Γυρνάω πλευρό στο κρεβάτι μου και κοιτάω την ώρα.
4:35
Τα ξημερώματα
Το μυαλό μου δεν μπορεί να ηρεμήσει από τοτε που με φιλησε. Νιώθω ακόμα τα χείλη του πάνω στα δικά μου.
Το μόνο που με προβληματίσε είναι ότι έφυγε σαν κυνηγημενος αφηνωντας με μόνη στην βροχή λέγοντας μου μονάχα
"Πρόσεχε".
Ξεφυσαω και χωνωμαι κάτω από το πάπλωμα μου. Αγκαλιάζω το μαξιλάρι μου και με παίρνει ο ύπνος στην θύμηση του φίλιου του.
Collin's POV
Δεν το πιστεύω.
Επιτέλους το έκανα. Την φίλησα .
Επιτέλους ένιωσα ολοκληρωμένος και πράγματικα χαρουμενος.
Όμως αυτό ήταν αναμενόμενο να μην κρατήσει αφού στα επόμενα λεπτά ο υποτιθέμενος πατέρας μου με εντόπισε.
Όταν έκλεισα τα 18 αποφάσισα να το σκάσω από αυτόν αφου πλέον ήμουν ενήλικος.
Η Ανίτα με βοήθησε δίνοντας μου το απαραίτητο χρηματικό ποσό για να νοικιάσω ένα σπίτι στο Τσέστερ. Ύστερα έπιασα δουλειά για να την ξεπληρώσω όμως δεν τα δέχτηκε ποτέ πίσω.
Είμαι ευγνώμων σε εκείνη. Μου στάθηκε σαν μητέρα και την αγαπώ για αυτό.
Δεν είχα ακούσει κάποιο νέο για εκείνον μέχρι σήμερα .
Τον είχα ξεγράψει και νόμιζα και εκείνος το ίδιο. Όμως το τηλεφώνημα μου άλλαξα την γνώμη.
Δεν το απάντησα. Είχα σκοπό από αύριο να αλλάξω αριθμο. Όμως αργότερα μου έστειλε μήνυμα.
*Δεν μπορείς να ξεφύγεις τόσο εύκολα από την οικογένεια σου. Τώρα μπορεί να γνωρίζω μονάχα τον αριθμό σου αλλά σε λίγο θα με βρεις έξω από το σπίτι σου. Δεν θα την γλιτώσεις νεαρέ. Αν με ρίξεις κάτω, θα σε πάρω μαζί μου. Όχι μόνο εσένα αλλά και όσους νοιάζεσαι. Άφησες μια δουλειά στην μέση και θα το ξεπληρώσεις αυτό αργά ή γρήγορα."
Δεν θα τον άφηνα να με βρει. Αν χρειαζόταν θα έφευγα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Έχω κάνει οικονομίες λόγω της δουλειάς και ίσως μπορέσω να φοίτησω νωρίτερα στο πανεπιστήμιο.
Όμως δεν μπορούσα να φύγω ετσι. Δεν θα μπορούσα να αφήσω εκείνην. Με βοηθάει κάθε μέρα να νιώθω πιο αποδεκτός. Με κάνει να πιστεύω ότι θα αποκτήσω ένα αξιόλογο μέλλον. Την χρειάζομαι. Δεν γίνεται να περάσει μερα που να μην την έχω σκεφτεί. Πώς είναι δυνατόν να την αφήσω και να φύγω μακριά της. Όχι. Πρέπει να σκεφτώ κάτι άλλο.
YOU ARE READING
~Cold eyes~
Teen Fiction~Το φως του φεγγαριού αντανακλούσε στα ήρεμα νερά της μικρής λίμνης μπροστα μας και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από αυτή τη θέα. Το χέρι μου αφημένο πάνω στο παγκάκι και το δικό του ίσα που το άγγιζε. Το μικρό τού δαχτυλακι έσπευσε να αγκαλιάσ...
