"Hello!!!!"
စားပြဲခုံထိၾကားရတဲ့ ခုတင္ေပၚကဖုန္းသံသည္ ရထာ့အား မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ေစသည္။ မႀကိဳက္ဘူးဆိုေသာအၾကည့္ႏွင့္ ခုတင္ေပၚက လူျဖဴေကာင္ကိုၾကည့္ေတာ့ လက္ကာျပကာ sorryဟု ေျပာသည္။ စိတ္ေလ်ာ့ကာ မေန႕ကမႏၲေလးေတာင္အေၾကာင္း ရွင္းျပေပးခဲ့ရာတြင္ ပါသည့္နာမည္ေတြကို အဂၤလိပ္လို ေရးေနလိုက္သည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အင္း..."
ဖုန္းscreenေပၚ ေပၚေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြအား song လြမ္းတစြာၾကည့္ေနမိသည္။
"မင္း ဦးေလးဆီေကာဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီလား"
deanက ေမးလာသည္။ song ၿပဳံးမိကာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး နဂိုရွိသည့္ ပက္လက္ အေနအထားမွ ေမွာက္ယက္အေနအထားကို ေျပာင္းလိုက္သည္၊
"ငါနင့္ကို လြမ္းတာပဲ"
Ellaက ေျပာသည္။ Song ၿပဳံးကာ...
"ငါလည္းမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လြမ္းပါတယ္ ေက်ာင္းမွာအဆင္ေျပလား"
"ငါတို႔လား ေျပတာေပါ့ မေျပတာ deanပဲ သူ႕ေကာင္ေလးနဲ႕ ပ်က္သြားၿပီ"
"ဘာ!"
အလန႔္တၾကား ေအာ္မိကာ song ထထိုင္မိသည္အထိ။
ဒုန္း!!!!!
စားပြဲကို လက္ႏွင့္ထုသည့္အသံ။ ဘယ္သူ႕ဆီကမွ မဟုတ္။ဟိုေကာင္ေလးဆီကသာ။
"sorry ရန္ထာ"
"တိုးတိုးေန"
ရထာ အံႀကိတ္ေျပာလိုက္သည္။
"ok"
"လူရွိတာလား"
Ellaကေမးသည္။song ေခါင္းညိတ္ျပကာ...
"deanမင္းအဆင္ေျပလား"
"ေျပတာေပါ့ သူထားခဲ့ေတာ့လည္း ေနာက္တစ္ေယာက္ေပါ့ကြ ငါ့ကိုလိုက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြရွိပါတယ္ ဒါနဲ႕ မင္းဂိုက္နဲ႕ မိတ္ဆက္ဦးေလ"
"ဟုတ္သား...ခဏ...ေဟ့..ရန္ထာ.."
ခုတင္ေပၚက ဆင္းလာကာ ရန္ထာ့ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး ရထာ့ပခုံးကို ဖက္လိုက္သည္။
"ဟာ့ ဘာလုပ္တာလဲမင္း!"
"ခဏ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးမလို႔"
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Romanceလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ
