ဒုတိယထပ္တစ္ထပ္လံုးမွာ ေနေစာတစ္ေယာက္တည္းသာ႐ွိသည္မို႔ တိတ္ဆိတ္ကာေျခာက္ေသြ႔ေနသည္။ ကိုယ့္အသက္႐ွဴ သံမွအပ မည္သည့္အၾကားမွ မၾကားရေပ။ ဖတ္စရာစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုယူခ့ဲၿပီး အခန္းထဲကေနထြက္လာခ့ဲကာ ဒုတိယထပ္ဝရန္ဒါကတံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ညေကာင္းကင္ထက္ဝယ္ တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေနသည့္ စိန္ပြင့္ေလးေတြကေနရာယူထားလို႔ေနသၫ္။ လန္ဒန္ရဲ႕ေဆာင္းဦးက ျမန္မာျပည္သားကိုယ့္ကို ပံုမွန္ထက္ပိုေအးေစသည္။ဝရန္ဒါမွာ ခ်မ္းစစျဖစ္လာသည္မို႔ အထဲကိုျပန္ဝင္ကာ
တံခါးအနီးက ဆိုဖာမွာလွဲ၍ စာအုပ္ဖတ္ေနမိသည္။ မည္သည့္စာအုပ္အမ်ိဳးအစားကိုမဆို စိတ္ဝင္တစားဖတ္တတ္ေသာ ေနေစာစိတ္သည္ ယခုဖတ္ေနေသာစာအုပ္၌ စိတ္ဝင္စားျခင္းမ႐ွိ။"ဘာလို႔အ့ဲအေၾကာင္းပဲေတြးမိေနတာလဲ"
စာအုပ္ကို မ်က္ႏွာေပၚတင္လိုက္ၿပီး စိတ္ပ်က္စြာေရရြတ္လိုက္မိသည္။ ထိုမေတာ္တတထိေတြ႔ခ့ဲသည့္အသားႏုတစ္ခုကို ခဏခဏ သတိရေနတာကေတာ့ တစ္ခုခုမွားေနၿပီထင္ပါသည္။ မိမိဦးေႏွာက္မ်ားေခ်ာင္သြားသလား။
"ငါတကယ္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ ရထာ့အေၾကာင္းပဲေတြးစမ္းပါ"
စာအုပ္ျဖင့္ ကိုယ့္ေခါင္းကို ခပ္နာနာ႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။
ခ်စ္ရေသာရထာ့အစား ေတြ႔ကတည္းကေကာင္းက်ိဳးမေပးသည့္ deanမ်က္ႏွာကို ခဏခဏေတြးမိေနတာေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ ႐ုတ္တရက္ အခန္းထဲမွဖုန္းသံက မိမိ႐ွိရာထိေရာက္လာသည္။ စာအုပ္ကို စားပြဲမွာခ်ခ့ဲၿပီး အခန္းထဲကိုဝင္ခ့ဲကာ အိပ္ရာေပၚကဖုန္းကို ေကာက္ယူၾကည့္ေတာ့ မသိေသာဖုန္းနံပါတ္တစ္ခု။"ဘယ္သူပါလိမ့္"
ေရရြတ္ၿပီးေနာက္ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။ ဘယ္သူဆက္တာလဲဆိုတာေတာ့ ေနေစာမွန္းလို႔မရ။
"ဟယ္လို"
"ကိုယ့္ေနေရာင္ျခည္ေလး"
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Storie d'amoreလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ