~Cold eyes~

~Chapter 21~

Αποφάσισα να πω στην Ελίζα τα πάντα για τον Κόλιν.

Χρειάζομουν την βοήθεια της και δεν θα μπορούσε να με βοηθήσει αν δεν ήξερε όλη την ιστορία.

"Δεν μιλάς σοβαρά"
Άνοιξε τα μάτια της διαπλατα και με κοίταξε έντονα.

"Ναι, και χρειάζομαι βοήθεια."
Αναστεναξα και εκείνη σηκώθηκε όρθια προχωροντας μπρος πίσω νευρικά.

"Σε άφησε για να έρθει εδώ και δεν σου έδωσε κανένα σημάδι ζωής. Νομίζω ότι είναι εύκολο να σε βοηθήσω. Απλά θα τον ξεπεράσεις. Σου φέρθηκε σκάρτα και δεν αξίζει."

Αναθεώρησε και δάγκωσα τα χείλη μου.

"Δεν είναι τόσο απλό όμως. Νομίζεις δεν προσπάθησα να τον ξεχάσω?"
Σηκώνομαι και εγώ από την θέση μου και στέκομαι απέναντι της.

"Αλλά, είναι μερικά σημεία της ιστορίας που δεν βγάζουν νόημα.... Δεν γίνεται να σε φιλάει την μια στιγμή και την άλλη να φεύγει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω."

Έσμιξε τα φρύδια της και εγώ ρολαρα τα μάτια μου.

"Εγώ μπορώ. Είναι απλό. Απλά δεν με ήθελε."
Είπα ξεκάθαρα και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

"Όχι. Είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν γι'αυτό."
Το χέρι της με τράβηξε και άρχισε να προχωραει γρήγορα προς άγνωστη κατεύθυνση.

"Τι κανεις?"
Την ρώτησα μπερδεμένη και εκείνη αναστεναξε.

"Μόνο αυτός μπορεί να σου δώσει την απάντηση. Θα πας να του μιλήσεις και δεν ακούω κουβέντα!"

----------

Βρίσκομαι έξω από το δωμάτιο του έτοιμη να χτυπήσω για τρίτη φορά.

Η Ελίζα με κοιτάει από το βάθος του διαδρόμου για να με παρότρυνει να το κάνω.

"Άντε"
Φώναξε και γουρλωσα τα μάτια μου. Θα μας ακούσουν.
Την στιγμή που ξεκίνησα να προχωραω προς εκείνη η πόρτα του δωματίου του άνοιξε και πριν προλάβω να επεξεργαστω τι συμβαίνει το σώμα του συγκρούστηκε με το δικό μου.

"Οο Σίλια. Ήθελα να σου μιλήσω"
Ξεφυσηξε μελαγχολικα και μου έκανε νόημα να μπούμε στο δωμάτιο του.

"Και εγώ ήθελα να σου μιλήσω"
Αναστεναξα νευριασμένη και μπήκα στο δωμάτιο του πρώτη.

Εκείνος με ακολούθησε και έκατσε στο κρεβάτι του κοιτώντας με κατάματα. Αυτά τα πανέμορφα γαλάζια του μάτια. Θεέ μου Σίλια αποσυγκεντρωνεσαι.