Beni kucağına alarak yine dudakları dudaklarıma mühürlendi. Birkaç saniye sonra sırtım ipek çarşafla buluştu.
"Hayatımda senden başka bir kadın olmayacak. Olamaz da."
Tekrar dudaklarımızı buluşturduktan sonra öpücükleri boynuma kaydı. Küçük küçük...
"Cenk İstanbul'dan ayrılamaz ki. Babasının şirketine bakıyor. Yalan haberdir bu." dedim nefes almaya çalışarak.
"Bencede öyle. Zaten niye gelsin ki buraya?" dedi şüpheyle bana bakarak.
"Evet. Gelmesi için bir neden yok." dedim kesin bir şekilde.
Telefonum çalmaya başladı.
"Efendim." dedim Burak'a.
"Sen çıldırtacak mısın beni? Arıyorum başkasıyla görüşüyorsun. Yazıyorum görüyorsun ama cevap yok."
"Deniz'le konuşuyordum. Sonra..."
"Sonra?" Sesi öfkeliydi.
"Sonra...Nil bardağı kırınca... toplamak zaman aldı." dedim gerginlikle hemen bir yalan uydurarak. Derin bir nefes aldı.
"Ne zaman geleyim?"
"On beş dakika sonra."
"Görüşürüz."
"Görüşürüz Burak." dedim ve telefonu kapadım.
"Su, benim çıkmam lazım." dedi Nil.
"Tamam kuzum." dedim durgunca.
"Seni seviyorum." Neşeli bir şekilde gülümseyip yanağımdan öptü.
"Bende. İyi dersler." dedim kapıyı kapatarak.
Onu düşünmemem lazımdı. Bu yüzden hemen hazırlanmaya koyuldum. Desenli eteğimi giyip üstüne kırık beyaz boğazlı kazağımı geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hafif bir makyaj da yaptıktan sonra hazırdım. O sırada Burak'tan geldiğine dair mesaj gelince kabanımı ve gri çizmemi giydim. Kapıyı da kilitleyip hızla dışarı attım kendimi.
Kendisi her zamanki gibi arabasına yaslanmış beni bekliyordu. Durup onu izlemeye başladım. Ama o hala beni görmemişti.
Kafasını bana çevirdiğinde gülümsedim. Ardından beni baştan aşağı süzdü. Bende yanında gittim.
''Merhaba.''
''Merhaba Su.'' dedi ve kapımı açtı.
''Teşekkür ederim.'' dedim otururken.
Centilmen erkeğim benim...
Kendi yerine geçti. Arabayı çalıştırmasını beklerken öylece durdu. Ne olduğunu anlamak istercesine yüzüne baktım. O ise bacağıma bakıyordu.
