KARANFİL(TAMAMLANDI:)))

"49"

Merhabalar karanfil kokulularım:)

Sizleri sevdiğimi söylemek istiyorum :)

Bölüm birazcık +18 oldu. Orayı atlasın minnaklarım :)

Şu altta ki yıldıza sadece dokunup okumaya başlayın :)

Umut ile keyifli okumalar :)))

.......................................................................

'Canını acıtabilirim buna hazır mısın' bu sırada bedenime sürttüğü bedeniyle dudaklarımdan firar eden hıçkırığım bazı şeylerin asla değişmeyeceğinin ispatı niteliğindeydi.

'E-Evet' sesim titrek fakat duruşum kendinden emindi. Bu gün canım belki çok acıyacaktı fakat bu defa sevgiden acıyacaktı. Bunu göğüsleyecek kadar çok aşıktım. İllaki bunun da altından kalkacaktım........................

.....................................................

Titreyen ellerimi nereye koyacağımı şaşırmıştım. Murat akşamı bekleyemediği için şimdiden götürmüştü Sultan ablayı ve çiçeğimi.

Onları bırakıp geleceğini söylemiş bu esnada da kendimi yormamamı tembihlemişti. Of nasıl olacaktı hiçbir fikrim yok heyecandan neredeyse ağlayacak durumdaydım. Heyecan, korku her türlü duyguyu barındırıyordu ruhum.

Zamanın daha hızlı geçmesi adına bütün evi gezmiştim. Bütün odalar çok sade düzenlenmiş fakat Karanfilimin odası tam anlamıyla prensesleri bile kıskandıracak kadar güzeldi.

Deniz ile olan bütün hatıralar Karanfil'in odasında ve salonda mevcuttu. Sanki varlığım onu bekliyormuşçasına kabul etmişti.

Karanfil benim kızımdı. Kaybettiğim her umudumun getirisi olmuştu yaralı ruhuma. Doğurmadan üstlendiğim bu görev için hem çok heyecanlı hem de çok endişeliydim. Deniz'in bana bırakmış olduğu mektuptan ve Nergiz annenin azarından olmasaydı asla buna cesaret edemezdim. Kalbi kırık bir çocuğun kalbini kırmak artık şu hayatta en çok korktuğum şeye tek adaydı.

Aldığım derin nefesle ağır adımlarla salona doğru ilerledim. Açık olan camdan esen deniz kokusunu ciğerlerime kadar çektim. Huzurluydum, bunun en büyük nedi ne buraya gelmeden hemen önce kabristana gidip anneme Murat'a gideceğimi de söylemiştim. Ondan gizli yaptığım her şey geçireceğim güzel günlerime engel olmuştu. Artık daha fazla bunu ertelemeye gücüm yoktu. Mutluluk bir nefes kadar yakınken onu kabul etmek en büyük görevimdi artık.

Vicdanım da kalbimde rahattı artık. Bütün sevdiklerim yanımda savaştığım sevgimi destekliyordular. Tek sorun Çisem'in sürekli aksini istemesi. Oda zamanla alışacaktı.

Bakışlarım son defa etrafta gezdirip ayaklarımın son adresi olan mutfağa gittim. Bütün mutfak kısa insanlar için daha uygun dizayn edilmiş. Kafam da tek olan anım Murat ile yakınlaştığımız günün sabahı vardı. Edepsiz görüntüler zihnimi kurcalarken titreyen ellerimle zorda olsa su içebildim. İçtiğim su içimde ki heyecanı baskılarken ne yapacağımı düşündüm. Tek cevabım sevmekti. Çok daha fazla sevecek bana güvenmeyen yanını törpüleyecektim.

Ne yaparsam yapayım heyecanım tekrar tekrar yükselirken daha fazla boş boş evin içinden gezinmektense duşa doğru ilerledim. Gerilen sinirlerime ve arşa yükselen heyecanıma iyi geleceğini umuyordum. Dün taburcu olmuş daha duş alamadan gelmiştim buraya belki de iğrenç koktuğum için sabah duş almıştı. Kendime eziyet etmeyi bırakıp duşa ilerledim.