NEFRET +18

0.8

"Filiz Denizer. Bak kızın ne halde..." Elimdeki içki şişesini sallarken dudaklarımı büzdüm.

Siktiğimin hayatından defolup gitmek, ölmek istiyordum.

O konuşmadan sonra artık kaybedeceğim bir şey yoktu. Filiz Denizer'in, Yazgı'nın adını duyduğunda iliklerine kadar titrediğine emindim. Sarhoşluğun verdiği mutlulukla gülümsedim.

"Filiz Denizer hamile." Kelimeleri seçmekte bile zorlandığım haldeydim.

Filiz Denizer'in, o kibirli ve korkusuz kadının gardı düşmüştü.

Salonda yayılan adım sesleriyle başımı koltukta geri yaslayıp gelen kişiye baktım. Sessiz olmaya özen gösteren yabancı bu kadını ilk defa görüyordum.

Samimi gülümsemesine boş bakışlarım takıldı. Gülümseyebiliyordu ve çok güzeldi.

Nedensizce yüzümde oluşan tebessüme engel olamadım. Çok saf bir güzelliği vardı.

Yanıma geldiğinde dudaklarım yavaşça hareket etti.
"Sen kimsin?"

Gülümsemesi yüzüne daha da yayıldığında cevap verdi.

"Gizem efendim." Sanırım onunla konuşmam onu sevindirmişti.

Tekrar konuşmamı bekledi fakat dudaklarım mühürlendi, gözlerim gülümsemesinde takılı kaldı.

Ben neden gülümseyemiyordum?

Onun güzelliğini ve gülümsemesini kıskanmıştım.

Deliriyordum. Şişeden bir yudum daha aldığımda beni durdurmak ister gibi elini uzattı fakat hemen sonra elini indirip önünde bağladı.

"Efendim, bundan sonra Yazgı Bey burada yokken sizden sorumluyum. Ama siz..." Elimdeki şişeye endişeyle baktı.

"Ben burada olduğumu Yazgı Bey'e haber vermeliyim." Salondan ayrıldığında gülümsemem yerini soğukluğa bıraktı. Bana bakıcı mı bulmuştu?

Dakikalarca geri gelmesini bekledim fakat ev çok sessizdi. Şeker kız Arven bile günlerdir gelmiyordu.

Ayağa kalktığımda büfeye zorlukla adımladım.

"Hm." Elimi her çeşit içkide gezdirdiğimde birinde durup büfeden aldım.
"Bebeğim." Kendi kendime mırıldanırken şişeyi bebek gibi kucağımda sallayarak yatak odasına doğru adımladım. Merdivenler gözümde gittikçe çoğalırken gözlerimi kapatıp ezbere adımlayarak yukarı çıktım. Sarhoştum ve kontrolü kaybetmiştim.

"Bende Arven gibi olmak istiyorum bebek." Arven'i neden kıskanmıştım şimdi? Onun gibi dans etmeye başladığımda şişeyi de kucağımdan bırakmıyordum.

"Sen benim kardeşim olur musun?" Evet dediğinde kahkahayla güldüm.

"Ama sen sakın doğma. Çünkü..." Kısa bir süre düşündüm. Ne söylüyordum?
"Çünkü doğma işte."

Dans etmeyi bıraktığımda kendimi yatağa atıp şişeyi açmaya çalıştım fakat açılmıyordu. Sinirlenip şişeyi kapıya fırlattığımda içindeki sıvı odaya dağılmış bir çift siyah ayakkabıları ıslatmıştı.