I'll Give You the Universe

Chapter 8: Irresistible

Gale's POV

Ilang araw na ang lumipas matapos nang nangyari sa amin ni Zayne. He hasn't bothered me since then. Hindi ko na siya gaanong nakikita sa campus dahil bihira nalang ako sumama kila Shiela tuwing break time. Lagi akong tumatambay sa library o di kaya sa may garden sa ilalim ng puno doon na malaki.

We often see each other, and when we do I tried my best to act like he doesn't exist. Hindi ko pa sinasabi kila Shiela at Candice yung nangyari. But I think na hindi naman sila manhid para hindi mapansin na may mali sa amin ni Zayne.

Usap-usapan din sa buong campus yung ginawa sa akin ni Savannah. Kaya madalas ay nararamdaman ang mga tingin sa akin ng mga estudyante sa daan. I tried my best to ignore them pero ang hirap. Para bang bawat galaw ko hinuhusgahan nila.

Naglalakad ako ngayon papunta sa locker ko nang bigla kong makasalubong si Zayne. He is walking alone. When we caught each other's eyes his face darkened. He is holding a book on his right hand while his left hand is inside his pocket. Agad agad kong binawi ang tingin ko at umiwas sa kaniya.

Nakahinga ako ng maluwag nang makalampas na ako sakaniya. Agad agad akong pumunta sa may locker ko. Nang buksan ko ito ay biglang may nahulog na papel sa sahig.

Nagtataka ko itong pinulot at binasa.

You're really good at acting like I don't exist.

Lumingon ako sa likod at nakita na wala na doon si Zayne. Humigpit ang hawak ko sa papel na 'yon nang biglang may nagsalita sa likod ko.

"Anong meron sa inyo ni Zayne?" tanong sa akin ni Candice na bigla bigla nalang sumusulpot sa kung saan saan. Muntik ko na ngang mabitawan yung papel na hawak ko sa gulat. Tinignan ko siya ng masama.

"Sorry," ani niya habang naka peace sign pa. Napabuntong hininga ako.

"Nothing," Pag d-deny ko bago umalis para pumunta sa susunod kong klase.

The small paper felt so heavy in my hands. I sighed heavily before crumbling it.

~~

On the next day, may natanggap na naman akong papel mula kay Zayne na nakalagay ulit sa locker ko. This time, iba naman yung nakasulat doon.

I hope that you will change your mind.

Malungkot kong tinignan yung papel na 'yon bago ko ito gusitin sa kamay ko at tinapon sa malapit na basurahan.

Pano ko siya makakalimutan kung araw-araw niyang ginagawa to?

Buti nalang kakatapos lang ng last subject ko, at makakaalis na rin ako dito sa school-kung saan anytime ay pwede ko siyang makita.

Naglalakad ako ng payapa papalabas ng campus nang bigla akong harangin ng dalawa kong kaibigan at sinalubong ng mahigpit at nakakawala ng hininga na yakap.

"C-cant breath," pagrereklamo ko. Agad agad nila akong binitawan. Nakahinga ako ng maluwag

"Sorry we just miss you so much," ika ni Candice. Bigla akong nakaramdam ng konsensiya.

"Right, hindi ka na kasi sumasama samin tuwing break time and it seems like you're avoiding us," pagsasang-ayon ni Shiela na nakatingin ng malungkot sa akin.

And that's when I just realized na sobrang selfish ko pala sa part na hindi ko sila pinapansin ng walang pasabi. It's all because I'm avoiding Zayne. Hindi ko kasi alam ang gagawin ko kapag lagi ko s'yang nakikita. Tila ba kaya kong bawiin lahat ng sinabi ko sakan'ya tuwing nagtatama ang aming mga mata. At dahil dito, nawala na sa isip ko na may kaibigan pala ako na naapektuhan sa ginagawa ko. I'm just so lucky to have them as my friend na kahit ganito yung attitide ko ay hindi parin nila ako sinusukuan.