~Cold eyes~

~Chapter 31~

Mike's POV

"Μάικ?"
Η φωνή της ακούγεται από μακριά και την νιώθω να με πλησιάζει.

Δεν έχω την δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου και προσπαθώ να κινησω το μικρό μου δάχτυλακι. Ήθελα να της δείξω ότι την ακούω αλλά δεν μπορούσα να κάνω πολλά.

"Με ακούς?"
Ρώτησε και προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου. Τι μου συμβαίνει γαμώτο?

"Δεσποινίς, δεν θα έπρεπε να είστε εδώ τώρα ο ασθενής κοιμάται."
Γρύλισε η περιέργη νοσοκόμα και ένιωσα το σώμα της να απομακρυνεται.

"Μα πριν δύο λεπτά ήμουν εδώ. Ήταν ξύπνιος"
Γκρινιαξε η Ελίζα και ύστερα έφυγε.

Την θέλω πίσω. Θέλω να την έχω δίπλα μού.

Eliza's POV

"Ηλίθια"
Είπα μέσα απο τα δόντια μου αφού βγήκα από το δωμάτιο του Μάικ.

"Ποια?"ρώτησε η Σίλια και έδειξα με τα μάτια μου την νοσοκόμα που βγήκε αμέσως μετά από εμένα.

"Δεν με αφήνει να τον δω"
Ψιθύρισα και η Σίλια έσμιξε τα φρύδια της.

"Γιατί? Πριν λίγο ήσουν μέσα"
Παρατήρησε και ενευσα.

"Το ξέρω. Είχαμε μια κουβέντα στην μέση όμως φαίνεται αποκοιμήθηκε"
Ανασηκώσα τους ώμους μου και η Σίλια έσφιξε το χέρι του Κόλιν στο δικό της.

"Πηγαίνετε σπιτι, θα είμαι εγώ εδώ με τον Μάικ"
Διέταξα και η Σίλια κούνησε το κεφάλι της.

"Όχι θα σου κανουμε παρέα"
Διαφώνησε και ο Κόλιν την κοίταξε γλυκά.

"Σίλια, δεν χρειάζεται. Έχει πάει αργά. Πηγαίνετε να ξεκουραστειτε."
Προσπάθησα να τους πείσω. Τα μάτια της Σίλια ήδη έκλειναν και μπορούσα να δω την νύχτα στου Κόλιν.

Χρειάζονταν και οι δύο ύπνο.

"Έλα μωρό μου. Θα έρθουμε αύριο πρωί."
Το χέρι του Κόλιν αγκάλιασε την Σίλια και την τράβηξε κοντά του.

"Είσαι σίγουρα εντάξει μόνη σου?"
Με ρωτάει σοβαρά η Σίλια και κατανευω.
Θέλω να είμαι δίπλα του.

-----------------

Τα παιδιά έχουν φύγει εδώ και ένα τέταρτο και εγώ περιμένω υπομονετικά να φύγει η ενοχλητική νοσοκόμα από δίπλα μου.

Νιώθω το βλέμμα της να με καίει τα τελευταία λεπτά.

Σηκώνομαι για να πάω τουαλέτα μήπως και αποφασίσει να με αφήσει στην ησυχία μου.