NEFRET +18

2.9

"Anne uyuyor Barlas." Dedi yumuşacık bir ses.

Yatakta biraz kıpırdandım.

"Bence uyandıralım." Gözlerimi hafif araladığımda yorgan üzerimden çekildi.

"Uyuyorum!"

"Günaydın."

Gözlerimi tam açtığımda yüzüme düşen saçları gelişi güzel geri atıp arkama döndüm. Karşımda gördüğüm manzara uyanmaya değerdi.

Yazgı kollarıyla Barlas'ın minik bedenini nazikçe sarmıştı. Gülümsedim. Üzerindeki takım elbiseyle çok ciddi dursa da kucağındaki bebeğimiz onu oldukça sevimli göstermişti.

Yazgı Karadağ sevimli?

"Günaydın." Bedenimi kaldırdığımda yanıma oturdu. Bu anı yaşamak için günah dolu hayatımda nasıl bir sevap işlemiştim. Teşekkür ederim Allah'ım.

Gözlerimi Yazgı'dan Barlas'a çevirdiğimde burnuna minik bir öpücük bıraktım. Her geçen gün yakışıklılaşıyor muydu? Evett.

"Odaya dördüncü gelişimiz. Seni uyandırmayı başaramadık uykucu." Gülümsedim. Oda gülümsedi. Gülümsemek bu kadar yakışıyorken yüzü hep ifadesizdi. Hatta yüzünde gülme kırışıklığı bile yoktu. Hayatı boyunca yüzünde ve gözlerinde hiç bir ifade barındırmamayı öğrenmişti.

Beni bambaşka yüzüyle tanıştırıyordu. Alışık değildim. Belkide yıllar önce Esin'le de böyleydi. Yazgı'nın aşkını hak edecek ne yapmıştı Esin?

Kravat takmamıştı. Gömleğinin düğmelerini davetkar şekilde açıktı.

"Şöyle bakmayı kes. Bebeğimizin önünde bu çok arsızca oluyor, karıcığım." Fısıldarken ses tonu daha arsızcaydı.

"E saat? Saat kaç olmuş." Dediğimde djital saate başımı çevirdim. Salak mısın Esila! İyiyi oynuyor farkında değil misin! Karadağ'ın nasıl bir adam olduğunu çok iyi biliyordum.

Çenemi tutup kendine çevirdiğinde ona bakmamı sağladı.

"Bana güvenmeni istiyorum." Nasıl anlamıştı? İç dünyamdaki savaşımı sorguluyordu.

Yüzünü yaklaştırdığında boynuma minik bir öpücük bıraktı. Yutkundum.

"Bunu gerçekten istiyor musun?" Başını olumlu anlamda sallarken dudakları aralandı.

"Çok istiyorum."

"Kanıtla. Sana güvenebileceğimi kanıtla." Gözlerime uzun uzun baktığında Barlas'la birlikte sessizce yanımdan kalkıp odadan çıkmasını izledim.

Kanıtlamayacaktı. Neden bununla uğraşsındı ki? Karadağ istediğini yapardı, istenileni değil.

Yataktan kalkıp banyoya girdiğimde yüzümü yıkadım. Uzun zaman sonra güzel bir uyku çekmiştim. Dün gece aklıma gelince istemsizce hareketlerim yavaşladı. Beraber uyumuştuk. Masum bir şekilde.

Aynadaki ben bile çok değişmişti. Kendimi daha farklı hissediyordum. Sanki ben değil gibiydim.

Dün gece Yazgı'nın telefon görüşmesi aklıma geldiğinde geceye nazaran öfkeli değildi. Sanırım sorun çözülmüştü çünkü keyfi yerindeydi.

Üzerime beyaz şort ve crop takımını giydiğimde odadan çıktım. Dışarıdaki sisli havaya tezat bedenim yanıyordu. Merdivenlerden inerken dış kapının kapanma sesi kulaklarıma doldu. Yazgı gitmiş miydi?

Salona indiğimde Elena'yla ikisini karşılıklı oturmuş konuşurken gördüğümde yanlarına adımladım.

"Günaydın tatlım. Gerçi öğlen oldu ama." Dedi muzip bir gülüşle.