AŞKTAN DA ÖTE (Tamamlandı)

ANLAYAMAMAK

İYİ OKUMALAR💕

Dakikalar sonra nefeslerimiz birbirine karışmayı bıraktı. Dudaklarımız birbirinden ayrılsada alınlarımız birbirine dayalıydı. Güçlü elleri belimde, benim ellerim ise omuzlarındaydı.

''N'olucak?'' dedi acıyla durumumuzu kastederek. Sesindeki özlem ellerimi titretti.

''Şu an güçlü değilim.'' dedim.

Güçlü değildim çünkü. Mantıklı düşünecek kadar, soru soracak kadar, bu durumu kabullenecek kadar güçlü değildim henüz.

''Biliyorum.'' dedi benden ayrılarak.

Sanki daha yeni dışarı çıkmış gibi üşüdüm.

Son kez yüzüme baktı. Terastan çıkmak için arkasını döndü ve yürümeye başladı.

''Burak.'' dedim seslenerek. Durdu ve bana döndü. Yüzüme bakmıyordu.

''Özür dilerim...'' Gözleri hızla gözlerimi buldu. ''O gün...Cenk'e aramızda bir şey yok dediğim içi-''

''Tamam Su.'' dedi sözümü keserek.

''Sözümü kesme.'' dedim devam etmek istercesine.

''Tamam işte. Özür diledin.''

Yüzüne şaşkınlıkla bakıyordum. Bir süre sonra ''Ne bu?'' dedim sinirle.

''Ne ne?'' dedi aynı şekilde.

''Bu tavrın Burak...Özür diledim.''

''Evet özür diledin.''

''Tamam. Niye sinirlisin o zaman?''

''Niye sinirli olayım ki? Özür diledin işte. Her şey halloldu.''

İyice sinirlenmiştim. ''Nasıl bir hismiş?... Güzel mi?...Özür dilemenin bir anlamı olmaması?''

Bu sefer o bana şaşkınlıkla baktı. ''Arada fark var Su. Ben bilerek yapmadım. Ben bilerek canını yakmadım senin.''

''Ama canım yanıyor...'' dedim gözlerim dolarak.

Bir süre sonra kendimi toparlamaya çalışarak konuşmaya devam ettim. ''Cenk'e aramızda bir şey yok dememde ki sebep canını yakmaktı. Beni anlamanı istemiştim. O an sağlıklı düşünemedim Burak. ''

Hiddetle ellerini saçlarının arasından geçirdi. ''Kendini benim yerime koyar mısın? Hayatta tek sahip olduğum insanı kaybetmemek için çok büyük bir hata yaptım. Onun canını yaktım ve bu hatayı yapmamın sebebi onu kaybetmemden çok ama çok korkmamdı. Sonra aşık olduğum kız yanımda Burak'la aramızda hiç bir şey yok. dedi. Hemde bunu eski sevgilisine dedi. Hayatta tek sahip olduğum insan. Tek!'' Bağırmaya başlamıştı.

Sertçe elini kalbine bastırdı. ''Şuramın acısı nefesimi kesti. Düşündükçe nefes alamadım ben. Bir insanın en korktuğu şeyin başına gelmesi...'' durdu. ''Anlatamam ya ben sana. Anlatamam.''

''Burak-''

''Ben bunu defalarca yaşadım Su. Sevdiğim insanları defalarca kaybettim ve sen bana tekrar bunun korkusunu yaşattın. Senin gözünden küçük bir şey gibi görünebilir bu ama benim için değil. İlk darbe az acıtabilir. Ama aynı yerden defalarca yara alırsan acısı katlanır.'' dedi sesini normale indirerek. Normale indirmişti ama bağırması şuan daha iyiydi. Çünkü sesi azaldıkça içindeki duyguları anlıyordum ve bu benim canımı daha çok acıtıyordu.

Bir kelime etmemi beklemeden arkasını döndü.

''Anlat artık!'' dedim bağırarak. Olduğu yerde durdu. ''Anlat artık. Kimsin sen? Nesin? Ne olur anlat." Sesim alçalmıştı.