I'll Give You the Universe

Chapter 35: Spotlight

You're the perfect melody
The only harmony I wanna hear
You're my favourite part of me
With you standing next to me
I've got nothing to fear
-Sad song by We The Kings

Gale's POV

"So, nagbalikan na kayo?" curious na tanong sa akin ni Abigail na nasa tabi ko ngayon.

Hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwala sa nababasa ko. Hawak hawak ko ang isang diyaryo kung saan nakapaskil ang mukha ko at ni Zayne. Nandito rin yung picture naming dalawa na magkahawak ang kamay papalabas ng hospital. Ang nakalagay sa headline ay,

"Zayne, The Famous Vocalist of the Band Rose Has a Girlfriend?!"

Habang binabasa ko ito ay hindi ko maiwasan ang mapahawak sa ulo ko. Mukhang nakalimutan ko na kilalang kilala na nga pala si Zayne dito. At ngayon, sa simpleng picture lang na ito ay mukhang magagawan pa kami ng issue na pinag p-pyestahan na ngayon sa internet.

"Hindi ko alam na girlfriend ka pala ni Zayne, Gale." Rinig kong sabi sa akin ng isa kong katrabahao na dumaan sa harap ko. Napabuntong hininga ako.

I know very well how the media works, that's why I didn't dare to open any of my social media accounts. Kinuha ko ang cellphone ko at agad na bumungad sa akin ang sandamakmak na message sa akin ni Shiela.

"Hoy! Tinatanong kita." Sabi sa akin ni Abigail. Naiirita akong tumingin sa kaniya at tumungo.

"So?" Naiirtia kong tanong sakaniya. Kanina niya pa kasi ako kimukulit.

Narinig ko ang pagtawa siya.

"OMG! So kilala mo rin yung mga ka-bandmates niya?" Excited na tanong niya sa akin kaya naman tumungo ako.

"Yeah, na meet ko na sila." Sabi ko bago ko pinagpatuloy ang pag t-type sa computer sa harap ko.

"Ilakad mo ko kay Mike, please!" Nagmamakaawa niyang sabi. Agad akong napangisi bago ko siya nilingon.

"Bumalik ka muna sa trabaho mo," sabi ko sakaniya. Nakita ko ang pag pout niya niya ikinatawa ko.

Huminga ako ng malalim bago ko ipinagpatuloy yung ginagawa ko. I tried to ignore the whispers around the room, but failed. I don't know what to feel about this situation. Hindi ko alam kung dapat ba akong maging masaya dahil alam na ng lahat na kami ni Zayne o dapat ba ako mangamba dahil sa atensiyon na nakukuha ko ngayon.

I never wanted to get a lot of attention that's why I am having a really hard time right now. Hanggang sa matapos ang trabaho ko ay ramdam ko parin ang mga tingin ng tao sa akin. Whenever I stand and walked across the room, their gaze follows me and it's slowly making me feel crazy.

Huminga nalang ako ng malalim at nagsimulang magligpit ng gamit ko nang makarinig ako ng ingay mula sa paligid ko. Tila ba may matinding commotion ang biglang nangyari.

Kunot noo kong tinignan kung ano ang pinagkakaguluhan nila. Agad na nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si Zayne na nasa nandito sa loob. May hawak pa siyang boquet ng flower sa kanan niyang kamay. He's wearing a shades, faded blue jeans, white shirt and denim jacket. First time ko lang siyang makita na ganito yung get up kaya naman hindi ko maiwasang mapatigil para titigan siya.

He looked across the room and when his eyes land on my direction, a smile slowly formed on his lips. Napangiti nalang ako at napailing sakaniya habang pinagmamasdan ko siya na lumapit sa akin. Lahat na ng tao sa loob ay nakatingin sa aming dalawa at kitang kita ko rin sa peripheral vision ko ang mga cellphones na hawak nila na nakatapat sa aming.

I should be panicking about it, but instead, I find myself not minding them at all. Nakay Zayne lang ang lahat ng atensiyon ko at tila ba nawala ang lahat ng tao sa paligid ko. Suddenly, I find myself not worrying about the fact that the whole world knows about us. As long as I'm with him, nothing really matters at all. I don't think I'll ever give a damn about what they think or say.