ေနပူျခင္းကိုမခံနိုင္ေတာ့သည္ေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာထၿပီး အမရပူရကို သြားဖို႔ျပင္ရသည္။ ယေန႕ကို ရထာေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ေရာက္ရွိမႈအတြက္ အနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွားရသည္။ songအား ၿခံထဲ၌ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ခြထိုင္ေစာင့္ေနရင္းပင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းက ၿပဳံးတုတု။
"သြားစို႔ ရထာ"
ဘယ္ေလာက္ေတာင္အေတြးေကာင္းေနတယ္မသိ ဆိုင္ကယ္ေပၚကို songတက္ထိုင္မွ ရထာ့အေတြးမ်ား လက္ရွိကို ကေယာင္ကယင္ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေနာက္ကို ခႏၶာကိုယ္ေစာင္းလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္အျပင္ ဂီတာတစ္လက္ပါ အပိုပါလာသျဖင့္ ဘာအတြက္ေၾကာင့္လဲဆိုတာ ရထာေတြးရသည္။
"ဘာလို႔ဂီတာယူလာတာလဲ"
"ဥဘိန္ေပၚမွာ ဂီတာတီးမလို႔"
ခပ္ၿပဳံးၿပဳံး songအေျဖ။
"အိမ္မွာတီးပါ ေလးတာကို မယူခဲ့ပါနဲ႕"
"ရတယ္ ကိုယ္တီးခ်င္လို႔"
"အဲ့ဆိုလည္း အေရွ႕ထား ေလးတယ္"
"ေက်းဇူးပါ"
စကိုဖီးလ္ဆိုင္ကယ္မို႔ ဂီတာကို ဆိုင္ကယ္လက္ကိုင္နဲ႕လူၾကားမွာ ေထာင္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးရင္ေတာ့ အမရပူရဟူေသာ မေသေသာၿမိဳ႕ဆီသို႔ ဆိုင္ကယ္ေလး တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္ ခ်စ္ေသာသူႏွင့္ ခရီးႏွင္ရသည္။
"နံနက္လင္းခါစဆိုေတာ့ မပူဘူး"
"ဟုတ္တယ္"
Songရဲ႕ထုံးစံအတိုင္း တစ္လမ္းလုံး ၾကက္တူေ႐ြးရႈံးရေလာက္ေအာင္အထိ စကားမရွိစကားရွာေျပာေလသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ျဖတ္ရသည့္ မန္က်ည္းပင္၊ပိေတာက္ပင္တို႔ၾကား မနက္ေစာေစာေလေအးက ကလူက်ီစယ္သည္။
ပထမဆုံး အမရပူရအဝင္က စႏၵမုနိဘုရားကို အရင္ဝင္သည္။ အေပါက္ကေနဝင္လာၿပီးေနာက္ ဆိုင္ကယ္အပ္သည့္ေနရာမွာ တာဝန္အရ ဆိုင္ကယ္အပ္ရသည္။
ဂီတာကို လြယ္ဖို႔ျပင္ေတာ့ songက အတင္းကာေကာ ဝင္လုကာ...
"ကိုယ္သယ္မယ္ ေလးတယ္၊ မင္းက ေက်ာပိုးအိတ္သယ္ေပး"
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Romanceလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ
