I'll edit this soon, char! Typos and errors ahead. Huhu
"Ang init!"
Damang dama ko ang pamamasa ng likod ko at tagaktag rin ang pawis sa noo ko. Nang tumingin ako kila Mama ay ganoon rin ang itsura nila.
Parang kailan lang ng umalis kami sa pilipinas, hindi ko inaasahang masasanay ako sa klima sa Amerika at parang gusto ko nalang isumpa na bakit hindi nalang ako nagpaiwan doon.
Sobrang init ng pilipinas. Parang sinusunog ang balat ko, kahit nasa loob pa kami ng airport. Sobrang init.
Ginamit ko ang panyo ko upang ipunas sa noo ko dahil sa tagaktak na pawis. I saw my little brother he's now sleeping in kuya Jonathan's shoulder while kuya's carrying him comfortably.
Sa bahay kami dumiretso. At first parang hindi pa ako makapaniwala na nasa pilipinas na talaga ako. Nasa harap na ng bahay. I just stared our simple house for a while.
Ang daming memories namin dito. Sa wakas ay andito na rin ako.
I felt saddened for all the memories flashed on my mind. Hindi rin nakatakas ang mga gawain namim dito ni Elaine. Noong mga araw na walang wala ako sa sirili ko ay palagi akong tinatakas ni Elaine dito para magbar.
Somehow I feel like I want to see her. Ilang taon na rin ang nagdaan at ang nangyari sa pamamagitan namin ay nawala na sa isipan ko. Si roby kaya? Nabalitaan ko na sobrang sikat na niya sa Saudi, 'yung nga dinesign niyang damit ay pumapatok sa nga sikat na model world wide, nakita ko nga sa isang news last month na nasuot at narampa ni Gigi hadid ang mga gawa niya. I am happy for him, kilala pa kaya niya ako kung sakaling magkita kami?
Baka hindi na.
I reflected myself when I got a session with Miss Cara, we talked about my problems, lahat lahat.
Napagtanto ko na ugali ko palang mang-iwan sa ere. My two closed friends wasn't aware about my whereabouts. Sila Roby at Elaine lang ang pinakamatalik kung kaibigan na gagawin ang lahat masalba lang ako sa paghihirap ko noon. Noong mga oras na wala na akong pake sa mga magulang ko. Noong mas pinipili kong takasan ang problema sa bahay, si Elaine lang ang handang tumulong sa akin ng mga oras na iyon at si Roby naman ay walang araw na hindi nagtetext o tawag sa akin ng puno ng paalala at panlubag loob na mga salita.
I am regretting for the unforgivable attitude I have given to them. Ang dami ko palang kasalanan. Nagtatampo na nga ako sa panginoon lung bakit sobra sobra nalang na problema ang binibigay niya sa akin, narealized ko na noong huli na deserve ko naman pala.
Nang pumasok ako sa dating kwarto ay wala paring pinagbago. Lahat ng mga naiwang gamit ay andoon parin ngunit mayroong nadagdag na disenyo but over all, andoon parin 'yung vibe na palagi kung nararamdaman kapag nasa kwarto na ako. I felt like I just entered in my real world.
Nagpahinga muna ako at naligo. Madilim ang gabi ng namula ko ang aking mata kaya naman ahad akong bumaba para tumulong sa pagluluto.
"Oh good morning!" pagbibiro ni kuya Jonathan sa akin habang ako'y pupungas pungas patungong kusina.
"Evening rin." ganti ko at inirapan siya.
"Sabi ni Tito sa labas nalang muna tayi kumain. Walang stock ng grocery at hindi rin nakapamili kanina kasi natulog tayong lahat."
"Kailan daw?"
"Ngayon na, magbihis ka na at huwag kalimutang maghilas ang laki ng muta mo sa ilong." mapatawa siya ng malakas.
Masama ko siyang tinitigan at umirap nalang kalaonan.
"Tss!"
"Magbiro kana sa lasing huwag lang sa bagong gising." rinig ko ng sigaw ni kuya Anthon kabababa lang rin habang magkahawak kamay sila ni Misa Cara.
