ခုတင္ေပၚကေန ၾကမ္းျပင္မွာထိုင္ရင္း အဝတ္ေတြကို စီစီရီရီေခါက္ကာ ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲ ထည့္ေနသည့္ songကို ထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေနခ်ိန္ပိုရေအာင္ေတာ့ songက ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ပုဂံကေန မႏၱေလးျပန္လာၿပီး ညေနမွသြားမည္ေျပာပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတူ႐ွိခ်င္သည္မို႔ ရသည့္တစ္စကၠန္႔ပင္တန္ဖိုး႐ွိပါသည္။
"ကိုယ့္ကို ၾကည့္လို႔မဝဘူးလား"
songက သူ႔ကိုၾကည့္ေနတာသိပံုျဖင့္ ပီတီတီေမးလာသည္။
"အင္း မဝဘူး ဘာလို႔မင္းတို႔ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ဒီေလာက္ခန္႔ႏိုင္ရတာလဲ song"
"ကိုယ္ကမင္းတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ခန္႔ေပးတာ"
"ေအာင္မယ္"
songသည္လည္း ပုထုဇဥ္လူသားအတိုင္း ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ကိုယ္ခ်ဥ္ေပ။
"မင္းေရမခ်ိဳးရေသးဘူးလား"
"အင္း အဝတ္ေတြထည့္ၿပီးရင္လည္း ေခြၽးျပန္ထြက္မွာဆိုေတာ့ အဝတ္ထည့္ၿပီးမွပဲ ခ်ိဳးမလို႔လုပ္ထားတာ၊ စကိုင္သြားမွာကလည္း ဆယ္နာရီေလာက္မွဆို"
"စစ္ကိုင္းေတာ့လုပ္ပါကြာ ဒါနဲ႔ ငါမင္းကိုပါးသိုင္းေမႊးရိတ္ေပးမယ္"
"တကယ္လား"
songက ျမဴ းလာသည္။
"အင္း တကယ္ ၊ ဘယ္လိုေနေနလိုက္ေပမယ့္
ေရးေရးေလးနဲ႔က ပိုၾကည့္ေကာင္းတယ္၊
ထူလာရင္ ၾကည့္မေကာင္းဘူး"
"ဟုတ္ၿပီ အဲ့ဒါဆို ကိုယ္အဝတ္အျမန္ထည့္လိုက္မယ္"
"အင္း"
song အဝတ္ထည့္ေနတုန္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ရထာအရင္သြားလိုက္ၿပီး ပါးသိုင္းေမႊးရိပ္ေပးဖို႔ရာ ျပင္ဆင္ေနမိသည္။ ပါးသိုင္းေမႊးကို အရမ္း႐ွည္လြန္းရင္ ရထာမႀကိဳက္ေပ။ ေရးေရးေလးကမွ ပို၍ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိသည္လို႔ ျမင္မိသည္။ songကေတာ့ ဘာႏွင့္ေနေနလိုက္ပါသည္။
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Romanceလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ
