"Δεν μπορείς να γυρίσεις μόνη σου. Γιατί δεν μένεις εδώ σήμερα?"
Με κοίταξε και το μπλε των ματιών του σχεδόν έλαμπε στο σκοτάδι.
"Μ-μα οι γονείς μου ξέρουν ότι θα γυρίσω. Είναι 12:30, μπορώ να επιστρέψω μόνη μου. Δεν είναι τόσο μακριά."
Σχεδόν τραβλισα σκεφτομενη ότι έχει δίκαιο. Είναι πολύ ερημωμένη περιοχή και είναι πολύ αργά για να γυρίσω μόνη μου. Μ'αυτα και μ'αυτα δεν είχα σκεφτεί καν ότι θα έπρεπε να επιστρέψω μόνη μου.
"Στείλε μηνύμα."
Αναστεναξα ανησυχη και προσπαθουσα να σκεφτώ τα γεγονότα. Δεν μπορώ να μείνω σε σπίτι ενός άγνωστου. Πιο πολλές οι πιθανότητες να πάθω κάτι εδώ παρά αν γυρίσω μόνη σπίτι μου σωστά?
"Είσαι ασφαλής εδώ"
Ψιθύρισε σαν να ακουγε τις σκέψεις μου και αναστεναξα. Τον εμπιστεύομουν για κάποιο ανεξήγητο λόγο.
Τα τρεμάμενα δάχτυλα μου πληκτρολόγησαν ένα μήνυμα στην μήτερα μου ότι θα εμένα στης Τζέιν επειδή ήταν πολύ αργά. Έστειλα μήνυμα και στην Τζέιν για να την ενημερώσω. Ελπίζω να μην έχω πάρει την πιο ηλίθια απόφαση αυτή τη στιγμή.
Χαμόγελαω αμήχανα στον Κόλιν ο οποίος προσπαθεί να ανοίξει την εξώπορτα με μεγάλη δυσκολία..
"Αυτή η κλειδαριά δεν έχει τρύπα"
Ανακοινώνει σίγουρα παραπατωντας προς τα πίσω και χαχανιζω πριν πάρω το κλειδί στα χέρια μου και την ανοίξω εγώ..
Αφού την ανοίξω ο Κόλιν με κοιτάει σαν να έκανα το ακατόρθωτο και δεν μπορώ να μην γελάσω. Έρχεται δίπλα μου και ανεβαίνουμε μαζί μια σκάλα που οδηγεί σε μια ξύλινη πόρτα.
"Εδώ είμαι"
Αναφώνησε και άνοιξα και αυτή τη πόρτα. Στη διαδρομή μου ανέφερε ότι μένει μόνος του. Παραξενεύτηκα όμως δεν ρώτησα περαιτέρω γιατί ήταν πολύ μεθυσμένος να απαντήσει...
Το σπίτι του είναι πολύ απλό αλλά δεν είναι άσχημο, είναι πιο πολύ σαν μεγάλη γκαρσονιέρα και έχει στον ίσιο χώρο την κουζίνα με την κρεβατοκάμαρα με ένα διαχωριστικό πάγκο ανάμεσα τούς. Είναι άλλη μια πόρτα δεξιά της κουζίνας που φαντάζομαι είναι το μπάνιο.
"Λοιπόν. Ξάπλωσε εδώ και εγώ θα ξαπλώσω κάτω"
Μου έδειξε το κρεβάτι και μετά το πάτωμα.
"Θα έχεις που θα έχεις πονοκέφαλο το πρωί ας μην πιαστείς κιόλας. Εξάλλου αυτό είναι το κρεβάτι σου. Θα κοιμηθεις εκεί, δεν ακούω κουβέντα."
Διέταξα και εκείνος έπεσε μπρούμυτα στο κρεβάτι τραβώντας με μαζί του.
"Καλά αλλά θα κοιμηθείς μαζί μου!"
YOU ARE READING
~Cold eyes~
Teen Fiction~Το φως του φεγγαριού αντανακλούσε στα ήρεμα νερά της μικρής λίμνης μπροστα μας και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από αυτή τη θέα. Το χέρι μου αφημένο πάνω στο παγκάκι και το δικό του ίσα που το άγγιζε. Το μικρό τού δαχτυλακι έσπευσε να αγκαλιάσ...
