KARANFİL(TAMAMLANDI:)))

"48"

Merhabalar Karanfil kokulu güzellerim :)

Voteye basmayı bilmeyen arkadaşlarım için söylüyorum. Yıldıza dokunmanız yeterli :)

Medya da ki şarkı hepinize ithafımdır ❣️

Neyse uzatmadan bölüme geçin :)

Umut ile keyifli okumalar:)

.............................................................

'ne oldu' diye sordum.

'Yanında yatabilir miyim' diye sormasıyla şaşırsam da tepki vermeden yana kayıp gönlümün sol tarafında ona yer açtım....................................

...............................................................

Kocaman açılmış buğulu kahve gözleriyle bana bakarken kucağıma alıp  yanağına busemi kondurduktan sonra, 

'Ne oldu' diye sordum. İçli içli aldığı derin nefesle

'Neden benim annem yok' diye sordu. Beklemediğim soru bütün duygularımı talan ederken ne diyeceğimi şaşırmış kalmıştım. Aldığım derin nefesle benden her hangi bir cevap bekleyen kızla titreyen dudaklarıma engel olamazken

'Benim de yok' diye fısıldadım. Aldığı yanıtla gözleri kocaman açılmış şekilde pamuk ellerini yanaklarıma koyup

'Çok üzülme olur mu. İstersen sen benim annem bende senin annen olabilirim' gözlerimden akan bir damla yaşım saçlarının arasına karışırken

'Olur' diye fısıldadım. Aldığım nefes ciğerime yetmiyordu sanki. Bağıra bağıra ağlamak istiyordum. Öksüzdük biz. Asla tamamlanamayacaktık. Başını boyun girintime koyup aldığı derin nefesle

'Neden Karanfil gibi kokuyorsun' diyerek soran kızı alıp sarmaladıktan sonra

'Bilmiyorum' diye söyledim. Gerçekten bilmiyordum. Neden bedenimin karanfil gibi koktuğunu. Hiç merak etmemiştim bile. Ailemden kalan bir şeydir diye. Aldığı derin soluklarla 

'Babam karanfilleri çok sever' diye söylemesiyle tebessümün kapladığı dudaklarımla

'Evet seni de çok seviyor' diyerek kıvırcık tutamlarına dudaklarımı bastırdım. En az babasın ki kadar mükemmeldi.

'Babam seni de çok sever' diye söyleyip bakışlarını gözlerime dikmesiyle

'Baban beni sevmez çiçeğim' diye fısıldadım. Dilden döküleni yürekte artık kabul etmişti. Telafisi yoktu bazı şeylerin tıpkı şimdi olduğu gibi. Çatılan kaşlarıyla küçük kahve ayı olma yolunda ilerleyen çiçeğim

'Sever' diye söyledi.

'Sevmez' küçücük bir kız çocuğuyla girdiğim çatışma da sever sevmez diye diye babasının odasının önüne geldik. Tuttuğum elden olmasa heyecandan bayılacak raddedeydim. Nasıl oldu hiç bilmiyorum fakat girdiğim inatlaşma sonucunda kendimi kapının önünde bulmuştum.

Kesinlikle babasının kızı olduğunu ispatladığını kapıyı çalmadan açıp girmesinden belli oluyordu. Açtığı kapının önünde durmuş benden bir adım ilerimde duran kızı

'Gelsene' diyerek bedenimi kendiyle sürüklemesiyle yatak odasına girdik. Girdiğimiz gibi çıplak üstüyle ayakta durup 'Ne oldu' diye merakla sorduğu soruyla kızarık gözlerini bize dikti. Oda mı uyuyamamıştı.