တစ္ဖက္စီ ဆြဲထားက်သည့္ လက္ႏွစ္စုံသည္ ပထမဦးစြာ လက္ေလ်ာ့ေပးမည့္သူဆိုတာ မရွိေခ်။ အၿပိဳင္အဆိုင္ အၾကည့္မုန္တိုင္းမ်ားၾကားမွ ရထာ့လက္ကို songက သူ႕ဘက္ဆြဲသည္။ သို႔ေသာ္ ေနေစာက ျပန္ဆြဲလိုက္ကာ...
"မင္း..."
ေနေစာဘက္က စကားဆိုဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့့္ ႐ုတ္တရက္ထျမည္လာသည့္ဖုန္းသံ။ ဖုန္းသံၾကားမွ ရထာအသိဝင္လာကာ အဆြဲခံထားရသည့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႐ုန္းလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္မွလႊတ္မေပးပါ။
"ဘာလုပ္ေနက်တာလဲ!"
မႀကိဳက္ေသာအသံျပဳလ်က္ လက္ကို သူတို႔လက္ထဲက လႊတ္သြားေအာင္ အားထည့္႐ုန္းလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အလိုလိုလက္ေလ်ာ့ေပးသည္။
လည္ပင္းမွာခ်ိတ္ထားသည့္ ေရစိုခံအိတ္ထဲမွဖုန္းကို ေနေစာၾကည့္ေတာ့ အေမေခၚေနတာျဖစ္သည္။ မကိုင္လို႔ေတာ့မျဖစ္ေပ။
"ဖုန္းေျပာလိုက္ဦးမယ္ ရထာ"
ရထာေခါင္းညိတ္ျပမွ ေဖ်ာ္ေျဖေရးႏွင့္ေဝးရာ ေလွကားဘက္ကို ေနေစာသြားရသည္။ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းၾကည့္ဖို႔ျပင္ေနသည့္ ဦးေဖကေတာ့ ဝင္ေႏွာက္ယွက္သည့္ ဖုန္းကိုပင္ ေဒါသထြက္ရသည္။ ဖုန္းအား ႀကိမ္ဆဲလ်က္ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ေနရာမွ ျပန္ထကာ လုပ္စရာရွိတာသာ
ဦးေဖ ျပန္လုပ္ရေတာ့သည္။
songအား ရထာလွည့္ၾကည့္ကာ....
"ဘာေျပာစရာရွိေသးလဲ"
ရထာ့အား'ခ်စ္တယ္´လို႔ ေျပာဖို႔ရည္႐ြယ္ထားေပမယ့္လည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းမေျပာရဘဲ အေႏွာင့္ဝင္သြားသျဖင့္ ေျပာမထြက္နိုင္ေတာ့။ ေငးၾကည့္ေနသည့္ ရထာ့မ်က္ႏွာအား ျပန္ေတြေဝၾကည့္မိကာ ေခါင္းယမ္းျပလိုက္သည္။
"ၿပီးသာပဲငါေရပက္ေတာ့မယ္"
"ရထာ!"
ေရပက္သည့္ေနရာသြားမလို႔ လွမ္းေနသည့္ ရထာ့ေျခလွမ္းေတြက ေနေစာေခၚသံေအာက္မွာ ရပ္သြားသည္။ ဖုန္းေျပာၿပီးလို႔ ေနေစာက ရထာ့ဆီျပန္လာတာျဖစ္သည္။ ရထာ့အနားေရာက္တာႏွင့္ စိုးရိမ္မႈမ်ားႏွင့္အတူ ရထာလက္ဖ်ားအား ေနေစာဆုတ္ကိုင္မိသည္။
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Romanceလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ
