Gaya ng bilis ng paghupa ng lamig sa america at pag iba ng klima ng panahon ganoon rin kabilis na halos hindi ko na napansin ang kaganapan sa pamilya namin.
"Aris helped me handling the case. Ang mga taong nabanggit sa nangyaring insidente ay humaharap ngayon sa kautusang batas. They will finally face their consequences. At ayon sa pulis ay ginagawa na nilang laro at panglipas oras ang pantitrip doon sa bangin. Some incident cases are happening on that cliff at matagal na nilang minamatyagan ang mga bandidong iyon ngalang masyadong mautak kaya mahirap madakip."
The invisible candlelit under my head ignited as I heard kuya Jonathan's news about the case of lola.
Ang galit sa dibdib at utak ko ngayon ay nag-uumapaw! Kahit sinabi niyang nadakip na nga at haharap sa maraming kaso ay hindi parin iyon napawi ang sakit at galit na ginawa nila.
Mga hayop sila! They must be on their respected grave right now if I was the one handling the case. Mga putangina sila!
"Mga hayop parin sila! Ang dapat sa kanila'y kamatayan ang parusa gaya ng ginawa nila sa lola sa paghihirap ni kuya Anthon. They are not human at all. Mga bobong nilalang sa mundo. Iyon ba ang trip nila? Tangina nila! Siguraduhin mong kung hindi man sila mamamatay sana mabulok na sila sa kulungan habanang buhay!!" I said with controlled anger.
I felt my both hands are shaking because of too much indignation! Sobra pa sa sobra ang galit ko sa mga demonyong iyon!
"They have no money to bail themselves, pretty sure of that! Nasa pinaka taas sila ng bundok nakatira at magkakapatid sila, mga dayo kaya sa bundok na nirahan. Their parents is now under investigation of the authorities. Mga matatanda na at hindi manlang naawa ang nga kulukoy sa kalgayan ng mga magulang at kaya pang mang trip sa ibang ng ganoon kalala!"
Mariin akong napatingin kay kuya sa screen. He looks devastated and tormented.
"They more deserves the hell than that four walled corner cell." wika ko.
I saw kuya Jonathan sighed deeply."They don't deserve their parents." tanging wika ni kuya.
Napatingin ako sa kanya at klarong klaro sa mukha niya ang lungkot at galit ngunit pinipigilan niya iyon.
"All I prayed for is the fast recovery of my brother. Ayoko ng ituon ang lahat ng galit ko sa mga hayop na iyon, God will do his part, bigyan nalang natin ng pansin ang mga naghirap sa ginawa nila."
I siged."Yeah, you'te right!"
"How's he anyways?" he asked pertaining to kuya Anthon.
A smile on my lips shown up as kuya Jonathan waits my response.
"Nakakausap ko na siya. Alam na niya ang buong pangalan niya. Sabi ng psychologist niya na huwag munang bombahin ng impormasyon ang utak niya baka matrigger at mas mahirap iyon. There's a Possiblity that he won't remember his past memories at all."
Napabuntong hininga siya at ngumiti ng tipid."At least he knows his name already." he paused.
"Ngunit Alam na ba niyang may kapatid siya? Alam ba niyang hindi lang nag-iisa ang mukha niya sa mundo?"
I heard him chuckled.
"Yeah, may alam siya tungkol sa pamilya natin. Alam na rin niya ang pangalan mo. He was happy when I introduced you to him through your old photos. He wanted to see you ngalang kung pwede na siyang gumamit ng gadget ay pinagharap ko na kayo noong simula palang."
Kuya Anthon's condition is very delicate. Too much explosion of radiation can harm his brain. It will effect the improvement of his memories. Bawal rin ang mga dekoloreteng kwarto sa kanya. Dahil isa ito sa dahilan para matrigger ang utak niya, kaya plain white lang ang kwarto at magagaan sa matang disenyo lamang ang nasa loob ng bahay.
