I'll Give You the Universe

Chapter 38: Miracle

'Wag mag-alala kung nahihirapan ka
Halika na, sumama ka
Pagmasdan ang mga tala
-Your Mundo Universe by IV of Spades, Rico Blanko

Gale's POV

I am not a religious person. I am never active at church but don't get me wrong, I believe in God. I have a strong faith in him and for me, that's enough. That's why right now, as I close my eyes and pray in front of the altar, I feel like I'm asking for something that I don't deserve.

A miracle.

I never once believe in a miracle, although I truly love the idea of it. I saw how it works in movies and books. And I heard from other people that it is true. But, I can't still bring myself to believe it unless I experienced it.

And I badly need to experience it.

Napabuntong hininga ako habang nakatingin sa altar kung saan nakalagay ang isang malaking cross sa gitna. Pakiramdam ko ay nanghihimasok lamang ako dito. Alam ko na wala akong karapatang manghingi ng isang malaking bagay Sakaniya. Pero desperado na ako. Desperado na akong makahingi ng isang malaking hiling para sa isang tao na napakahalaga sa buhay ko.

Si Zayne.

Ngayong araw na ang operasyon niya. Mag-isa lang ako ngayon sa loob ng prayer room sa hospital na ito. Habang si Zayne naman ay kasalukuyang nagpapahinga sa loob ng isang hospital room habang naghihintay sa operasyon niya.

Napakatahimik sa loob ng kwarto na ito. Ang tanging naririnig ko lang ay ang paghinga ko at ang ingay na nagmumula sa aircon dito sa loob. Kanina pa ako nandito at nagdarasal para kay Zayne.

Noong bata ako, lagi akong nagdarasal na maging maayos ang pagsasama ng magulang ko. I always prayed desperately every night that a day will come that my father will no longer hurt my mom.

And that day never came.

Ever since then, I stopped asking Him anything. I started questioning His existence and began to believe that I am destined to suffer from a broken family. But, that belief changed when I met Zayne, and when my relationship with my mom healed. That's when I start believing that maybe things really happen for a reason. Maybe, He is preparing me for something in my life.

Hindi ko inaakalang aabot ako sa punto na ganito. Ang daming bagay ang nabago sa akin dahil lang sa nakilala ko siya. That's why I will do everything that I can to make him stay. Kahit na kasama dito ang sumagal na maniwala sa isang bagay na hindi ko alam kung totoo.

Miracle.

Mariin kong ipinikit ang mga mata ko bago huminga ng malalim, at tuluyang tumayo mula sa pagkakaluhod ko. I sat on the church's pew before staring blankly in my hands. Tatayo na sana ako nang bigla kong naramdaman na may umupo sa tabi ko.

I looked at the person who sat next to me, at nagulat ako nang makita ko ang kabanda ni Zayne na hanggang ngayon ay hindi ko parin kilala. It was the guy from the concert who has light brown hair.

"Hi," mahinang bati ko sakaniya, lumingon siya sa akin at tumungo.

Nabalot ng katahimikan ang paligid namin. I was expecting him to talk but it seems like he's not a very talkative guy. Maya maya pa lamang ay tatayo na sana ako para umalis nang bigla siyang magsalita.

"It must be hard," bigla niyang sabi, kunot noo akong lumingon sakaniya.

"What?"

Bumuntong hininga siya bago tumingin sa akin at ngumiti ng matipid.