Sillia's POV
Το σώμα του Κόλιν με τραβάει πίσω του και βλέπω τον πόνο να σχηματίζεται στο πρόσωπο του.
Το χέρι της Άλις τραβάει το κινητό της από την πίσω τσέπη της και μας κοιτάζει εξετάστικα πριν αρχίσει να πληκτρολογει.
"Σε παρακαλώ Άλις. Θυμήσου πόσα περάσαμε μαζί μικροί. Ήσουν η καλύτερη μου φίλη. Σε αγαπούσα και πόνεσα όταν σε έχασα. Μην κάνεις αυτό το λάθος. Σε παρακαλώ."
Η φωνή του Κόλιν έσπασε και τα χέρια της Άλις άρχισαν να τρέμουν.
"Άλλαξα Κόλιν, δεν είμαι πλέον το ίδιο άτομο με αυτό που γνώρισες. Δεν με επηρέαζει τίποτα από το παρελθόν. Ότι και να πεις δεν θα μου αλλάξει την γνώμη".
Είπε σκληρά η Άλις και τοποθέτησε το κινητό στο αυτί τής.
Τα χέρια της ακόμα έτρεμαν καθώς μας σημάδευε με το μεταλλικό όπλο.
Τα μάτια του Κόλιν γύρισαν σε εμένα.
"Γιατί ήρθες εδώ Σιλ? Τώρα....πως...πως θα σε σώσω?"
Τα μάτια του άρχισαν να υγραινουν και τα ανοιγοκλείσε για να διώξει τα δάκρυα του.
Τα δάχτυλα μου τύλιξαν το πρόσωπο του και το έφεραν κοντά μου.
"Χαίρομαι που ήρθα. Είμαστε μαζί σε αυτό. Θέλω να ξέρεις ότι δεν μετάνιωσα τίποτα. Από την ημέρα που σε γνώρισα ήξερα ότι θα έπαιζες σημαντικό ρόλο στην ζωή μου και θεέ μου.... Είχα τόσο δίκιο."
Γέλασα πίκρα και τα χείλη του πήραν μια κλίση προς τα πάνω.
"Προτιμώ να χαθώ μαζί σου από τα να σε χάσω από την ζωή μου. "
Είπα ειλικρινά και τα χείλη μου άρχισαν να τρέμουν.
"Σε αγαπάω τόσο πολύ"
Ψιθύρισε και πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό μου ενώνοντας τα μέτωπα μας.
Ένας δυνατός γδούπος ακούστηκε και γυρίσαμε και οι δύο για να δούμε την εξώπορτα ανοιχτή και τον υποτιθέμενο πατερα του Κόλιν να στέκεται πίσω της.
"Τι στο διάολο γίνεται εδώ?"
Γρύλισε και η Άλις έχασε τα λόγια της. Μάλλον δεν πρόλαβε να τον καλέσει εκείνη.
"Π-προσπαθώ να ε-ελέγξω τα πράγματα"
Τραυλισε η Άλις και εκείνος σκαναρε το δωμάτιο πριν εστιάσει σε εμένα.
ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο γερασμένο προσωπο του και ετρίψε τα χέρια του μεταξύ τους καθώς με πλησίασε.
"Εσύ πρέπει να είσαι η Σίλια"
Άπλωσε το χέρι του να με αγγίξει και ο Κόλιν τον έσπρωξε μακριά μου.
YOU ARE READING
~Cold eyes~
Teen Fiction~Το φως του φεγγαριού αντανακλούσε στα ήρεμα νερά της μικρής λίμνης μπροστα μας και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από αυτή τη θέα. Το χέρι μου αφημένο πάνω στο παγκάκι και το δικό του ίσα που το άγγιζε. Το μικρό τού δαχτυλακι έσπευσε να αγκαλιάσ...
