NEFRET +18

0.3

Bir hafta geçmişti.

Koskoca bir hafta ve bir kurtuluşum yoktu bunda kesindim. Yazgı Karadağ istemeden bu evden çıkamazdım.
Defalarca kez silah sesleri yine yükselmiş insanların hayatlarına son vermişti, acımasızdı.

Her defasında gücüyle eziyordu. Kapı çalmasıyla bakışlarımı kapıya çevirdim. Gel diyecek halde bile değildim.

Kimse yokluğumun farkında değildi.

İçeri neşesiyle candy kız Arven girerken bıkkınlıkla nefes verdim. Her gün Yazgı gelip beni özgür bırakacak umuduyla uyanıyordum.

"Ben geldim ve sana birilerini getirdim." Dedikten sonra kapıyı ardına kadar açtı. Arkasında ellerindeki çantalarla iki bakımlı kadın vardı.

"Onlar kim?"

"Akşam katılmamız gereken bir davet var. Abim özellikle hazırlanmanı istedi." Heyecanlanmıştım. Bir hafta sonra buradan çıkış yolu beni bulmuştu. Fakat fazla hevesli görünmeye niyetli değildim.

"Cidden bunu kabul edeceğimi mi düşünüyor?" Yüzü düştü.

"Hadi ama Esila, bütün gece bunu düşünüp uyuyamadım." Sonda dudaklarını büzerek konuştu.

"Yazgı'dan nefret ediyorum." Diyerek yatak başlığına yaslandım.

"Onu sinirlendirmeyi istemem. Biliyor musun bazen beni sadece sorumluluk olarak gördüğünü düşünüyorum..." Biraz düşünüyormuş gibi yaptıktan sonra dudaklarını büzdü.

"Ondan çok korkuyorum lütfen sinirlendirme." Usulca söyledi.

Korumalardan biri kapıyı çaldığında Arven azarlayarak içeri geçmesini istedi. Elinde siyah büyük bir paket vardı.

"Koltuğun üstüne bırak. Dikkat et senden değerli!" Koruma başı yerde izin isteyerek dışarı çıktığında bakışlarım bıraktığı pakette kaldı.

"Gerçekten bir davete onunla katılacağımı düşünüyor musunuz?" Tüm ciddiyetimle yüzüne baktım. Evet anlamında başını sallarken aklıma emirlerine uymayanların sonunun nasıl olduğu gelmişti.

Ölümdü.

Son konuşmamızda ölmek için yalvarırsın demişti. Ondan hem korkuyor hem de korkmuyordum.

"Ne var onda?" Arven dans figürleriyle paketin yanına geçti.

"Prensesin prensini cezbederek kendine aşık ediceceği elbise." Aşk diye bir şey yoktu. Arven değişik enerjide bir kızdı.

Gerçekten böyle bir hayat yaşıyorken nasıl bu kadar neşeli olabiliyordu?

"Bakmak istiyorum." Başını olumsuz anlamda salladı.

"Önce makyaj ve saç."

Ayağıma gelen fırsatı kaçırmamalıydım. Nasıl bir yere gideceğimizi bilmiyordum fakat bir yolunu bulup kurtulabileceğime olan inancım tamdı.

~

Hava kararmaya başladığında istemeyerekte olsa hazırlanmıştım.