~Cold eyes~

~Chapter 12~

Ήρθε η στιγμή που έπρεπε να του πω την αλήθεια.

"Τι θες να μου πεις?"
Είπε απότομα και τον κοίταξα στα μάτια.

"Είναι σοβαρό. Θυμάσαι εκει-"

"Κόλιν"
Φώναξε η Ανίτα  διακόπτοντας με.

"Κόλιν"
Φώναξε ξανά προχωροντας προς το μέρος μας.

"Ανίτα, συγγνώμη πρέπει να του μιλήσω. "

Της είπα προτού τον πάρει μακριά μου.

"Συγγνώμη Σίλια. Θα έρθω σε λίγο"
Χαμογέλασε νευρικά και απομακρύνθηκε.

Όταν μπήκε ξανά στο σπίτι μου το χέρι του Κόλιν με τράβηξε από το παγκάκι.

"Κόλιν τι κάνεις? Θέλω να-"

"Απλά πάμε σε ένα μέρος που μπορούμε να μιλήσουμε ιδιωτικά "

Με διέκοψε και σε λιγότερο από τρία λεπτά βρισκόμασταν στο γνωστό μέρος.

"Λοιπόν,  Κόλιν. Θυμάσαι εκείνη τη νύχτα που πήγαμε σε ένα πάρτι? "
Ρώτησα μπαίνοντας αργά στο θέμα .
Το σώμα του βολεύτηκε πάνω στο ξύλο και ύστερα κατενευσε.
Αφού πήρα μια ανάσα συνέχισα.

"Εκείνη την μέρα είχες πιει. Πολύ."

Διευκρινίσα και εκείνος φάνηκε σκεπτικός.

"Ναι, δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνο το βράδυ"

Πέρασε τα δάχτυλα του μέσα από τα σκούρα μαλλιά του .

"Θυμάμαι όμως εγώ"
Ξεφυσηξα και εκείνος με κοίταξε καχύποπτα.

"Δηλαδή?"
Δεν πήρε το βλέμμα του από πάνω μου περιμενωντας την απάντηση μού.

"Δηλαδή.... Μου εξομολογήθηκες κάποια πράγματα από το πάρελθον σου."
Δάγκωσα τα χείλη μου και εκείνος ανασηκώθηκε από την θέση τού.

"Ε-εγω, τι σου είπα?"
Τραυλισε και τα μάτια μας συνάντηθηκαν. Έβλεπα τον τρόμο πίσω από τα δικά του.

"Μου μίλησες για το ορφανοτροφείο"
Απάντησα σιγάνα και τα μάτια του άνοιξαν .

"Οο, μάλιστα" έχωσε το πρόσωπο του μέσα στις παλάμες τού.

"Γιατί δεν μου το είπες πιο πριν? Με λυποσουν?" Η φωνή του βραχνή και δύνατη με κάνει να τινάχτω προς τα πίσω.

"Όχι, όχι φυσικά. Απλα δεν ήξερα πως θα ένιωθες που πλέον γνωρίζω.Εγώ θέλω απλά να ξέρεις ότι θα είμαι εδώ για εσένα. Δεν έχει σημασία ποιο είναι το παρελθόν σου. Σημασία έχει ότι μεγάλωσες με αυτό και κατεληξες ένας ευγενικός και καλόκαρδος ανθρώπος . Και ο καλύτερος μου φίλος. "
Είπα σχεδόν με μια ανάσα και εκείνος κοίταξε κάτω .