Τα μάτια μου γουρλωνουν στο θέαμα απέναντι μου. Ο Κόλιν βρισκόταν πάνω από το αγόρι με το αυθαδες ύφος και
Οι γροθιές του χτυπούσαν με δύναμη το πρόσωπο του ώσπου άρχισε να ματώνει.
Ετρεξα προς το μέρος τους.
Θεέ μου δεν θα τον σταματήσει κανείς?
Όλοι γύρω τους είχαν απομακρυνθεί αφήνοντας το ξανθο αγόρι αβοηθητο.
"Κόλιν, άφησε τον"
Φώναξα μα δεν φάνηκε να ακούει.
Ήταν πολύ απασχολημένος να κάνει το πρόσωπο του άλλου κιμά...
"ΚΟΛΙΝΝ"
Ούρλιαξα πλησιάζοντας τον και τότε το χέρι του ακινητοποίηθηκε πάνω από το πρόσωπο του αγενές αγοριού από κάτω του.
"Τι νομίζεις ότι κανείς?"
Μουρμουρισα κοιτώντας τον έντονα στα μάτια.
"Σίλια, κάνε στην άκρη. Δεν θα επιτρέψω να σου μιλάει κανείς έτσι"
Γρύλισε και σήκωσα τα χέρια μου ανήμπορη να κοιτάζω αυτό το θέαμα.
Γύρισα την πλάτη μου σε αυτόν και βγήκα έξω από το κτήριο ανασανωντας καθαρό αέρα . Δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να μου μιλάει ετσι? Τι ξέρει αυτός από τρόπους? Έφυγε χωρίς να μου πει τίποτα και δεν άκουσα νέο του για μισό χρόνο . Δεν είναι σε θέση να μιλάει.
"Στάσου"
Τον ακούω ξωπισω μου και αυξάνω τον Ρυθμό του βήματος μου.
Δεν έχω ώρα για τις φτηνές εξηγησεις του.
"Σίλια, γαμώτο σταματά"
Φώναξε αυτή την φορά πιο άγρια και τα πόδια μου στάθηκαν στο γρασίδι.
"Τι θέλεις Κόλιν? Να με ντροπιάσεις πάλι?"
Ρώτησα και το σώμα του βρέθηκε απέναντι μου.
"Τι είναι αυτά που λες?"
Ρολαρα τα μάτια μου και προσπάθησα να τον προσπεράσω όμως τα δυνατά χέρια του με ακινητοποίησαν απέναντι του.
"Μπορείς να με ακούσεις?"
Γρύλισε ανυπόμονα και ξεφυσηξα εκνευρισμένη.
"Τι να ακούσω?
Άλλαξες Κόλιν. Άλλαξες. Πως νομίζεις ένιωσα όταν έφυγες μακριά μου χωρίς να με πάρεις ένα τηλέφωνο να μάθω αν ζεις η αν πεθανες. Πως νομίζεις ένιωθα αυτούς τους 6 μήνες ?"
Ρώτησα έντονα και τα μάτια του κοίταξαν κάτω ενοχικά.
"Που είναι ο Κόλιν που ήταν ευγενικός και άκακος? Που είναι ο Κόλιν που η μόνη διασκέδαση του ήταν να περνάει τον χρόνο του στο ποδήλατο του βοηθώντας την φίλη του στην βιβλιοθήκη? Θεέ μου ακόμα και το ποδήλατο σου το ανταλλάξες με μια μεγάλη πανάκριβη μηχανή .(οο ναιι😉)
Που είναι ο Κόλιν που ποτέ δεν θα εμπλεκε σε καβγάδες? Που ποτέ δεν θα έβαζε τσιγάρο στο στόμα του? Που είναι ο Κόλιν που ερωτεύτηκα?"
Ξεφωνισα σχεδόν με μια ανάσα και ένιωθα τα μάτια μου να καίνε παρόντα δάκρυα που απειλούσαν να κυλήσουν.
YOU ARE READING
~Cold eyes~
Teen Fiction~Το φως του φεγγαριού αντανακλούσε στα ήρεμα νερά της μικρής λίμνης μπροστα μας και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από αυτή τη θέα. Το χέρι μου αφημένο πάνω στο παγκάκι και το δικό του ίσα που το άγγιζε. Το μικρό τού δαχτυλακι έσπευσε να αγκαλιάσ...
