~Cold eyes~

~Chapter 16~

6 μήνες αργότερα...

Η Τζέιν καθόταν στο κρεβάτι βάφοντας τα νύχια της φούξια και μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Άλεκ.

"Πώς? Σε πήραν?"
Σηκώθηκε όρθια και χαμογέλασε.

"Χαίρομαι πολύ για εσένα. Ναι . Θα τα πούμε το βράδυ."

Εκλεισαν το τηλέφωνο και η Τζέιν ήρθε κοντά μου.

"Τον πήραν στο πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης."

Χαμογέλασε πονεμένα και την αγκάλιασα.

"Χαίρομαι για εκείνον που τα κατάφερε. Αλλά, αλλά θα είμαστε μακριά."

Ρουθουνισε και χωθηκε στην αγκαλιά μου.

"Εγώ θα είμαι στην Βοστώνη και εκείνος στην Νέα Υόρκη."

Σκούπισε τα δάκρυα που είχαν δημιουργήθει στις άκρες των ματιών της και της χαμογέλασα παρηγορητικα.

"Όλα καλά θα πάνε. Θα έρχεται να σε βλέπει. Θα πηγαίνεις και εσυ. Μην στεναχωριέσαι."

Χάιδεψα την πλάτη της και εκείνη με έσφιξε περισσότερο.

"Λοιπόν, το βράδυ λέμε να πάμε με τον Άλεκ σινεμά , θα πεις στον Όλιβερ να ρθειτε?"

Ρωτάει σιγάνα και εγώ κατανευω.

"Θα τον καλέσω σε λίγο"

Απάντησα και εκείνη χαμογέλασε .

"Πρέπει να πηγαίνω. Θα τα πούμε το βράδυ οκ?"

Σηκώθηκε και με φίλησε σταυρωτα.

"Τα λέμε"
Απάντησα αφού είχε κλείσει την πόρτα πίσω της.

6 μήνες χωρίς να ακούσω κανένα νέο από εκείνον. Το ξέρω πως δεν πρέπει να τον σκέφτομαι ακόμα απλά θέλω να μάθω αν είναι καλά. Με την Ανίτα επικοινωνώ πολύ συχνά αλλά δεν μου έχει πει τίποτα για τον Κόλιν. Εύχομαι απλά να είναι καλά.

Αναστεναζω και καλώ τον Όλιβερ.

"Χει μωρό μου. Τι κάνεις?"

Η φωνή του βαριά μέσα από το ακουστικό, μάλλον τον ξύπνησα.

"Καλά είμαι, σε ξύπνησα?"

Ρώτησα απευθείας και εκείνος γέλασε.

"Απλά ξάπλωνα. Έγινε κάτι?"

Ρώτησε ανήσυχα και κούνησα το κεφάλι μου σαν να με έβλεπε.

"Όχι απλά αναρωτιόμουν αν ήθελες το βράδυ να πάμε με τα παιδιά στο σινεμά."

Ανακοίνωσα και η απάντηση του ήταν θετική. Αποχαιρετήθηκαμε και αποφάσισα προτού πάω στου Όλιβερ να τον πάρω, να πάω μια βόλτα μέχρι την βιβλιοθήκη.