filmlerde kız kaçıp saklanırdı fakat ben daha 10 metre ileriye gidemeden yere kapaklandım hem de kendi beceriksizliğimle. Yere yapışmış durumda kalmıştım. Niye hareket etmiyordum yoksa Allah'ım felç mi oldum
'sana kaçma dedim' deyip kolumdan tutup yapıştığım kaldırım taşından kaldırırken son kalan cesaretimle resmen yalvarma boyutuna level atladım
'bak ben sana bir şey yapmadım. Yemin ederim kimseye de anlatmadım' deyip kolumu çekmeye çalışıyordum
'bana cevap vermedin' ne yapmadım
'ne yapmadım. Benden ne istiyorsun ne olur bırak' dememe aldırmadan
'sus çeneni kapat. Sinirliyim zaten ' diyerek tekrar ilerlediğimiz pardon sürüklendiğim aracın içine fırlatıldım. Bu sefer kaçacak takatim kalmamıştı. Onun için direk camları yumruklayıp yeni aklıma gelen şeyle yardım istemeye başladım. Çok tenha bir sokak olmamasına rağmen kimse ilgilenmedi bile. Acizliğime, cesaretsizliğime akan göz yaşlarım ve hıçkırıklarım ile beraber pes etmeden cama vurmaya devam ettim. İlla ki biri yardım ederdi değil mi
'boşa vurma' demesine aldırmadan vurmaya devam ettim
'yar-dım edin ne olur' dememe bakmayın insanlar sanki film izliyor gibi bakıp yollarına devam ettiler. Kimse yardım etmeyecekti. Bu büyük şehirde yaşayan insanlar başlarına sorun almamak için belki de böyle yapıyordular. Peki ya ben, peki ya biz. Kadının kadına sırtını döndüğü bir ülkede erkekler den yardım isteyecek kadar saçmalamıştım.................
