SWITCH book 1 (Once upon a Switch) slow updates

Chaos

Alodia's POV

Nakangiti kong tinatahak ang daan pauwi. Wala akong pakialam kung isipan ng mga tao sa akin basta ang alam ko, masaya ako sa araw na to. Ikaw ba naman tabihan ng crush mo kaninang umaga.

Pumikit ako at inalala ang bango ng perfume nya na hatalang mamahalin. Ohw Icon hanggang kelan ako mababaliw sayo?

"Hey ugly duckling"

Natigilan ako sa paglalakad at tumingin sa taong boses palang ay kinakatakutan ko na.

"C-Cris" I stutter.

"Ah, kilala mo pala ako?" Sabi nya at humakbang upang makalapit sakin.
"You're aware that I am the QUEEN right?" Tanong nya sakin na agad kong sinagot ng tango.

Tinignan nya ako mula ulo hanggang paa at inikutan.

"Maybe you are also aware that a King is always for a QUEEN?" Tanong nya sakin na agad kong sinagot ng tango.

"Then why are you flirting my King?" Cris saka hinila ang buhok ko para humarap sa kanya.

Napangiwi ako dahil sa sakit na nararamdaman ko na para akong makakalbo dahil sa pahila nya.

"Why are you keep on chasing my King?" Mas hinigpitan nya pa ang paghila sa buhok ko.

"Cris wala akong ginagawa, mali yang iniisip mo" pagsisinungaling ko sa kanya para Tumigil sya but I was absolutely wrong.

"Eh para saan yung ngiti-ngiti mo kanina? Ano bang akala mo sakin, bobong katulad mo?" Sabi nya sabay sampal sakin.

Napapikit ako dahil sa sakit nito, lalo na nung sumunod pang sampal. She push me at the ground sanhi para mapaupo ako. Sinipa nya yung tyan ko dahilan para mawalan ako ng lakas at mapapigil sa paghinga habang tinitiis ang sakit. Sinipa nya yung mukha ko dahilan para manlabo ang paningin ko.

"Tama na please Cris" pagmamakaawa ko.

But isang sapak lang yung natanggap ko. Why they are always want to hurt me. Bakit may mga Walang pusong nabubuhay dito sa mundo.

Pinagulpi nya pa ako sa kasama nyang dalawang babae ginulpi nila ako hanggang sa kaunting buhay nalang ang maiwan sakin, sakto lang na makauwi ako ng bahay.

Pagkarating ko doon ay agad akong dumiretso sa kwarto dahil nanlalabo na ang paningin ko, dahan dahan akong humiga sa kama dahil subrang sakit ng katawan ko. At doon ay di ko na mapigilang humikbi.

"Why am I always living like this?" Bulong ko sa sarili.
Napatakip ako ng bibig para di ako marinig ni mommy dahil alam kong mag aalala lang sya sakin. And I hate it na dumagdag pa sa problema nya.

"Chin nasan ka? Plantsahin mo nga tong damit ko, ilalagay ko lang to dito sa mesa ah, at saka makiingatan lang dahil paborito ko yan" Dong.

Agad kong pinahid ang luha ko.

"Opo tito" Buong boses kong sambit para di nila malamang umiyak ako.

Paika ika ako lumabas ng kwarto pero wala akong nakitang tao kaya Kinuha ko ang damit ni tito tas pumasok ulit sa kwarto para doon Plantsahin yon.

Hindi ko pa natatapos yung ginagawa ko nang makaramdam ako ng panghihina kaya nagpahinga ako muna saglit ngunit di ko namalayang nakatulog pala ako.

Maaga akong nagising masakit man ang katawan ko ay pilit akong bumangon at nagluto.

"Chin! Chin!" Sigaw ni tito na hinahanap ako. Bigla nalang ako nakaramdam ng Subrang takot. Dapat ba akong magtago?

Nung makita nya ako ay agad nyang hinila yung buhok ko.

"Aray po tito nasasaktan po ako" ako nung madama ang mahigpit na hila ni tito sa buhok ko.

"Tignan mo to!"
Ipinakita nya sakin yung damit na plenantsa ko kagabi. Lumaki ang mata ko nung makita ang sunog nyang damit.

Oo nakatulog pala ako kagabi. Moth me!! Bakit di ko yun naalala?

"Sorry po tito, di ko po sinasadya" saad ko nang makita ang namumula nyang mukha dahil sa galit.

"Punyeta ka talagang bata ka, kahit kelan wala kang silbi!!"

Kinaladkad ako ni tito papunta sa pinto, teka anong gagawin nya sakin? Nagpumiglas ako pero subrang higpit ng pagkahawak sakin ni tito.

"Dong bitiwan mo yung anak ko!" Pigil ni mommy kay Dong pero sya mismo ay walang nagawa nung tinulak sya nito.

Binalibag nya ako palabas ng bahay.

"Lumayas ka ditong punyetang bata ka!!" Nanlilisik matang sigaw nito sakin.

Tinignan ko si mommy na umiiyak.

"Wag mong gawin to sa anak ko Dong please" pakiusap ni mommy kay Dong.

Pero sinakal nya ito at tumingin sakin.

"Kung hindi ka aalis, sasakalin ko tong mommy mo hanggang mamatay!"
Nakita ko na hindi na makahinga si mommy kaya umatras ako at tinalikuran ang bahay.

Labag man sa kalooban ko ay umalis ako at lumayo. Sabado ngayon kaya wala kaming pasok.

Habang naglalakad ako sa gilid ng kalsada ay dahan dahan na dumaosdos ang mga luha galing sa mga mata ko. Mahal kita mommy, kaya ayaw kitang nakikitang nasasaktan.

Subrang sakit ng nararamdaman ko ngayon, ang mawala sa piling ng aking ina ay parang isang daang saksak ng kutsilyo sa puso ko.

Ngayon ay humagolhol na ako ng iyak.

I step my feet sa relis ng tulay. Wala na akong maisip na matino kundi ito.

Dani's POV

Kakatapos ko lang kumain nang tawagan ako ni Manager Kang. He is the manager at the famous company na pinagmomodelan ko. Sabi nya na dapat maaga daw akong pumunta sa office dahil Maagang magsisimula ang Photo shoot ko.

Narinig ko ang mga yapak ng paa na pababa. Agad ko itong nilingon at nakita ang kapatid kong may magulong buhok na kinukusot kusot pa ang mga mata.

"Big bro samahan mo nga ako doon sa photo shoot ko" request ko sa kanya na alam ko namang hindi nya tatanggihan.

"Anything for you sis, nga pala napuyat ako sa mga lokong kalaban natin kagabi ah" Agad nyang sabi sabay unat.

"Not me" tipid kong sabi.

At ayun nagmadali syang nagbihis at saka sumakay ng kotse namin.

At habang on the way kami ay naabutan kami ng rush hour. Ang malas naman, kung kelan kami nagmamadali eh saka pa nagka traffic, ang bagal tuloy ng usad.

At dahil sa pagkabagot ko ay inaliw ko nalang ang aking paningin sa paligid at agad lumaki ang aking mga mata nung mapunta ito sa isang babae na nakatayo sa riles ng tulay at handang handa nang tumalon.

"Fuck" mura ko saka nagmadaling lumabas ng kotse, magpapakamatay pa yata ang gaga.

"Sis, where are you going?" Rinig kong sigaw ni Big bro pero hindi ko na sya pinansin at nagpatuloy sa pagtakbo. Rinig ko ang mga bosina ng mga sasakyan na muntikan na akong mahagip but still hindi ko sila pinansin.

"Miss no!!!" Sigaw ko nang makalapit na ako sa kanya but it's too late dahil tumalon na sya.

Shit. Hindi ako nagdalawang isip na umakyat at tumalon din para sundan sya.

She's too fool para gawin yun, once na makaligtas sya sasampalin ko talaga sya ng isang daang beses.

Pagkarating ko sa tubig ay may nakita akong bato, at unti unting pumula ang tubig but I'm still in conscious agad kong hinawakan ang kamay nya ng makita ko ito at dahil doon may isang nakakasilaw na liwanag na nangyari na parang hinihigop ako.

What's happening?

I don't wanna close my eyes.

But

Everything went black.