~Cold eyes~

~Chapter 30~

Eliza's POV

"Μάικ...είσαι καλά?"
Δεν παίρνω απάντηση και το μυαλό μου αρχιζει να γεννάει άσχημες εικόνες .

"Μάικ?"
Ρωτάω ξανά και το μόνο που ακούω είναι ο ήχος μηχανής.
Ο θεέ μου. Αν έπαθε κάτι?

"Μάικ απάντησε μου"
Κλαψουριζω και δαγκώνω τα χείλη μου νευρικά.

"Ελ"
Ακουσα την αδύναμη φωνή του άχνα.

"Ο θεέ μου Μάικ που είσαι?"
Τσιριξε μέσα στο μικροφωνο.

"Πονάω"
Η φωνή του έσβηνε και ένιωθα το σώμα μου να τρέμει.
Πρέπει να καλέσω βοήθεια. Όμως δεν ξέρω που σκατα βρισκεται.

"Μάικ πες μου απλά που βρίσκεσαι. Χρειάζομαι να μου απαντήσεις"

Τον παρακάλεσα και περίμενα υπομονετικά για μια του λέξη.

"Στον δρόμο"
Τον άκουσα να λέει πριν ακούσω μια κραυγή πόνου μέσα από το ακουστικό.

Τα ματια μου άρχισαν να δακρύζουν ανεπαίσθητα.
Καλυψα το στόμα μου με το χέρι μου για να μην ακούσει τους λυγμούς μου.

"Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά. Σ'αγαπω"
Ψιθύρισα πριν το κλείσω .

Πήρα τηλέφωνο στο νοσοκομείο ελπιζωντας να τον βρουν.
Δεν θα αντέξω να τον χάσω.

Αφού ενημερώνω την Σίλια και τον Κόλιν αποφασισαμε ότι ο Κόλιν θα πήγαινε με την μηχανή του να τον βρει σε περίπτωση που δεν προλάβει το ασθενοφόρο.

"Να προσέχεις"
Τον κοίταξε παρακλητικά η Σίλια και εκείνος της χαμογέλασε πριν την φιλήσει πεταχτά.

"Θα προσέχω"
Φόρεσε το κράνος του και ανέβηκε στην μηχανή τού.

----------------
Πηγαίνω μπρος πίσω στο δωμάτιο την τελευταία μισή ώρα .

"Κανένα νέο?"
Ρώτησα νευρικα την Σίλια και εκείνη ενευσε αρνητικά.

"Μην φοβάσαι Ελίζα, όλα θα πάνε καλά "
Με καθησυχάσε και κοίταξε άλλη μια φορά το κινητό της .

"Μήνυμα"
Φώναξε και σηκώθηκε τρομαγμένη.

"Τι λέει?"
Τσιριξα πλησιάζοντας την

"Τον βρήκαν"
Αναστεναξε ανακουφισμένη και ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από το σώμα μου.

"Είναι καλά?"
Ρώτησα ανήσυχα και δάγκωσε τα χείλη της.

"Έχει χάσει πολύ αίμα αλλά η κατάσταση του είναι σταθερή"
Ανασηκωσε τους ώμους της και πέρασα νευρικά τα χέρια μου από τα μαλλιά μου.