"Σιλ, σήμερα με πήγε για φαγητό... Και ήταν τόσο ευγενικός. Νομίζω την έχω πατήσει άσχημα. Πολύ άσχημα!" Αναστεναξε χαρούμενα η Τζέιν μέσα από το τηλέφωνο.
Χαμογέλασα καθώς ξάπλωσα ανάσκελα στο κρεβάτι μου.
"Και? Που σε πήγε?"
"Με πήγε σε ένα ιταλικό εστιατόριο με υπέροχη μακαρονάδα, ύστερα πήγαμε μια βόλτα κοντα στο δάσος και μου έκοψε μια πανέμορφη μαργαρίτα την οποία μου χάρισε. Το μόνο που με προβληματίσε ήταν..."
"Τι? "
Ανασηκώθηκα στο κρεβάτι και εκείνη αναστεναξε.
"Στο δρόμο συνάντησαμε την παρέα του, και δίπλα τους φερόταν τελείως διαφορετικα. Δεν ήταν ευγενικός και να φανταστείς ούτε που μου κρατούσε το χέρι. Ένιωσα παρά πολύ άβολα."
Καλαψουρισε και πέρασα τα δάχτυλα μου γύρω από τα μαλλιά μου νευρικά.
"Όλα τα αγόρια έτσι είναι. Γύρω από άλλα αγόρια φέρονται σαν κόπανοι και γύρω από τις κοπέλες τους είναι ξαφνικά σαν τα αρκουδάκια της αγαπης. Πρέπει να του μιλήσεις όμως. Να του εξηγήσεις ότι σε φέρνει σε δυσκολη θέση έτσι. Ο Άλεκ είναι καλό παιδί. Θα σε ακούσει"
Της εξήγησα και βολεύτηκαν καλύτερα στο μαξιλάρι μου.
Η πόρτα άνοιξε και η μαμά μου ήρθε μέσα κρατώντας ένα πιάτο με φαι.
Μόλις συνηδητοποιησα ότι έχει ώρα που δεν έχω βάλει τίποτα στο στόμα μου.
"Ευχαριστώ Σιλ, θα προσπαθήσω να του μιλήσω. Σε κλείνω τώρα γιατί μου έστειλε. Φιλάκιααα"
"Φιλάκια!"
Άφησα το κινητό στο κρεβάτι και πήρα το πιάτο στα χέρια του.
"Ήξερα πως δεν θα κατέβεις στο τραπέζι οπότε στο έφερα έδω. "
Κάθισε στην καρέκλα δίπλα μού.
"Τι κάνει η Αννίτα? Καιρό έχω να την δω"
Μασησα γρήγορα την μπουκιά μου και την κοίταξα.
"Μια χαρά είναι! Γιατί δεν έρχεσαι καμιά φορά μαζί μου να την δείς?"
"Πέφτει μακριά για εμένα . Αλλά πες της την επόμενη φορά να έρθει για φαγητό. Έχω καιρό να την δω."
Σηκώθηκε και προτού φύγει με διέταξε να φάω όλο το φαγητό μου.
Η Αννίτα με την μητέρα μου γνωρίζονται από παλιά. Δούλευαν μαζί σε ένα ορφανοτροφείο σαν καθαριστριες. Η Αννίτα βέβαια δούλεψε ένα χρόνο παραπάνω. Ήταν πολύ καλές φίλες να και έχασαν επαφή μετά από καιρό. Η Αννίτα είναι μια απο τις πιο γλυκές γυναίκες που έχω γνωρίσει. Την νιώθω σαν φίλη και σαν μαμά μου την ίδια στιγμή.
Την βλέπω και αρκετά συχνά εφόσον το να πηγαίνω στην βιβλιοθήκη είναι πλέον συνήθεια μου.
YOU ARE READING
~Cold eyes~
Teen Fiction~Το φως του φεγγαριού αντανακλούσε στα ήρεμα νερά της μικρής λίμνης μπροστα μας και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από αυτή τη θέα. Το χέρι μου αφημένο πάνω στο παγκάκι και το δικό του ίσα που το άγγιζε. Το μικρό τού δαχτυλακι έσπευσε να αγκαλιάσ...
