Atamanlar. Aynı soyaddan ikinci kez darbe yiyen Karadağ'ların canı ikinci kez dayanılmaz derecede acımıştı.
Yazgı ortalığı cehenneme çevirirken odaya giren babası Cihangir onu tatmin edecek cevabı verdi.
"Oğlum Hakan piçinin Rusya'da gizli tuttuğu deponun adresi. Üç gün önce uğramış adamlarından birini gönderdim. Kimsenin girmesine izin verilmiyor, Esila orada olabilir."
Yazgı babasının yüzüne bile bakmıyordu. Bütün bu olanlar onun işlediği günahın sonuçlarıydı. Ellerini masadan çekip başını hafif kaldırarak ona baktı.
"Karıma bir şey olursa canını alırım!" Cihangir Karadağ'ın elindeki adres kağıdını çekerek aldıktan sonra Karadağ Malikanesini terketti.
Bu eve annesinin ölümünden sonra sayılı kez girmişti. Emin ve kararlı adımlarla arabasına ilerlerken adamları arkasından takip etti.
~
"ORAYI O OROSPU EVLADINA ZİNDAN EDECEĞİM!"
"Yazgı öfkeyle kalkan zararla otur! Plansız oraya gidemezsin." Yazgı sert adımlarla uçaktan inerken cevabını kesin şekilde verdi.
"Hakan itinin canını almaya gittiğimde sende Esila'yı o sikim depodan alacaksın!" Sarp dostunun canına zarar gelmesini kesinlikle istemiyordu.
"Elini kolunu sallayarak gidemezsin!" Yazgı öfkeyle arkasındaki Sarp'a döndüğünde yakasını sıkıca tuttu ne kadar acımasız olabileceğini tahmin bile edemezdi.
"BANA BAK! AYNI HATAYI İKİNCİ KEZ TEKRAR ETTİM! ŞİMDİ ESİLA'YA BİR ŞEY OLURSA YERALTINDA TAŞ ÜSTÜNDE TAŞ BIRAKMAM!" Sarp'ın yakasını sarsarak bıraktığında onu bekleyen arabaya ilerledi.
Esila'nın hayatı fonksiyonlarının normale döndüğünü öğrendiğinde bu iyi haberin yanında birde kötü haber aldı. Hastaneye vardığında herkes birbirine karışmış, insanlar yerde yatan cansız bedenlerden olmamak için etrafa koşuşturuyorlardı.
Hakan Ataman, asıl düşmanı onlarca adamını öldürüp Esila'yı nasıl alabilmişti? Bunu kendine yediremiyordu.
Yazgı o sırada ölen sevgilisi için kusana kadar içmekle meşguldü. Asıl kendini yiyip bitirdiği mevzu buydu.
Karısı bir ayın ardından gözlerini açmıştı. Onu ve bebeğini sağlıklı şekilde görebilecekken buna bir ay daha eklenmişti.
Yazgı Karadağ'ın karısı bir aydır düşmanının elindeydi... Ve sonunda onu bulmuştu.
Bu iki ayda aldığı canların haddi hesabı yoktu. Canice ve acımasızca katletmişti herkesi.
Gözü dönmüştü bir kere mezardaki anneside geçse karşısına onu kimse durduramazdı.
Uzun yolculuğun ardından Hakan Ataman'ın eceli onu bulmuştu. Yıllarca Karadağ'lardan saklanmış onu bulamayacakları yerlerde kısa süreli yaşamıştı. Hayatı o geceden sonra ona cehennem olmuştu.
Şimdi her şeyle yüzleşme sırasıydı.
Konvoy şeklinde arkasında dizilenen onlarca arabadan inen adamlarına asla güvenmiyordu.
Sadece kendi gücü ve öfkesi vardı.
Belindeki silahı çıkarıp kararlı adımlarla büyük malikaneye adımladı.
Onun lügatında ölmek yoktu, öldürmek vardı. Gerekirse son cana kadar öldürecekti ve karısına kavuşacaktı.
Evin kapısından içeri girdiği anda silah sesleri geceyi inletmeye başlamıştı. Herkes bu anı bekliyormuş gibi hazırlıklıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFRET +18
Teen Fiction"Adım Yazgı Karadağ." Adını tane tane, vurgulayarak söyledi. "Ölüm seni korkutmuyorsa..." Dedi üzerimdeki vücuduyla daha çok ezerek. "Günlerce inletirim seni altımda! Ölmek için yalvarırsın!" (Duyar kasan embesiller uzaklaşsın. Zorla okutmuyoruz.)
