~Cold eyes~

~Chapter 25~

Mike's POV

"Ναι, Τζιλ. Και εγώ πέρασα ωραία χθες το βράδυ, αλλά σήμερα είμαι απασχολημένος."

Ρολαρα τα μάτια μου και πλήρωσα τον καφέ που μόλις είχα παραγγείλει.

Έδωσα το τηλέφωνο στην τσέπη μου αφού την ξαποστειλα ευγενικά.

"Ουαου"
Άκουσα μια γνώριμη φωνή πίσω μου και γύρισα για να αντικρυσω την Ελίζα με ένα αγόρι να χαζόγελάνε.

Έσφιξα το πηγούνι μου και προχώρησα προς το μέρος τους.

"Ο Χει, Μάικ από εδώ ο Ταγκ"

Ένιωσα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι ακούγωντας το όνομα του.

O φαντασμένος Ταγκ έτεινε το χέρι του προς το μέρος μου και έκανα πως δεν το πρόσεξα.
Θεέ μου γιατί με ενοχλεί τόσο η μούρη του?

Η Ελίζα με άγριοκοίταξε πίσω του και ρολαρα τα μάτια μου.

"Λοιπόν, Ταγκ να πηγαίνουμε?"

Απευθύνθηκε σε αυτόν και εκείνος ένευσε.

"Που πάτε? Έρχομαι και εγώ. Βαριέμαι μόνος μου"

Χαμογέλασα ψεύτικα και στάθηκα ανάμεσα τους.

"Ξέρεις κάτι Ελίζ, θα σε πάρω πιο μετά, πρέπει να πηγαίνω"

Εξυσε τον σβέρκο του και απομακρύνθηκε. Αφού έφυγε από το οπτικό μας πεδίο γύρισα για να δω τα μάτια της Ελίζας να βγάζουν σπίθες.

Οοο κακό.

"Τι νομίζεις ότι κανείς? Γιατί δεν του συστηθηκες?".
Με ρώτησε νευριασμενα και σταυρωσε τα χέρια της περιμενωντας για μια απάντηση.

Δεν ξέρω, απλά δεν τον χωνεύω.

Ανασηκώσα τους ώμους μου και ροθφγξα λίγο από τον καφέ μου.

"Δεν παρατήρησα ότι μου συστήθηκε"
Είπα ψέματα και γέλασε.

"Μάικ, αλήθεια εδώ και μια βδομάδα δεν σε καταλαβαίνω. Γιατί δεν με αφήνεις στην ησυχία μου?"
Γρύλισε και με προσπέρασε βιαστικά.
Γαμώτο, δεν έπρεπε να το κάνω αυτό.

Ξεφυσηξα και την ακολούθησα γρήγορα.

"Ει, ει Ελίζα συγγνώμη ήμουν Κοπανος. Απλά δεν τον συμπαθώ, ούτε μαρεσει που σε αποκαλεί Ελίζ"
Ρολαρα τα μάτια μου και εκείνη με κοίταξε απορρημενη.

"Και εσύ έτσι με αποκαλείς".
Ανακοίνωσε και αναστεναξα.
Μόνο εγώ θέλω να σε αποκαλω έτσι.

"Μάικ ζηλεύεις?"
Έσμιξε τα φρύδια της και ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται?

"Τι να ζηλεύω? Απλά περνάς πιο πολύ χρόνο με αυτόν και δεν έχεις χρόνο για εμένα"
Αυτό είναι μόνο σωστά Μάικ?
Απευθύνθηκα στο υπόσυνειδητο μου.