Ένα μικρό τραγούδι για ενα μικρό κεφάλαιο 😅.
Ακούστε το ενώ το διαβάζετε (music hits different 💓"
~~~~~~~~~~~~~~~
Έχουν περάσει δύο μέρες από την ημέρα που έμαθε ο Κόλιν ότι γνωριζω για το παρελθόν του. Δεν έχουμε μιλήσει πολυ. Νιώθω ότι με αποφεύγει και δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο. Νόμιζα ότι είχε κατανοήσει ότι θα ήμουν πάντα εδώ για εκεινον. Ίσως βέβαια γίνομαι υπερβολική. Μπορεί απλά να είναι πολύ απασχολημένος με την δουλειά και το διάβασμα του. Χώνω το πρόσωπο μου ανάμεσα στις παλάμες μου αναστεναζοντας. Θεέ μου είμαι αξιολυπητή. Όλες μου οι σκέψεις περιτριγυρίζονται από αυτόν και μόνο αυτόν.
Η Τζέιν αποφάσισε ότι σήμερα πρέπει να βγούμε για να ξεχάστω.
Μου είπε ότι άνοιξε ένα καινούργιο μέρος και ότι έπρεπε να πάμε επειγόντως. Είπε ότι θα είχαμε ένα τέλειο "girls night".
Εδώ θα προσθέσω ότι στην πορεία ήρθε και ο Άλεκ μαζί μας αφού πρώτα με έπρηξε η Τζέιν ότι χρειαζόταν να τον δει. "Girls night" μου ήθελε μετα. Δεν μπορεί να ξεκολλήσει από πάνω του.
Το μέρος ήταν πολύ κομψό και είχε λίγα καθίσματα στον χώρο. Είναι πιο πολύ σαν κλαμπ όμως είναι ανοιχτό 24 h.
Η μουσική είναι δυνατή και σε κάνει να θέλεις να χορέψεις. Τα φώτα που περιτριγυρίζουν τον χώρο είναι πολύχρωμα και θυμίζουν τις παλιές ντίσκο.
Έχει αρκετό κόσμο αν και είναι μόνο 9:45.
-----------------
Είναι 11:12 και κάθομαι σε ένα τραπέζι πίνοντας το τζιν με βύσσινο και βλέποντας τον Αλεκ με τη Τζέιν να χορεύουν σε κάθε τραγούδι αγκαλιά.
Κοιτάω το κινητό μου κάθε πέντε λεπτά μήπως και ο Κόλιν μου έστειλε κάποιο μύνημα. Αναστεναζω και σηκώνομαι να βγω έξω από όλη αυτή τη βαβούρα και τον συνωστισμό του χώρου. Αναπνεω στον καθαρό αέρα και παίρνω τηλέφωνο τον Κόλιν.
Δεν απαντάει. Νιώθω ότι πάει κάτι στραβά τις τελευταιες μέρες. Ειδικά από όταν του είπα ότι ο Όλιβερ μου ζήτησε να είναι η σύνοδος του. Αλήθεια δεν καταλαβαίνω γιατί δεν συμπαθεί τον Όλιβερ. Ειναι παραπάνω από ευγενικός.
Αποφασίζω να του στείλω τελικά μήνυμα ότι θα βρίσκομαι στο γνωστό μέρος μας.
Έχουν περάσει είκοσι λεπτά και ακόμα κάθομαι στο ξύλινο δάπεδο πάνω από τη λίμνη και περιμένω.
Μικρές ψιχαλες άρχισαν να πέφτουν στο πρόσωπο μου και ολοένα αυξάνονταν.
Μπλέκω και ξεμπλεκω τα δάχτυλα μου μεταξύ τους. Δεν μπορώ να τον περιμένω αλλο, ειδικά τώρα που άρχισαν να πέφτουν μανιακά οι σταγόνες πάνω μου και φοράω μονάχα ένα δερματινο.
YOU ARE READING
~Cold eyes~
Teen Fiction~Το φως του φεγγαριού αντανακλούσε στα ήρεμα νερά της μικρής λίμνης μπροστα μας και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από αυτή τη θέα. Το χέρι μου αφημένο πάνω στο παγκάκι και το δικό του ίσα που το άγγιζε. Το μικρό τού δαχτυλακι έσπευσε να αγκαλιάσ...
